ACTOS DO 8 DE MARZO
Vigo: Manifestación venres 8 de Marzo as 8:00 dende a Praza de Portugal a Porta do Sol. Lectura de Manifesto e actuaciçon de Ses con dúas cancions… e logo festa feminista no Caribia!)
Ourense: Representación reivindicativa venres 8 de Marzo ás 18.30h na Rúa do Paseo, diante de novagalicia banco.
Compostela: Concentración venres 8 de Marzo ás 20.00h na Praza 8 de Marzo (San Pedro)
Ferrolterra: Concentración Venres 8 de Marzo ás 20.00h no Cantón
Costa da Morte: (Organiza Buserana) Venres 8 de marzo, na Praza 8 de marzo, de Cee 18 horas: taller de globoflexia pola igualdade para nenas e nenos. 19 horas: concentración. 20.30 horas: Festa na Bombonera, Cee.
E O 9 MANI MANCIONAL EN COMPOSTELA
ÁS 12.30H DENDE A ESTACIÓN DO TREN!!!
Manifesto do 8 de Marzo da Marcha Mundial das Mulleres
8 de marzo
DÍA INTERNACIONAL DAS MULLERES
A participación das mulleres na historia da humanidade, na construción das habilidades e saberes humanos foi achantada ou ignorada durante séculos. Con moitísimo traballo e esforzo tivemos que loitar contra os muros da exclusión, da inferioridade, da falta de recoñecemento social e político, individual e colectivo. Unha
loita incesante que non nos dá un momento de acougo, xa que no intre en que se recoñecen algunhas das nosas demandas vemos como, cunha rapidez asombrosa, érguense de novo os vellos muros pero con outros nomes: crise, recortes, paro, peche de servizos sociais, economía submerxida, violencia de xénero… e moitos máis que enredan e obstaculizan o que parecía que xa era noso e que toda a sociedade tiña asumido: que as mulleres somos seres humanos libres e con dereitos.
Nesta complexa engrenaxe as mulleres xa notabamos e alertabamos das poucas bondades dun “estado do benestar” capitalista, patriarcal, heterosexual e belicista que perpetuaba as desigualdades norte-sur, ricos-pobres, homes-mulleres. Pero estas desigualdades eran “asumidas” como un mal menor, en grande parte polas vantaxes de estar situadas nesta parte do planeta e nesta época de “bonanza económica.
Hai décadas que as mulleres da marcha mundial encabezamos a loita en contra a mercantilización e a privatización dos bens comúns, a defensa da terra e da soberanía alimentaria; hai anos que acompañamos ou formamos parte das mulleres que se negan a que lles roube o seu territorio para ser ocupado por plantacións de transxénicos ou bases militares; as que loitamos dentro dos movementos sociais para que se nos recoñeza en igualdade. Todas estas loitas xa nos alertaban da podremia do sistema, de que ese “estado do benestar” estaba asentado sobre a lama.
Agora constatamos con indignación o agravamento das condicións de vida das mulleres do noso continente. A Europa do capital está a saquear as nosas vidas e os nosos dereitos. Os recortes e as privatizacións dos servizos públicos dificultan a autonomía das mulleres. Os recortes dos gastos sociais supoñen case sempre un incremento do traballo doméstico e de coidados non remunerados (en xeral a cargo das mulleres). O pensamento neoconservador busca impor valores que dificulten o camiño emancipador das mulleres.
Por todo isto, neste 8 de marzo de 2013, as mulleres feministas, que formulamos a necesidade da corresponsabilidade no coidado das persoas e nas tarefas domésticas; as que esiximos un novo modelo social sen división do traballo en función do sexo; as que propoñemos un novo modelo social no que as persoas sexan o cerne das políticas públicas, COMPROMETÉMONOS a seguir loitando para derrubar os muros que protexen aos banqueiros e ao corruptos; aos especuladores e aos que botan a outras persoas dos seus fogares, aos que fan uso da violencia e criminalizan aos movementos sociais.
Sabemos o que queremos e temos o reto de atopar o xeito de logralo, pero SABEMOS QUE O IMOS LOGAR, VAIA SE O IMOS LOGRAR, que llo digan a todas as nosas antepasadas e contemporáneas que sacrificaron as súas vidas para acadar os dereitos que nos queren arrincar, que llo digan as nosas avoas, ás nosas nais, ás nosas irmáns do Congo, Malí, Colombia, México; ás mariscadoras do Val Miñor, ás redeiras do Morrazo e A Guarda, as que traballan na conserva e no téxtil, ás labregas de toda Galiza, as costureiras, enfermeiras, obreiras, avogadas, xornalistas, artistas, mestras, alumnas…. que nos digan se imos permitir que nos metan outra vez na casa, que nos rouben os dereitos conseguidos, que nos obriguen a calar e a non ter nada que dicir sobre as nosas liberdades sexuais e reprodutivas. Que non pensen que imos ficar mudas e quietas deixando que nos agridan.
Nós, mulleres, queremos controlar as nosas vidas e construír unha sociedade máis xusta que termine co sistema capitalista e patriarcal, que nos permita vivir a nós e a todas e todos unha vida digna.AS MULLERES, NON COA BANCA
A DÉBEDA DOS GOBERNOS É COAS MULLERES,
NON COA BANCA
MARCHAMOS POR UNHA VIDA DIGNA E SOSTIBLE
Ata que todas sexamos libres!!!
