14 de febreiro – Que é o amor romántico?

14 de febreiro

Que é o amor romántico?

O amor romántico é un modelo de amor que fundamenta o matrimonio monogámico e as relacións de parella estábeis nas culturas modernas, principalmente nas occidentais.

O amor romántico é o amor idealizado, predestinado, considerado como un sentimento único, diferente e superior a calquera outro sentimento, desexo ou modelo de vida ou de de amor. É ese amor que aínda que combinando o desexo emocional e sexual, otorga máis valor ás emocións que ao pracer.

O amor romántico é o amor que se comercializa no cine e na televisión, o que é aprobado pola igrexa, o que promoven os bancos. Un amor disfrazado de letras de cancións e relatos novelados que pretenden una vez completamente anestesiado, embriagado por toda clase de cheiros, sabores e demáis expectativas, trasladarte a un mundo ficticio, fantástico, utópico por irreal, que conduce á frustración, ao fracaso afectivo, á soidade e á mentira. É dicir, a vivir exactamente o contrario do que te contaran, ao que tanto aspirabas, iso que tan ben planificaras.

O amor romántico é un prometido antes mesmo do seu inicio, exclusivo, condicionado, incondicional, limitador, anulador, doloroso: quen non sufriu por amor, que parece que si non sofres non amas!. É un amor pobre, amargo, triste, traidor, un sentimento capaz de facerte sentir o ser máis infeliz do planeta.

O amor romántico é ese amor violento, intolerante, ciumento, inxusto, egoísta, represivo, que somete as mulleres aos desexos, praceres e necesidades dos homes. É o amor patriarcal, marcado polo machismo dende que nacemos. Un amor fabricado que educa ás mulleres e algúns homes como persoas indefensas incapaces de valerse por si mesmas, facéndoo nos crer que necesitamos a alguén sempre perto para poder ser felices.

O amor romántico é un amor obrigatorio, obrigado por nós e por terceiras. É ese amor tramposo que se antepón a calquera outro valor, que cre estar por riba de calquera outra cousa, é o amor sumiso e á vez abusivo, sen escrúpulos sempre e cando eu me saia coa miña e sen que se note. É un conxunto de mitos e de contos que lonxe de ensinarnos a amarnos, maltrátanos.

E pensaredes, que amando somos felices tamén. Pois trátase diso, de esquecer, de deixar atrás cánons, estereotipos e contos que nos fan felices por momentos e a algunhas nin sequera iso, e entregarse á verdade de cada unha para así poder amar libremente como cada persoa desexe, como cada persoa é e como cada persoa decida expresarse.

O amor, o amor de verdade, para ser amor, e para ser verdade, só poderá ser libre e gratuíto, non pode custarnos nada, nin feridas, nin a vida, nin a felicidade.

Campaña da Marcha Mundial das Mulleres neste 14F

Chamada de Solidariedade co Pobo de Burundi, participa!

CHAMADA DE SOLIDARIEDADE CO POBO DE BURUNDI
Estamos preocupadas coa actual situación en Burundi
Durante os últimos oito meses o país sufriu unha terrible escalada de violencia cuxo resultado foi de  centos de asasinatos e miles de persoas desprazadas que foxen do seu país.

Desde o 26 de Abril, o pobo de Burundi opúxose activamente nas rúas aos plans do señor Pierre Nkurunziza de presentarse a un terceiro mandato, que sería inconstitucional.

Estas manifestacións lexítimas, foron reprimidas pola policía mediante o uso de gases lacrimóxenos, canóns de auga, pelotas de goma e munición real.

As autoridades de Burundi decidiron suspender as emisións das radios independentes de as provincias (Radio Publique Africaine (RPA), Radio Bonesha FM, Radio Isanganiro, and Tele Renaissance), chegando mesmo a queimar as oficinas dalgunhas delas, debido a que estaban dando cobertura en directo ás protestas contra a candidatura inconstitucional do Presidente.

