28S // Dereitos sexuais e reprodutivos para todas!

O 28 de setembro é o Día de Acción Global polo acceso ao aborto legal e seguro. Desde a Coordenadora Galega da Marcha Mundial das Mulleres reivindicamos a necesidade de facer efectivo o dereito conquistado polo movemento feminista no ano 2010 a través da lei de interrupción voluntario do embarazo.

Coa posterior modificación do Partido Popular en 2015 hoxe as mulleres de 16 e 17 anos ven privada a súa capacidade decisión sobre os seus corpos pois deben conseguir un permiso paterno (ou xudicial) para interromper un embarazo. Reiteramos que estas mulleres, que poden decidir libremente sobre todos os aspectos das súa vida deben ter dereito a decidir sobre a súa maternidade. A derogación da modificación da lei de 2010 debe ser inmediata por parte do goberno do Estado do PSOE e Unidas Podemos.

Para alén diso a sanidade pública galega, amparada na incompleta lei do 2010, esta a financiar abortos en clínicas privadas debido a casos de obxección de conciencia do persoal sanitario. En casos de interrupcións voluntarios de embarazos de máis de 9 semanas no que a motivación é a saúde psicolóxica da muller a sanidada pública non é quen de garantir a realización da intervención e acaba financiando a mesma en centros privados. Así dende Ourense e Lugo as mulleres teñen que desprazarse fóra da provincia. En casos nos que se superan as 14 semanas os desprazamentos son mesmo fóra da Galiza, coa dificuldade engadida que ten o desprazamento a tantos kilómetros para unha intervención médica. Esiximos que o SERGAS garanta a IVE libre e todos os casos médicos que a lei permite. 

Así o dereito ao aborto seguro e na sanidade pública aínda é hoxe unha conquista pendente no noso país. Cómpre mudar a lexislación para que o personal sanitario non poda negarse a facer unha intervención legal e impedir asi que a IVE se convirta nun negocio máis para as clínicas privadas, financiado co diñeiro de todas, incrementando o gasto que implicaría unha intervención no centro máis próximo ao lugar de residencia da muller. 

Dende a Coordenadora Galega da Marcha Mundial das Mulleres reivindicamos a necesidade de facer efectivo o dereito conquistado polo movemento feminista no ano 2010 a través da lei de interrupción voluntario do embarazo tamén garantindo medios para que exista educación afectivo sexual nas escolas, acceso a anticonceptivos nos centros quérote e recursos e programas sobre reproducción nas institucións locais como os CIMM, co fin de colocar todas as ferramentas ao dispor das mulleres que permitan reducir as IVE, e en todo caso, garantilas na sanidade pública.

Alén de todo isto, denunciamos:

❌ O desenvolvemento do Real Decreto Lei 7/2018 sobre Acceso universal ao sistema nacional de saúde é insuficiente e xera situacións de vulneración do dereito á saúde, concretamente o dereito á atención da saúde sexual e reprodutiva, con trabas administrativas a mulleres embarazadas en situación de irregularidade ou petición de asilo.

Este tipo de atención depende da vontade das e dos profesionais e isto provoca situacións de descoñecemento e irregularidades na atención.

❌ Que Galiza sexa a CA que menos matronas ten no Estado Español, hai tan só 1 por cada 10.000 habitantes.

❌ Que malia a moción presentada no Parlamento Galego no 2019 a día de hoxe a Xunta segue aplicando a obxección de conciencia por cuestións ideoloxicas para non practicar IVEs.

❌ Que partir da semana 14 o sergas non practica abortos euxenésicos.

❌ Que educación sexual segue sen ser obrigatoria nin estar presente no currículo escolar na ensinanza obrigatoria.

Exiximos tamén que a Xunta de Galiza abandone a súa pasividade e desinterese para asumir as súas competencias e garantir:

✅ Unha liña de programas de formación e divulgación sobre dereitos sexuais e reprodutivos a través dos CIMM en colaboración coas entidades locais.

✅ Campañas especificas de acceso a anticonceptivos e programas de educación afectivo sexual a través dos Centros Quérote +

✅ Unha materia obrigatoria no Ensino Obrigatorio con contidos específicos sobre educación afectivo-sexual, relacións, identidade e xéneros.

AMOS FARTAS DE AGARDAR. ABORTO LIBRE E GRATUITO FORA DO CÓDIGO PENAL, NA GALIZA E EN TODOS OS PAÍSES DO MUNDO!

Ourense // Se é machista non é xustiza.

Neste pasado mes aparecía o corpo de Olivia, secuestrada xunto á súa irmá por un maltratador que acabou coas suas vidas para danar á nai das crianzas. Asistimos novamente a un caso de Violencia Vicaria empregada contra as mulleres, co final máis terribel.

As leis de igualdade e contra a violencia machista definen un marco legal de protección ás mulleres e ás crianzas que non se esta facendo efectivo na súa aplicación. Prométeselles apoio e protección, que non se ven na práctica e incluso se reproducen as violencias. Vemos necesario colocar o foco sobre a violencia xudicial que se reproduce cada día no noso país.

