denuncia - Marcha Mundial das Mulleres

Na noite e na festa o machismo sempre apesta!

Setembro 28, 2022Agosto 3, 2022 por administradora

Os Cafés Feministas que iniciamos en Ourense a principios de 2020 estan sendo espazos de reflexión e partilla que en moitas ocasións traen ideas para acción como é o caso desta campaña que naceu na localidade mas que pretendeu chegar a todo o país.

Recollendo un lema histórico do feminismo galego como é “Na noite e na festa o machismo sempre apesta” apostamos por unha campaña de visibilización desa violencia que sufrimos as mulleres nos espazos de ocio e que tanto se naturaliza.

Hoxe cobra máis actualidade que nunca ante as numerosas denuncias e o aumento das agresións por submisión química. E logo de varios anos de pandemia e a recuperación do ocio pensamos que é bo momento para recuperala. Todas de forma individual ou colectiva trazamos estratexias de defensa e resposta ante esas violencias que toman forma de comentarios, asedios, invasión do noso espazo, violencia física ou sexual e precisamos visibilizar colectivamente que esa violencia existe e que debe ser outro dos campos de batalla que afrontemos como feministas. Se hai violencia non hai lecer nen festa.

A segunda parte da campaña pretende recoller os relatos desas violencias nun mapeado dos locais e lugares onde as sufrimos para sinalar e visibilizar o que esta pasando e a necesidade de enfrontalas de forma colectiva con accións directas ou campañas específicas que as poñan en evidencia.

Na páxina www.feminismo.gal existe un cuestionario no que queremos que as mulleres denuncien esa violencia que moitas veces fica no íntimo ou no reducido círculo de amizadas e que non sae á luz. Animámosvos a todas a distribuír o material e a facer parte desta campaña.

Info na web: http://feminismo.info/…/na-noite-e-na-festa-o-machismo…/

#cóntao en: www.feminismo.gal

Queixa á Valedora do Pobo sobre “xestación por substitución”

Maio 18, 2021 por administradora

Dende PETRA e a Marcha Mundial das Mulleres iniciamos unha campaña para denunciar ante a Valedora do Pobo o recoñecemento dos ventres de alugueiro que se fai baixo o eufeminismo de “xestación por substitución” no formulario da Seguridade Social no que se solicitan os permisos maternos/paternos por nacemento.

Con esta acción queremos denunciar que se normalice unha práctica ilegal por vías indirectas recoñecendo dereitos a través de formularios oficiais que non se ciñen á legalidade vixente. A nosa demanda é que se retire dos formularios a casilla que permite este recoñecemento ao permiso de maternidade/paternidade, que só contribúe ao blanqueamiento ético da trata de seres humanos.

Para sumarte a esta acción comparte e envía o texto a valedor@valedordopobo.gal

TEXTO DA QUEIXA

Eu _______________________________ con DNI __________ e domicilio en ____________________________________ solicito a intervención da Valedora do Pobo ante a Administración da Seguridade Social por recoñecer de maneira encuberta, no formulario de solicitude do permiso de maternidade e paternidade, o nacemento por ventre de alugueiro ou “maternidade subrogada”, baixo o eufemismo “xestación por substitución”.

No devandito formulario, achegado na presente queixa, inclúese a casilla de “xestación por substitución” no epígrafe 2, xunto á casilla de nacemento, e en epígrafes posteriores, quedando así normalizada e branqueada unha práctica prohibida no noso país. Desta maneira, mediante un acto administrativo por parte da Seguridade Social recoñécese e estende o dereito a un permiso de maternidade e paternidade retribuído con fondos públicos a persoas que cometeron un acto ilegal, conscientes ademais diso. Engadir a opción “xestación por substitución” neste formulario equivale a asimilala como alternativa perfectamente lexítima para calquera que se descargue e encha esta solicitude de agora en adiante, e para estas mesmas persoas que despois de recorrer a artimañas legais para rexistrar a bebés nados por ventre de alugueiro, ven como á fin e ao cabo, a Seguridade Social recoñécelles o dereito a este permiso retribuído.