A pesar de que as declaracións oficiais de Nkurunziza só admiten enfrontamentos con rebeldes, numerosas persoas declaran presenciar o uso extremo da violencia contra civís non armados e mesmo nenos e nenas.  A situación é caótica estes días no seo do país do leste africano e parece que vai empeorar cada día. Xa sabemos que nestas situacións de conflito e violencia, as mulleres e os niñ@s están en situación de maior risco e son as
principais vítimas.

Considerando que as accións diplomáticas que foron tomadas por algúns países foron totalmente insuficientes, chamamos á acción, para solidarizarmos co pobo de Burundi e para esixir medidas máis fortes que garantan a xustiza, seguridade e paz de todos os pobos de Burundi.
Se queres entrar en acción, por favor, manda a mensaxe que atoparás abaixo, xunto co teu nome/organización/grupo ás seguintes persoas / institucións:

Tribunal de Justicia del Africa del Este.
EAC Headquarters, 1st Floor,
Africa Mashariki Road,
EAC Close,
P.O.Box 1096. Arusha,
Tanzania.Tel: +255 27 2506093
Fax: +255 27 27 2509493
Email: eacj@eachq.org
DLAMINI-ZUMA Nkosazana Clarice
Presidenta de la Comisión de la Unión Africana
African Union Headquarters
P.O. Box 3243 | Roosvelt Street|
W21K19 | Addis Ababa,
Ethiopia
Tel: (251) 11 551 77 00 |
Fax:(251) 11 551 78 44 |
Email: chairperson@africaunion.org
Patrice Chiwota
Consejero senior en la Oficina de Apoyo de construcción de Paz.
Peacebuilding Support Office
UN Secretariat, 30th floor
New York, NY 10017.
Tel: +1 917 367 2922
E-mail: chiwota@un.org

O meu nome é  (O teu nome aquí) son membra da (A  túa organización ou grupo aquí) de (O  teu país aquí) e como activista da Marcha Mundial das Mulleres, traio comigo a voz de miles de mulleres dos cinco continentes. Estou terriblemente preocupada pola situación difícil en Burundi e a escalada terrible de violencia que está a causar centos de asasinatos e miles de persoas desprazadas que foxen do seu país.  Solidarízome co pobo de Burundi, e por iso aprémolle a que:
  1. Presione ao goberno de Burundi para poñer fin á represión sobre o seu pobo e que garanta a protección das liberdades fundamentais.
  2. Demande un respecto absoluto dos Acordos de Arusha (2000) solicitando formalmente a retirada da candidatura para o seu terceiro mandato do presidente Pierre Nkurunziza.
  3. Solicite ao Tribunal Criminal Internacional que inicie unha profunda investigación dos acontecementos no país, para tomar as accións necesarias contra as autoridades de Burundi.
  4. Preveña unha traxedia humanitaria que podería ocorrer en Burundi e afectar a toda a rexión dos grandes lagos, os países da comunidade do Leste de África, así como o resto do continente africano que está nun proceso de construción e consolidación democrática das súas comunidades e estados.
Así pois, aprémolle a que cumpra coas súas responsabilidades e tome medidas que protexan e promovan os Dereitos Humanos en Burundi.
Asinado: (O teu nome aquí )
Data: …………………………

PAREMOS O FEMINICIDIO

Manifesto 25 de novembro contra as violencias machistas

PAREMOS O FEMINICIDIO

A violencia de xénero é unha práctica que se remonta ao inicio da sociedade patriarcal. Durante séculos as mulleres foron asasinadas baixo o silencio e a complicidade do seu entorno social, as leis, a relixión e a cultura imperante.

Asasinatos  amparados por códigos de honra ou xustificados pola paixón, mutilacións xenitais transmitidas de xeración en xeración, violacións agochadas baixo a obriga do “débito conxugal”, acosos  ou chantaxes sexuais que se calaban para poder traballar, malleiras sufridas no silencio das catro paredes do fogar e vividas con culpabilidade.

Violencia considerada como un asunto privado e que grazas ao esforzo, á denuncia e a constancia dos movementos de mulleres e do feminismo deixou de ser invisible para a sociedade e para as institucións.

