administradora

• O liderado da organización está en mans das mulleres.
• Todas as rexións do mundo comparten o liderado da acción.
• Os grupos participantes activos adhírense ás metas, valores e obxectivos e ao plan de acción global, pero son autónomos no tocante á organización das accións nas súas respectivas nacións.
• Recoñecemos, respeitamos e valoramos a diversidade (das realidades das mulleres, dos países, os enfoques políticos e as estratexias de acción) dos movementos das mulleres.
• A Marcha Mundial organiza accións masivas, actividades de educación popular, resistencia e mobilizacións a nivel nacional, rexional ou mundial.
• Estamos a favor da non violencia recoñecendo á vez o dereito á lexítima defensa.

En torno ao VI Encontro Internacional da Marcha Mundial das Mulleres celebrado en Perú no ano 2006, foi xestado o Plan Estratéxico da Marcha para o período 2007-2010.

A metodoloxía do proceso de planificación estratéxica baseouse en dous elementos constitutivos da identidade da MMM: a acción e a relación coas bases. Durante todo o proceso tivéronse en conta os seguintes principios: que fora participativa de todas as coordinadoras nacionais, que reforzase os vínculos entre as nosas axendas internacionais, nacionais e locais, e que resultase dun proceso de reflexión e acción en común.

O plan estratéxico elaborado desdobra os temas fundamentais da loita da Marcha en catro campos de acción:

Ben común e acceso aos recursos:

• Fomentar a nosa análise sobre os vínculos entre pobreza, violencia contra as mulleres, destrución do medio ambiente, militarización, o sistema neoliberal e os seus impactos na vida das mulleres e sobre a globalización desde unha perspectiva feminista. Acualizar as nosas reivindicacións e desenvolver accións
• Actuar contra a privatización do ben común favorecer e unha utilización xusta e consciente, particularmente da auga.
• Reforzar a loita e a mobilización contra a OMC, G8 e os tratados de libre comercio.

Violencia contra as mulleres:

• Profundizar a nosa reflexión e organizar accións para denunciar a violencia contra as mulleres como arma de control dos corpos, a vida e a sexualidade das mulleres e actualizar as nosas demandas.
• Profundizar as nosas reflexións e propoñer accións para opoñermonos á mercantilización dos corpos das mulleres.
• Desenvolver unha axenda permanente de accións e de debates sobre a violencia contra as mulleres desde a MMM.

Paz e desmilitarización:

• Cotinuar a reflexión e facer accións sobre a desmilitarización do planeta e as reivindicacións que isto implica (fin da carreira armamentística, armas nucleares, a militarización do espazo, peche das bases e acordos militares, desmilitarización dos orzamentos dos estados, fin do terrorismo como forma de guerra, etc.).
• Actuar para denunciar a impunidade en todas as súas formas, a violación como arma de guerra, a utilización dos corpos das mulleres como botín de guerra e, de forma máis xeral, os vínculos entre militarización e violencia contra as mulleres.
• Dar a coñecer a análise feminista das causas da guerra e a nosa definición da paz e as nosas reivindicacións.

Traballo das mulleres:

• Continuar o noso traballo sobre as alternativas económicas feministas e rever as nosas reinvindicacións nese sentido.
• Denunciar o impacto da globalización neoliberal e patriarcal sobre a vida das mulleres, sobre as condicións de traballo e sobre a súa autonomía financeira.
• Consolidar a solidariedade entre as mulleres e as loitas entre o Sur e o Norte e entre o Sur e o Sur.
• Reivindicar a existencia dun sistema de seguridade social universal, a consolidación de empregos con dereitos sociais, igualdade e equidade salarial entre mulleres e homes, condicións axeitadas para a produción e a comercialización para as labregas, artesás, e pequenas comerciantes, acceso ao emprego para as mulleres, acceso á terra e aos recursos.
• Reivindicar a valorización do traballo reprodutivo, a repartición igualitaria deste traballo entre mulleres e homes e a súa responsabilidade colectiva.

Nós, as mulleres, hai moito tempo marchamos para denunciar e esixir o fin da opresión que vivimos por sermos mulleres e, para afirmar que a dominación, a explotación, o egoísmo e a busca desenfrenada do lucro producen inxustizas, guerras, ocupacións, violencias e deben acabar.