Dende o feminismo temos a obriga de denunciar estas situacións e as consecuencias que están a ter para a vida das mulleres e con este motivo convocamos concentracións todos os xoves do mes de xullo ás 12h no xulgado para continuar coas accións reivindicativas para visibilizar todas estas violencias que se dan ó longo dos procesos xudiciais.

Estivemos diante dos xulgados para reiniciar a nosa campaña de denuncia das violencias que a xustiza reproduce contra nós cando denunciamos violencia machista.

Eis o texto que lemos na concentración. + info en i.gal/xustizamachista

28 de xuño, Dereitos para todas!

🌈🌈 28 de xuño. Dereitos para TODAS.

Neste 28 de xuño, Día do Orgullo, dende a coordenadora da Marcha Mundial das Mulleres reclamamos o compromiso de toda a sociedade coa loita por conquistar Dereitos para TODAS.

En momentos nos que os discursos fascistas atopan altofalantes e medran nunha sociedade na que o lucro e o consumo vertebran a vida das persoas é máis importante que nunca alzar a voz e posicionarse con claridade contra as ideoloxías reaccionarias que negan dereitos.

O feminismo é a ferramenta máis potente que temos para loita contra o patriarcado, o capitalismo, o racismo e o imperialismo, e para conquistar dereitos sociais e políticos para todas. Non seremos unha voz cómoda para quen pretenda, en nome do feminismo, decidir quen debe ou non conquistar os dereitos que lle corresponden e estaremos en fronte de todo feminismo LGBTFóbico que pretenda excluír a compañeiras de loita.

💜Como mulleres lésbicas esiximos visibilidade e o fin das discriminacións que sufrimos, como os problemas que se colocan ao rexistro das crianzas cando non estamos casadas.

🧡Como mulleres trans esiximos unha Lei Trans que poña fin ás violencias institucionais que se exercen sobre nós e os nosos corpos para o recoñecemento da nosa identidade. Nengunha sen dereito a existir!

💙 Como mulleres bisexuais esiximos o fin da estigmatización e a invisibilidade dentro e fóra do movemento e o recoñecemento das violencias que recibimos da heteronorma.

💛 Como mulleres con diversidade funcional esiximos o fin da invisibilización e o paternalismo machista que nos considera mulleres de segunda.

🖤 Como mulleres negras esiximos o fin do racismo en todas as súas expresións, as nosas vidas importan!

❤️Como mulleres migrantes esiximos o fin das Leis de Extranxería que nos criminalizan e someten a procesos de violencia institucional e xenofobia impedindo que podamos procurar unha vida digna.

💙Como mulleres empobrecidas esiximos o fin dun sistema criminal como o capitalista que coloca o lucro por diante das vidas.

💚 Como mulleres rurais esiximos o dereito á terra e a vivir con dignidade e servizos públicos de calidade nas nosas aldeas.

❤️Como mulleres galegas esiximos que o noso pobo poda exercer o seu dereito á autodeterminación en pé de igualdade co resto de pobos do mundo.

Como mulleres que somos organizámonos para transformar a sociedade e construír un mundo de xustiza social sen violencias no que sermos plenamente libres.

Protexer ás crianzas non é delito.

Custodias compartidas, visitas non tuteladas, patrias potestades… até cando os dereitos dos agresores por diante dos dereitos das crianzas a vivir sen violencia? até cando criminalizar ás mulleres que defenden as súas crianzas do maltratador? até cando xulgados nos que os dereitos do maltratador se colocan por diante de calquera outro? até cando unha xustiza cega á violencia vicaria? até cando a explosión social na traxedia mas a inacción no día a día?

Berremos basta de violencia, e organicémonos para acabar con ela!

Un agresor non pode ser un bo pai

Un agresor non pode ser un bo pai. Esiximos á Xunta de Galiza instar ao Ministerio de Xustiza e ao goberno do Estado a:

➡️Aplicar a lexislación internacional en materia de violencia machista retirando as visitas das crianzas a homes denunciados por agresións machista ate a existencia dunha sentenza firme.

➡️Retirar as visitas e patrias potestades das crianzas a homes denunciados por agresión sexual ou maltrato infantil ante a existencia de sentenza firme por violencia machista.Reclamar o fin da imposición da custodia compartida imposta con maltratadores.

➡️Modificar a Lei 1/2004, de 28 de decembro, de Medidas de Protección Integral contra a Violencia de Xénero para establecer medidas de protección das crianzas vítimas de violencia machista fronte ao agresor.

➡️Creación de máis xulgados específicos de violencia machista na Galiza con persoal especializado.

Resistimos para vivir, marchamos para transformar!

Da nosa campaña http://feminismo.info/feminismo/nonaxustizapatriarcal/

Combatamos a violencia vicaria.

Cada día en cada xulgado, na Galiza, ao noso lado, a xustiza dá custodias a maltratadores, visitas non tuteladas a agresores e permite que a violencia bata en nós e nas nosas crianzas.

Temos que combater a violencia cada día, colocar o foco na xustiza, no que esta pasando cos agresores e as custodias.

O feminismo non é apenas para reaxir ante a violencia, é sobre todo a nosa ferramenta para evitar que esta se produza.