Hai 25 anos, no ano 1990, a  ONU declarou, por primeira vez, que a violencia contra as mulleres era o crime máis encuberto do mundo. Sen embargo na nosa sociedade aínda perdura a idea de que a violencia exercida contra a muller, sobre todo se quen a exerce é a súa parella, é un asunto privado.

Con cada caso de asasinato, con cada caso de violencia machista é necesario recordar que o privado é político, que a violencia de xénero está directamente co poder e a xerarquía, coas relacións asimétricas de poder entre homes e mulleres. Si o terrorismo busca sementar o medo na poboación para lograr o acceso ao poder político, o fantasma da violación serve para aterrorizar ás mulleres e limitar o seu acceso ao espazo público. Si a tortura  baséase na destrución da identidade da persoa, destrozando a súa integridade física e moral e negándolle o control sobre o seu propio corpo, os malos tratos tamén acaban coa auto estima das mulleres agredidas, que son secuestradas en ocasións na súa propia casa, sen permitirlles decidir sobre as súas propias necesidades.

O que está en xogo é o poder, o que se perpetua é a desigualdade. E hai moitos interesados en que as mulleres sigamos vivindo a discriminación, a opresión e a violencia como se fora algo persoal, do ámbito privado, onde o agresor e a vítima son os únicos responsables.

Estamos vivindo día a día un feminicidio contra o empoderamento feminino. Homes que asasinan as mulleres motivados polo odio, desprezo, pracer ou por un sentimento de propiedade. Homes que a través da violencia tentan impedir a liberdade das mulleres. Feminicidio que a sociedade contempla narcotizada, acostumada aos titulares informativos  da aparición doutra muller ”morta” a mans da súa parella ou ex-parella.

Fronte a este feminicidio non chegan os minutos de silencio; Non chegan as medidas penais,  que precisan de compromisos e recursos; Non chegan os orzamentos que se destinan a protección e recuperación das vítimas. Pero sobre todo, non chegan as actuacións e recursos para erradicar o machismo.

A ONU na conferencia de Beijing en 1995 recoñeceu que a violencia contra as mulleres é un obstáculo para lograr os obxectivos de igualdade, desenvolvemento e paz e menoscaba o goce dos dereitos humanos e as liberdades fundamentais. Os estados ademais da obriga de adoptar as disposicións legais que garantan os dereitos e liberdades das mulleres, neste caso o dereito a unha vida libre de violencia, teñen a obriga de adoptar outro tipo de medidas apropiadas para eliminala.

Xa é hora tamén de que a sociedade que está a prol da igualdade se comprometa dun xeito máis activo e contundente contra o feminicidio. Desde as escolas aos medios de comunicación, desde os parlamentos ás rúas, desde as organizacións políticas, veciñais e sindicais ata os xulgados.

Hoxe, 25 de novembro  queremos que toda a sociedade entenda que é a nosa vida a que está en perigo. Que non lle pertencemos a ninguén. E que non imos ficar caladas.

Queremos denunciar o noso máis profundo rexeitamento da violencia contra as  mulleres, queremos apoiar ás máis vulnerables, queremos alentar a resistencia e a rebeldía  para construír un mundo novo, unha vida libre de violencias para nós e as futuras xeracións de mulleres.

Parar o feminicidio forma parte da nosa responsabilidade.

A Caravana Feminista ao lado das e dos superviventes do xenocidio de Srebrenica

A Caravana Feminista ao lado das e dos superviventes do xenocidio de Srebrenica
condenan o ascenso do fascismo en Europa

Fai 20 anos, o 11 de Xullo 1995, máis de 8000 homes e rapaces da cidade de Srebrenica e os pobos de arredor foron masacrados polas forzas militares serbias de Bosnia. Os seus restos foron enterrados en foxas comúns e algúns corpos foron esparexidos para non ser encontrados nunca máis. O mesmo día, as mulleres foron separadas dos homes, levadas a campos de concentración e violadas sistematicamente por soldados serbios.

Dende o 2004, cada ano organízase unha marcha pola paz en apoio das vítimas do xenocidio de Srebrenica e para recordar de forma colectiva os horribles crimes de odio cometidos en Europa fai non moito tempo. Para a conmemoración dos 20 anos, a caravana feminista  asistiu a  homenaxe e participou neste encontro internacional pola paz.