É por isto que solicito que se retire dos formularios a casilla que permite este recoñecemento ao permiso de maternidade/paternidade, que só contribúe ao blanqueamiento ético da trata de seres humanos. A mal chamada “xestación por substitución” ou “maternidade subrogada” implica a explotación reprodutiva de mulleres ás que se manipula con mala praxes psicolóxicas para convencelas de que as criaturas que xestan non son súas porque o óvulo é doutra, para forzalas a ” desapegarse emocionalmente”, coma se isto fose posible e non as prexudicase a elas e ás súas criaturas. Implica tamén a separación violenta destes bebés das súas nais nada máis nacer, a maioría mediante cesárea, para ser entregados a persoas que cren que porque levan a súa carga xenética, (e tampouco sempre é así), e porque pagan por iso, teñen dereito a consideralos os seus fillos e fillas por encima do da nai xestante; persoas que, ademais, non pasan por ningunha avaliación antes de que esas criaturas, coas que non hai ningún vínculo emocional previo, tan só un desexo, sexanlles entregadas. As clínicas e as persoas que obteñen beneficios millonarios dedicándose a explotar mulleres e bebés como produtos de mercado, menten e manipulan a estas mulleres e aos seus potenciais clientes, vendéndolles a idea de que o útero dunha muller, a falta dun útero artificial, é un órgano independente do resto do corpo, coma se só fose un forno para crear bebés para calquera que poña o seu embrión alí. Estas campañas de márketing fraudulentas por parte destas clínicas son a clave para branquear e aceptar como válida a substracción de recén nados ás súas nais no imaxinario común, pechando os ollos á realidade de que somos mamíferas, e non ovíparas, por tanto o proceso de xestar, parir e aleitar é o que define á nai biolóxica como tal. O empeño en anular este feito, de maneira cruel e inútil, supón provocar unha ferida primal a estas criaturas ao separalas da súa nai, e a estas, ao non volver ver á súa cría. Trátase pois, de adopcións de deseño: persoas planificadas e deseñadas en laboratorio para ser adoptadas por encargo.

Considero que as autoridades políticas e xurídicas deste país están a permitir, facilitando e contribuíndo á normalización desta práctica ao non impedir o rexistro destes bebés no Rexistro Civil, e ao non perseguir nin penalizar legalmente estes actos, sexa ás axencias, sexa a quen contrata os seus servizos. Recoñecer o dereito a un permiso de maternidade/paternidade retribuído con fondos públicos a persoas que recorreron á explotación reprodutiva dos corpos das mulleres, levándose aos bebés desas nais xestantes, equivale a lexitimar estes feitos baixo a escusa de “protección do menor”, menor cuxos dereitos humanos non se tiveron en conta previamente, debido a que se segue permitindo a súa filiación e aceptando as sentenzas xudiciais de países onde se acepta como válida a renuncia dunha muller, que foi manipulada psicolóxicamente para vender ao seu bebé, a facerse cargo do seu fillo/a, e, por tanto, non se pon fin de facto a esta práctica, pois as trabas burocráticas necesarias para que pareza que se fai algo por evitalo en realidade só contribúen á romantización de historias de maternidades e paternidades de “pais comitentes ou de intención” que teñen que salvar obstáculos pero que culminan no éxito, e co premio dun permiso por nacemento retribuído con fondos públicos por parte da Seguridade Social, usando o mesmo formulario que o resto de nais e pais que non recorreron a estas prácticas, poñendo ao mesmo nivel ético e legal todos os nacementos.

Dado que esta práctica segue adiante, polo exposto anteriormente, e estas criaturas necesitan un coidador ou coidadora, sei que se argumentará que unha vez recoñecida a filiación no Rexistro Civil, pódese solicitar un permiso por nacemento, e é por isto que esixo que os trámites para a obtención deste permiso de maternidade/paternidade fáganse por outra vía, en todo caso sen o recoñecemento para recibir unha retribución por parte do estado, e non como opción neste formulario en cuestión, engadindo a casa de “xestación por substitución”, detrás da cal se esconde a vulneración de dereitos humanos fundamentais.

Solicito tamén ter coñecemento das accións que se levaron ata a data por parte das administracións públicas para perseguir e penalizar ás axencias, clínicas e comerciais que venden os seus servizos de explotación reprodutiva en España, mediante campañas de publicidade en calquera medio, eventos comerciais, e tamén mediante as campañas de promoción encubertas orquestradas polos medios de comunicación que se posicionan a favor de trata de bebés exhibindo contidos onde tan só aparece a versión de quen se beneficia destas prácticas, ocultando calquera información sobre a realidade económica, política e social dos países onde se permite explotar a mulleres e substraer bebés, sobre como levan a cabo os partos, sobre os datos e feitos científicos relacionados coa psicoloxía e saúde perinatal, sobre as consecuencias a longo prazo para as persoas nadas por ventre de alugueiro e as nais que os xestaron e pariron, e sobre as clínicas que se lucran con mala praxe, manipulando as emocións de todas as persoas involucradas, incluídos os clientes, e vulnerando dereitos humanos fundamentais ao converter ás persoas en produtos de fábrica e comercialización.