Nós temos unha campaña contra a xustiza patriarcal, que se estenda!

👉http://feminismo.info/feminismo/nonaxustizapatriarcal/

Coñecemos onte a nova da aparición do corpo de Olivia, secuestrada xunto á súa irmá por un maltratador que segou as súas vidas para causar danos á nai das crianzas.

Violencia Vicaria empregada contra as mulleres. Violencia machista que non cesa.

// Actividades Ourense (xuño – agosto)

Feminismo 365 días no ano!

A coordenadora local de Ourense recolleu neste cartaz as súas actividades de xuño, xullo e agosto.

Botade un ollo e participade!

Actividades:

Xuño:

10 de xuño ás 19.30. Café feminista. Feminista e Queer. é posíbel?

24 de xuño ás 19.30. Mesa redonda transfeminismo ferramenta de presente e de futuro.

Xullo:

8 de xullo ás 19.30. Café feminista. Cando molesta un corpo de muller espido?

9 de xullo ás 20. Proxección Monstras.

16 de xullo ás 20. Proxección Monstras.

29 de xullo ás 22. Trivial feminista.

Agosto:

12 de agosto ás 19.30. Café feminista. Podemos debater de prostitución sen crispación?

26 de agosto ás 20. Olimpiadas Feministas.

24M- Día da muller pola paz e o desarme

Desde a Coordenadora Galega da Marcha Mundial das mulleres, conmemoramos neste 24 de maio o Día da Muller pola Paz e o Desarme. 

Neste día as mulleres galegas queremos lembrar as guerras nas que viven mulleres irmás de todo o mundo. Vivimos en tempos de auxe da extrema dereita, da xenofobia, do racismo e do imperialismo. 

No capitalismo é libre a circulación de mercadorías, polo que os espolios das guerras transitan libremente, non así as persoas migrantes e refuxiadas, vítimas de conflitos bélicos e do sistema económico que crea carencias para as civís durante os conflitos.

As guerras van moito máis aló do propio conflito, non ten nin que ser unha guerra per se para que as consecuencias da barbarie se visibilicen entre a poboación, as persoas mutiladas, as mulleres agredidas sexualmente, as crianzas… a poboación sobrevive aos conflitos e queda unha terra arrasada, contaminada, espoliada e condeada a outra guerra: a da fame e a precariedade.

O caso do recentemente acontecido en Colombia, onde o pobo se ergueu contra unha política tributaria inxusta onde se condeaba á clase traballadora deixou milleiros de imaxes da barbarie que poden provocar as forzas armadas dun Estado corrompido polo capitalismo máis feroz e que non conta coas vidas das persoas. 

No caso palestino, máis de 70 anos de barbarie contra un pobo fixeron estoupar a situación, as feministas e internacionalistas sempre estivemos con Palestina, hai pouco se cumpriron 73 anos da Nakba e a barbarie sionista continúa en Gaza e Cisxordania, mentres que a poboación palestina se refuxia no Líbano, Xordania e noutros moitos países fuxindo da guerra. 

Libia, Iraque, Afganistán, Siria… guerras promovidas polo mundo libre nas que o lucro é maior para o capital occidental: a venda de armas e o espolio dos países en conflito. As chamadas intervencións humanitarias pola paz deixaron e fomentaron conflitos internos alleos aos intereses dos propios países mais si aos do imperialismo. 

É grande a hipocrisía da prensa internacional nos conflitos arredor do mundo, silencian e ignoran os conflitos provocados por estados aliados da NATO e da UE (como os de Iemen, Siria, Libia, Palestina, Sáhara…), terxiversan a información dos procesos revolucionarios que se dan noutros (Venezuela, Cuba, Nicaragua, Bolivia…) e ignoran os procesos democráticos do continente africano. Onde se cumpren os acordos da soberanía dos pobos e da veracidade da información da que tanto se enorgullecen os países occidentais?

Coa pandemia tamén se evidenciaron contradicións en Occidente, a mercantilización das vacinas que se reparten de xeito desigual e arbitrario entre os Países do mundo, os sistemas represivos de liberdades cos que contan todos os países do mundo (toque de recoller, estados de alarma, emerxencia, sitio…), evidenciouse máis unha vez que o sistema atenta contra as nosas vidas e xoga coa nosa saúde.

Por último, denunciar a situación inhumana que se está a vivir nas fronteiras europeas, milleiros de persoas entran na Europa continental escapando de conflitos creados en grande parte polos intereses de Occidente e a resposta é pechar as fronteiras con barreiras físicas ou coa pura desatención do auxilio humanitario que deixa milleiros de mortes nas nosas costas e fronteiras. A criminalización das persoas, das menores e das súas migracións evidencian que a vontade occidental é ficar cos beneficios das guerras que se provocan e cos recursos que alí se espolian mentres se nega a axuda para combater as consecuencias das súas políticas.

Por iso, neste 24 de maio. as mulleres facemos un chamado internacional baixo o lema “nin guerra que nos mate, nin paz que nos oprima”, porque mentres existan estas políticas criminais de intervención imperialista e de espolio impune seguiremos en marcha. 

YouTube
YouTube
Instagram
Telegram