O acontecido en Srebrenica foi o resultado dun fallo profundo das forzas internacionais de “mantemento da paz” das Nacións Unidas, os que non cumpriron a súa misión – a de protexer ao pobo de Srebrenica, entre outras cousas. Os nosos estados poderosos e ricos e os seus exércitos sacrificaron o pobo de Srebrenica, supostamente para alcanzar a paz co estado serbio. Pero preguntámonos que tipo de paz é esa, cando un número considerable de responsables desta masacre e doutras que aconteceron durante a guerra seguiron e seguen ocupando altos cargos no goberno serbio. Este é o caso do actual primeiro ministro Aleksandar Vucic, que asistiu ao evento de conmemoración. Cando se perpetraron estes crimes contra o pobo musulmán de Bosnia, este home fixo declaracións públicas para fomentar os crimes, como por exemplo “por cada serbio asasinado masacraremos 100 musulmáns”.

O que está a pasar en torno a esta homenaxe dos 20 anos da masacre é aterrador. O estado serbio foi apoiado por Rusia para non permitir que se aprobase no Consello de Seguridade da ONU unha resolución que conmemora o xenocidio. Todas as protestas de conmemoración organizadas estes últimos días en Belgrado foron prohibidas e algúns/algunhas activistas que portaban velas foron atacadas .

A presenza de Vucic no acto conmemorativo foi unha clara provocación. Expresamos nosa solidariedade coas nosas compañeiras, os que lle berraron eslóganes ao pasar como ” Responsabilidade! ” ou ” Recoñece o xenocidio!

Non sabemos quen lle tirou un proxectil e o condenamos, pero sabemos sen dúbida que este acto perturbou a forte mensaxe de paz que as e os participantes quixeron mostrar. Cremos que estes altercados en torno ao acto conmemorativo é o resultado das políticas agresivas cara ás e os superviventes do xenocidio e do pobo musulmán da rexión.”.

Cremos que os responsables dos crimes de odio non son soamente os que cometeron os ataques fisicamente, senón tamén todos os “intelectuais”, humoristas ou responsables políticos que incitaron constantemente ao odio.

Somos conscientes de que Europa está nun momento de ascenso do fascismo e do odio racista e antisemita, onde a responsabilidade se divide entre os grupos de extrema dereita e as personalidades mediáticas que incitan ao discurso do odio.

Visitamos Srebrenica. Falamos coas mulleres de aquí e vimos as condicións en que vive a xente nesta parte de Europa, 20 anos despois deste xenocidio e chócanos moito. A estrada principal que une Srebrenica co resto do país está medio destruída. Dado que as cidades de arredor forman parte da República Serbska (de Bosnia), non hai ningún indicio da estrada que leva a Srebrenica. Os efectos do xenocidio aínda son visibles e a poboación de Srebrenica aínda está moi illada. As chamadas ao “perdón” neste contexto soan a abandono da dignidade humana.

Hoxe, 20 anos máis tarde, estamos aquí para recordar e non esqueceremos todas as atrocidades cometidas en Bosnia durante a guerra de 1992 -1995.
O aumento do fascismo nos Balcáns está profundamente ligado co aumento do fascismo que tomou moitas formas en toda Europa, polo que debemos ser conscientes de que o aumento de os gobernos fascistas non é algo afastado ás realidades de Europa Occidental. Evitar que se instalen as políticas fascistas e as guerras é unha loita diaria.

Recordar o xenocidio de Srebrenica para non permitir que a historia se repita!


Caravana Feminista – Sarajevo – 14 de Julio 2015
femvan@marchemondiale.org

Participa na Marcha Mundial das Mulleres

A Marcha Mundial das Mulleres é un movemento internacional de accións feministas que reúne grupos, organizacións de base e mulleres que traballan para eliminar as causas da pobreza e da violencia contra as mulleres.

Queres facer parte da Marcha Mundial das Mulleres?