Queixa-valedora-do-pobo-casilla-xestacion-subrogada Descargar

Impreso_permisos_maternidade Descarga

En apoio de Sara Outeiral Cameán

Outubro 21, 2020Xuño 1, 2020 por administradora

Diferentes colectivos e individualidades feministas e do sindicalismo de clase en Vigo condenamos todo tipo de agresións machistas, en calquera espazo; e tamén ás organizacións sociais e políticas que, en troques de asumir a súa responsabilidade na erradicación das violencias patriarcais, só ofrecen silenciamento e humillación á vítima, e complicidade e cobertura ao agresor. Este modus operandi significa que as organizacións promoven, avalan e perpetúan as violencias machistas e o sistema heteropatriarcal. Por isto, esiximos que as organizacións sociais e políticas que conscientemente actuaron dende a inoperancia e o secretismo, e na que ademais está integrado e incluso ostenta un cargo público e orgánico o maltratador rectifiquen as súas ameazas e deixen de victimizalo.

O feminismo non é un slogan. As organizacións que se nomean como feministas
teñen dúas opcións: aplicalo nas súas estruturas e practicalo ou deixar de denominarse como tal.

Logo de ler os comunicados tanto do propio maltratador, do seu partido e na propia prensa publicados nos últimos días en redes sociais e noutros medios a respeito de liberarse da denuncia e do xuízo que está en marcha máis ameazando e victimizando ao denunciado, vemos necesario lanzar todo o noso apoio á compañeira Sara Outeiral Cameán, nós crémoste! Ningunha muller pasaría por todo este proceso porque “lle apetece”.

Hai que repensar as agresións machistas que se sofren en diferentes organizacións da esquerda “revolucionaria”, sentimos a necesidade de nos situar ao seu carón e dar unha resposta como colectivo á súa denuncia porque nos identificamos coas súas palabras e queremos darlle todo o noso apoio. Ademais, queremos facer notar que os feitos máis comentados en redes sociais non é un caso illado e puntual nin é exclusivo dunha organización concreta. Sabemos por experiencia que en todas as organizacións mixtas hai casos de agresións machistas.

A publicación da nosa resposta non foi inmediata porque queriamos tomarnos o tempo para meditar, para falar coa compañeira exposta e entre nós coma activistas feministas que somos.

Ao longo dos anos temos vivido (e coñecido) ataques sexistas por parte de militantes da esquerda: como parella, como compañeiras de organización, como rede de amizade e nos espazos de lecer. Recoñecemos tamén que en máis dunha ocasión non fomos quen de afrontarmos colectivamente estas situacións.

Sabemos que hai máis persoas que as denunciadas publicamente que practican a violencia contra as mulleres nos movementos da esquerda: violencia psicolóxica, sexual, física, institucional… hai máis experiencias e casos na sombra de silencio e conivencia das organizacións e colectivos que se din de esquerdas. Os feitos que coñecemos nos últimos días son só unha pinga máis nun vaso que rebordou.

É por iso que queremos dar resposta, porque se hai casos de violencia machista que persisten durante anos, é evidente que é precisa unha mudanza de estratexias, feitos, prácticas… unha verdadeira mudanza na esquerda. Até o de agora todas as accións e medidas tomadas fan que sexan as mulleres as que desaparecen do mapa como resultado da violencia machista; son medidas que non rompen coa lóxica patriarcal.

É a mesma lóxica das medidas que criticamos cando son tomadas por estados, gobernos, empresas e partidos que cualificamos de hipócritas nos seus posicionamentos propagandísticos en relación ao terrorismo machista.

As accións e protocolos que se fan en diversas organizacións da esquerda autodenominada antipatriarcal na maioría das ocasións non funcionan porque nin garanten mudanzas reais de actitude nin respectan as vontades e as necesidades das persoas que denuncian agresión sexistas. Por que os homes que exerceron a violencia manteñen a súa membresía/as súas posicións/o seu poder de decisión dentro das organizacións ou son trasladados a cargos de poder de organizacións afíns e as mulleres agredidas desaparecemos dos espazos militantes/das áreas de socialización e lecer/dos nosos barrios, vilas ou aldeas? Que se está a reproducir?