Se és de calquera destas cidades (ou de algunha vila-lugar próximo) contacta directamente:

 

  • Coordenadora Local de Compostela: mmmcompostela@gmail.com
  • Coordenadora Local de Ferrolterra: mmmferrolterra@gmail.com
  • Coordenadora Local de Ourense: mmmourense@gmail.com
  • Coordenadora Local de Vigo: mmmvigo@gmail.com
  • Coordenadora Local de Coruña: mmmcorunha@gmail.com

 

Tamén podes contactar directamente coa coordenadora nacional e falamos de como podes incorporarte a calquera das coordenadoras locais e mesmo pór en marcha unha na túa localidade!

 

  • Marcha Mundial das Mulleres na Galiza: nacional@feminismo.info
  • Telefone: 698159764

 

As feministas galegas enchen as rúas contra a violencia machista 25N 2014

A coordenadora galega da Marcha Mundial das Mulleres saiu á rúa xunto co movemento feminista para reclamar máis implicación social no fin do patriarcado, estas son algunhas das imaxes das accións deste 25N de 2014:

Vigo

Ourense

Ferrolterra

Pontevedra

Compostela

Sen esquecer a importancia do 25N como un día de mobilización feminista seguimos traballando para que cada día sexa unha ocasión para reivindicar o dereito das mulleres a vivir nun mundo sen violencia. Ata que todas sexamos libres!

Convocatorias 25 de novembro de 2014

Convocatorias da Marcha Mundial das Mulleres na Galiza este martes 25 de novembro de 2014:

  • Vigo: martes 25 ás 20h manifestación, saída dende a Farola de Urzaiz
  • Ourense: martes 25 ás 20.30h na Praza do Ferro
  • Ferrolterra: martes 25 ás 20h na Praza da Escola de Fene
  • Compostela: martes 25 / ás 20h na Praza 8 de Marzo, manifestación conxunta do movemento feminista
  • Pontevedra: martes 25 ás 20h na Praza da Peregrina
  • Vilagarcía de Arousa: martes 25 ás 20:30 Praza de Galiza, Convoca As. O soño de Lilith
  • A Coruña: martes 25 ás 19.00h no Obelisco, convoca acción Feminista da Coruña

opcionnal-25n-redes.jpg

Un ano máis, outro 25 de Novembro, Día Internacional contra a Violencia Machista, a Marcha Mundial das Mulleres estamos na rúa para denunciar e visibilizar a violencia que se segue a exercer sobre nosoutras polo único feito de sermos mulleres. Segundo unha enquisa feita no ámbito da Unión Europea:

Calcúlase que 13 millóns de mulleres na UE experimentaron violencia física. Esa cifra equivale a un 7% de mulleres con idades entre 18 a 74 anos.

Calcúlase que 3,7 millóns de mulleres na UE experimentaron violencia sexual. Esta cifra equivale a un 2% de mulleres con idades de entre 18 e 74 anos. Na UE un 18% das mulleres foron obxecto de acoso a partir dos 15 anos. Estas porcentaxes representan que 9 millóns de mulleres na UE sufriron e sufrirán violencia machista.

A metade de todas as mulleres da UE (53%) procuran evitar certos lugares ou situacións, por temor a ser vítimas de agresións físicas ou sexuais. Pola contra, enquisas recentes sobre victimización e medo aos delitos indican que o número de homes que limitan os seus movementos é infinitamente máis reducido.

España rexistra a taxa de criminalidade máis baixa dende o ano 2003, segundo o último informe que o Ministerio do Interior publicou a mediados de xullo. As infraccións penais rexistradas en 2013 descenderon o 4,3% Fronte a estes datos, un pero, a violencia sexual que medrou , segundo o mesmo informe, un 1,4%. As violacións son o delito menos denunciado no mundo, en porcentaxes aínda máis pequenas que no resto de denuncias por violencia machista da que se calcula que o 70% permanece silenciada e polo tanto, impune.

As mortes por violencia machista, por moi inexplicables que parezan, non son actos illados, fortuítos, senón que obedecen a unha cultura patriarcal no que as mulleres non teñen dereito a decidir sobre a súa vida. Son a reacción violenta de quen se cree posuidor dun ben, dunha propiedade, ou dunha escrava.

A solución non é doada e necesita do compromiso de todas e de todos, porque precisa de cambios profundos dado que o machismo está enraizado na nosa sociedade e non estamos facendo o preciso para desbotalo. IMPLÍCATE, RACHA COA INDIFERENZA!!!

A violencia contra as mulleres é a violación de dereitos humanos máis universal, presente en todas as sociedades do mundo. Esta violencia exércese de moitas formas, física, psicolóxica, sexual, económica, simbólica. É exercida en diferentes ámbitos da vida das mulleres, independentemente da clase social, nivel cultural, relixión ou raza.

Esta violencia, incrementouse nos últimos tempos. Coa escusa de “crise económica”, estamos a asistir a un brutal recorte de dereitos que se está a cebar especialmente coas mulleres (peores condicións laborais, problemas de conciliación da vida laboral e familiar, ataque aos dereitos sexuais e reprodutivos, concepción da muller como obxecto sexual, entre outras). ISTO TAMÉN É VIOLENCIA.

Por iso, non podemos esquecer a todas as mulleres que sufriron e sofren diferentes tipos de violencias, aquelas que morreron ás mans das súas parellas, ou ex parellas (no que vai de ano 38 no Estado Español); e tampouco esquecemos a aquelas mulleres que no seu día a día se viron ameazadas, insultadas, desprezadas e coartadas na súa liberdade por ser mulleres. IMPLÍCATE, RACHA COA INDIFERENZA!!!

 

Mais tamén exercen violencia de xénero os que propagan ideas e conceptos que perpetúan os valores patriarcais, os que lexislan en contra dos dereitos das mulleres ou non velan polo cumprimento integral das leis existentes, os que privan as mulleres dos recursos para a igualdade, e negan a utilidade das accións e políticas para a igualdade; os que actúan con hipocrisía ao resgarse as vestiduras cada vez que nos asasinan e nos insultan e desprezan privadamente e no ámbito público, en definitiva, os que nos tratan como obxectos e non suxeitos de dereito e cidadás. Por tanto promoven a violencia machista contra todas as mulleres, os organismos e institucións que dan azos á perpetuación dos valores patriarcais: ao valor da familia tradicional en que as mulleres só podemos ser nais, convertendo a maternidade no único fin social para o que sermos educadas; ao valor da sexualidade pasiva, para non darnos ocasión para exercer os nosos dereitos sexuais e reprodutivos; a impornos a heterosexualidade como único modelo sexual; ao intento de recluírnos no traballo dos coidados e no ámbito do privado, para impedir a autonomía económica das mulleres e a nosa participación social na toma de decisións.

Este é o caso do actual Goberno do Partido Popular. Así, comezamos un novo curso escolar, coa formación en economía e a transmisión dos supostos “valores” do emprendimiento asomándose ás aulas, mentres a educación afectivo sexual salta pola ventá. Isto fixeron o ministro de educación Wert e os seus compinches políticos e relixiosos, eliminándoas xunto a coeducación, a ética, a educación para a cidadanía, e a loita contra esta eiva, esquecendo a sensibilización das e dos profesionais e ignorando a incorporación da perspectiva de xénero en todas as etapas educativas, para promover relacións igualitarias como forma de prevención de calquera tipo de violencia machista.

Así tamén comezamos este ano coa ameaza por parte do mesmo Goberno do Partido Popular de reformar a actual lei do aborto. IMPLÍCATE, RACHA COA INDIFERENZA!!! A implicación ten recompensas como xa temos demostrado conseguindo coa unión das feministas e a implicación de moitas organizacións sociais a retirada por parte de Rajoi da reforma desta lei do aborto.

É necesaria a mobilización e rexeitamento de toda a sociedade, a implicación de todas e todos e rachar coa indiferenza, para rematar con este problema tan arraigado. Por iso, especialmente necesaria é a implicación dos medios de comunicación e os seus responsables, polo seu forte papel na socialización dos nenos, nenas e adolescentes e pola influencia que exercen na nosa sociedade.