Ben, na nosa opinión, fica unha mensaxe moi clara: que unha vez máis somos as mulleres as que temos o problema, aquelas que temos que ser castigadas e culpadas. Como feministas sabemos que o problema non é a seguridade das mulleres, senón as posicións de poder e, nomeadamente, de poder patriarcal que se exercen para agredir. Sabemos que o problema non é a sub-representación feminina, senón a super-representación masculina patriarcal. Sabemos que o problema non é o que vai pasar se se sabe senón que pasará se non se sabe. Se non nos facemos responsables das actitudes e da violencia sexista, e rexeitamos adoptar formas de funcionamento para erradicala nas organizacións, estamos condenadas a que se repitan.

O eco da pedra picada ao longo dos anos polos feminismos resoa nas nosas vidas e quen formamos parte de Feminismo Unitario de Vigo non podemos nin queremos ficar alleas e caladas. A denuncia pública das agresións dentro dos colectivos e organizacións da esquerda é un sinal do traballo realizado polo feminismo e fai que, por sorte, nos movementos de esquerda non todo continúe como se nada pasara.

Agora que a orde patriarcal abanea, máis que nunca, sabemos que nada vai cambiar se non mudamos as nosas vidas porque o persoal é político e o momento é agora. É o momento de non adiar a eliminación da violencia machista dentro dos espazos de loita que din querer reverter todo. Porque estamos a loitar por construír o novo, e se no momento da verdade non deixamos caer as vellas prácticas que ten realmente de novo?

Ademais, non só queremos centrarnos nestas evidencias senón como a prensa vitimizou ao maltratador sen nin sequera asegurarse de que a súa información era a acertada, unha linguaxe sexista que nos atopamos en moitos casos dunha forma delirante. Pedímoslle aos medios que se informen, xa que se trata de casos moi delicados, e se formen en violencia machista para así poder dar a información coma corresponde. Tamén repensar o eido xudicial patriarcal ao que nos someten e á propia sociedade.

A falta de ferramentas para xestionar correctamente as agresións machistas convirte ás organizacións nunha centrifugadora que acaba ferindo a un gran número de mulleres. Non só das propias organizacións senón tamén do movemento popular que se pretende construír.

Por todo isto esiximos:

Un profundo debate na denominada esquerda revolucionaria e antipatriarcal da xestión, tanto interna como externa, das agresións sexistas..
Rectificación dos diferentes colectivos e prensa das calumnias sobre a compañeira.
Que a prensa utilice unha linguaxe acaída e se forme en violencia machista.
A dimisión do maltratador do seu cargo público e orgánico.
Que se dispoñan os mecanismos necesarios para asegurar que non volverá agredir.
Que diante dunha agresión sexista se tomen as medidas necesarias para protexer política e persoalmente a quen recibiu a agresión e non ao agresor.
Basta de ameazas!

Agradecemos a sinceridade e coraxe da vítima e loitadora que denunciou a agresión machista dentro das organizacións e colectivos sociais. Agardamos facer abalar a impunidade patriarcal dentro dos espazos de loita. Esperamos que outras mulleres sexan chamadas a romper o silencio ou se animen a facer o que consideren que é o máis acaído e o que realmente queren. Agardamos que se inicie un debate aberto e sincero nas organizacións da esquerda co obxectivo de adoptar novas formas e estratexias que teñan como obxectivo facer que estas sexan realmente espazos libres de violencia machista.

Finalmente, animamos a todas as mulleres que estean en situación de violencia sexista a emprender as accións que consideren necesarias e, de ser necesario, facelas públicas. Pero sobre todo, que non teñan medo de superar o sentimento de culpa e a atopar as forzas necesarias para afrontar e transformar a sociedade patriarcal na que vivimos. Non estás soa irmá, nós crémoste!

Coordenadora Nacional da Marcha Mundial das Mulleres.

Asinamos este comunicado con:

Feminismo Unitario Vigo
Mulheres Nacionalistas Galegas
Plataforma Feminista Galega Vigo
Mulleres en Movemento
Abrir Fenda
Secretaría da Muller da UC Vigo de CCOO
ASC As da Industria
CNT-Vigo
Anticapitalistas Galiza
Nós Mesmas