Os medios de comunicación teñen a a obriga de desterrar expresións tan daniñas como “crime pasional”, “asasinada tras un ataque de celos”, “problema sentimental” ou “agrediuna despois dunha forte discusión”. Moitas veces tamén continúan a xustificar a violencia por causas externas: estaba baixo os efectos do alcohol ou as drogas; evitando así os debates de fondo: por exemplo, que valores lles estamos a transmitir ás novas xeracións para que, os datos digan que catro de cada dez rapaces continúen a pensar que o papel da muller é estar en casa e coidar da familia.

É noso deber denunciar situacións especialmente denigrantes, como é a realidade das mulleres en situación de prostitución, xa que esta é unha forma de violencia extrema para as mulleres, mostrándonos ás mulleres como meros obxectos sexuais para uso e disfrute masculino. A trata de mulleres con fins de explotación sexual é unha consecuencia da existencia da prostitución, onde os prostituidores, mal chamados “clientes”, perpetúan a violencia demandando mulleres como mercadoría, enriquecendo as mafias e a industria do sexo.

Especialmente sensible é a situación que viven as mulleres inmigrantes en situación irregular, xa que coa reforma sanitaria viron minguada as súas posibilidades de acceso aos recursos de atención primaria, sendo máis difícil a detección precoz de situacións de violencia, ademais de verse vulnerado o seu dereito fundamental de acceso á saúde.

Por todo iso dende a Marcha Mundial das Mulleres esiximos aos Poderes Públicos que se IMPLIQUEN, QUE RACHEN COA INDIFERENZA!!! Se os homes maltratadores enfrontáranse cun rotundo non, cun contundente rexeitamento social, especialmente por parte do resto dos homes, a violencia machista reduciríase moi considerablemente. A violencia existente no seo da sociedade, non é máis que a suma das violencias individuais de cada un dos seus membros; a que xera cada unha das persoas que a compoñen e a que é capaz de tolerar e asimilar. Cada xesto, actitude ou comentario pexorativo e discriminatorio contra as mulleres, aumenta a permisividade e abre o camiño cara á violencia contra as mulleres.

Se queremos avanzar como sociedade, non podemos permitir retrocesos en materia de prevención, denuncia e tratamento da violencia contra as mulleres. Por iso, instamos igualmente aos Poderes Públicos, medios de comunicación, sistema educativo e a toda a cidadanía a continuar coa loita e denuncia desta forma a violencia que ataca a metade da humanidade, as mulleres.

Machismo, Sociedade Patriarcal e Cultura da Violación… onde? Aquí, ao noso carón día a día. Esaxeramos?. Non, non esaxeramos!!! A violación silénciase, cálase. E hai veces, que os silencios, matan.

Pedimos a implicación de todos os sectores sociais, pedimos a implicación de todas as mulleres e homes. IMPLÍCATE, RACHA COA INDIFERENZA!!!

É por todo isto que a Marcha Mundial das Mulleres vos insta a IMPLICARVOS CONTRA A VIOLENCIA MACHISTA E RACHAR COA INDIFERENZA!!!

#FóraMachismo25N

#FóraMachismo25N

Que propoñemos?

Queremos que a nosa mensaxe do 25 de novembro, Día internacional contra a violencia machista, se escoite nas rúas e nas redes e para iso lanzamos unha campaña que queremos axudedes a espallar.

A idea é gravar un video/tirar unha foto decindo ou ensinando unha frase contra a violencia machista e colocar ese material nas redes sociais ‘nominando’ a coñecidas/amigas/colegas para que se sumen á campaña e fagan o mesmo, colocar a foto ou video nas redes sociais e espallar a máis e máis xente.

O noso obxetivo é que moitas e moitos demos a cara contra a violencia machista e achegar a nosa mensaxe a todo tipo de persoas, a aquelas que se sumarán ás mobilizacións do 25 N nas diferentes cidades e a aquelas que non o farán pero que estan dispostas a difundir e espallar a nosa mensaxe a través das redes sociais.

Como participar?

  • Sube unha foto nas túas redes sociais (Twitter, Facebook ou Instagram) na que apareza a frase que queiras e a etiqueta #FóraMachismo25N e nomina a outras persoas para que tamén o fagan e estendan a campaña.
  • Sube un video ás túas redes sociais (Twitter, Facebook ou Instagram) na que digas a frase que queiras e a etiqueta #FóraMachismo25N e nomina a outras persoas para que tamén o fagan e estendan a campaña.
  • Envíanos ás túas fotos e/ou videos se queres que ademáis de nas túas redes sociais formen parte da nosa campaña nas redes: nacional@feminismo.info

 

Como podo ver/seguir a campaña?

  • Os videos que realicemos dende a Marcha aparecerán aquí: http://www.youtube.com/user/mmmgaliza
  • As fotos e videos de quen siga a campaña poderás atopalas buscando coa etiqueta #FóraMachismo25N nas redes sociais

 

Anímante e participa!

Carta aberta a Stephen Harper

Honorable Primeiro Ministro de Canadá,

A violencia hacia as mulleres e nenas indíxenas é unha violación grave aos dereitos humanos. Os actos de violencia dos que as mulleres indíxenas son víctimas están anclados na discriminación e na marxinalización sistemática provintes da colonización, nos que interveñen a policía, os medios de comunicación, a educación e a xustiza.

O goberno canadiano debe constituir unha comisión para levar a cabo unha investigación pública independente e debe traballar na concertación coas diferentes nacións indíxenas para construír un plan de acción nacional.

Nós, as Mulleres da Marcha Mundial das Mulleres de Galiza, solidarizámonos co chamado internacional feito polas Mulleres Indíxenas do Québec (FAQ) e a Coordinación do Québec da Marcha Mundial de Mulleres. É preciso que os factores sistémicos que favorecen a desaparición e o asasinato de mulleres indíxenas, sexan correctamente identificados e que os individuos, procesos e políticas responsables do mantemento do estatus quo – e dos danos subsecuentes para as mulleres e as nenas indíxenas – sexan desmantelados. As recomendacións e MEDIDAS de cambio son necesarias para mellorar a seguridade das mulleres e das nenas indíxenas de todos os sectores de Canadá.

Unha enquisa pública nacional exhaustiva sobre a violencia hacia as mulleres e nenas indíxenas de Canadá procuraría a certeza aos pobos indíxenas que todas as esferas do goberno recoñecen a gravidade do problema e se comprometen a acabar con este ciclo de violencia. Unha investigación permitiría igualmente sensibilizar aínda máis á poboación sobre esta crisis de violación dos dereitos das persoas en Canadá, a cal moitos e moitas canadenses ignoran. A inclusión de familias indíxenas nos procesos de planificación, de implementación e de post-informe da enquisa pública nacional é primordial para o éxito desta actividade e asegura que as voces das familias sexan escoitadas. É esencial igualmente que a enquisa permita ter en conta ás asociacións de mulleres indíxenas, posto que moitas delas dispoñen de datos e informacións que recolleron no transcurso dos últimos anos.

Respetuosamente,

Solidariedade feminista,

Coordinación Nacional da Marcha Mundial de Mulleres de Galiza marchagaliza@gmail.com www.feminismo.info

Reunión do secretariado europeo da Marcha Mundial das Mulleres

Este fin de semana terá lugar en Donosti a reunión da Coordenadora Europea da Marcha Mundial das Mulleres que terá como tema central a preparación do IV Acción Internacional que decorrerá no 2015 nos cinco continentes.

O proceso de debate e preparación da IV Acción Internacional deu comezo en agosto de 2013 no Encontro Internacional de Sâo Paulo e continúa o seu percorrido co encontro da coordenación europea onde se trazarán as liñas estratéxicas e o calendario da acción que percorrerá europa dende o 8 de marzo ata o 17 de outubro de 2015.

Unha delegación da coordenadora nacional galega da Marcha Mundial das Mulleres estará este fin de semana en Donosti para participar no debate e organización da IV acción xunto con feministas de máis de 10 países que coordenarán a acción a nivel europeo.

YouTube
YouTube
Instagram
Telegram