Das nosas loitas feministas e das loitas das nosas antepasadas de todos os continentes, naceron novos espazos de liberdade para nós, para as nosas fillas e fillos, para todas as pequenas e pequenos que, despois de nós camiñarán sobre a Terra.

Estamos construíndo un mundo no cal a diversidade é unha virtude: tanto a individualidade como a colectividade son fontes de crecemento; onde as relacións flúen sen barreiras; onde a palabra, o canto e os soños florecen. Ese mundo considera á persoa humana como unha das riquezas máis preciosas. Un mundo no cal reina a igualdade, a liberdade, a solidariedade, a xustiza e a paz. Nos somos capaces de criar este mundo. Constituimos máis da metade da humanidade. Damos a vida, traballamos, amamos, criamos, militamos, divertímonos. Garantimos actualmente a maior parte das tarefas esenciais para a vida e a continuidade da humanidade. Ainda así, nesta sociedade continuamos sendo oprimidas.

A Marcha Mundial das Mulleres, da cal facemos parte, identifica o patriarcado como un sistema de opresión das mulleres e o capitalismo como un sistema de explotación dunha inmensa maioria de mulleres e homes por parte dunha minoría.

Eses sistemas refórzanse mutuamente. Enraízanse e conxúganse co racismo, o sexismo, a misoxinia, a xenofobia, a homofobia, o colonialismo, o imperialismo, o escravismo e o traballo forzado. Constitúen a base dos fundamentalismos e integrismos que impiden ás mulleres e aos homes seren libres. Xeran pobreza, exclusión, violan os dereitos dos seres humanos, particularmente os das mulleres, e poñen a humanidade e ao planeta en perigo.

NÓS REXEITAMOS ESE MUNDO!!!

Propomos construír outro mundo, onde a explotación, a opresión, a intolerancia e as exclusións non existan máis; onde a integridade, a diversidade, os dereitos e liberdades de todas e todos sexan respectados.

Esta carta baséase nos valores de igualdade, liberdade, solidariedade, xustiza e paz.

IGUALDADE

Todos os seres humanos e todos os pobos son iguais, en todos os dominios e en todas as sociedades. Teñen igual acceso ás riquezas, á terra, a un emprego digno, aos medios de produción, a unha vivenda axeitada, á educación de calidade, á formación profesional, á xustiza, a unha alimentación saudable, nutritiva e suficiente, a servizos de saúde física e mental, a seguridade durante a vellez, a un medio ambiente saudable, á propiedade, a funcións de representación política e de toma de decisións, a enerxia, á auga potable, ao ar puro, aos medios de transporte, ás técnicas, á información, aos medios de comunicación, ao lecer, a cultura, ao descanso, á tecnoloxía e as innovacións científicas.

Ningunha condición humana ou condición de vida xustifica a discriminación.

Ningún costume, tradición, relixión, ideoloxía, sistema económico ou político xustifican que unha persoa sexa posta en situación de inferioridade, nin permitir actos que poñan en perigo a súa dignidade e integridade física ou psicolóxica.

As mulleres son cidadás de pleno dereito, antes de seren conxuxes, compañeiras, esposas, nais ou traballadoras.

As tarefas non remuneradas, ditas femininas, que garanten a vida e a continuidade da sociedade (traballos domésticos, educación, coidado das fillas e fillos e dos familiares) son actividades económicas que crean riqueza e que deben ser valoradas e compartidas.

Os intercambios comerciais entre países son equitativos e non son prexudiciais ao desenvolvemento dos pobos.

Cada persoa ten acceso a un traballo remunerado xustamente, efectuado en condicións seguras e salubres que a permitan vivir dignamente.

LIBERDADE

Todo ser humano vive libre de todo tipo de violencia. Ningún ser humano pertence a outro. Ningunha persoa pode ser obxecto de escravitude, ser forzada ao casamento, ser sometida a traballos forzados, ser obxecto de tráfico e de explotación sexual.

Cada persoa goza de liberdades colectivas e individuais que garantan a súa dignidade, en especial: liberdade de pensamento, de conciencia, de crenza, de relixión; de expresión, de opinión; de vivir libremente e de maneira responsable a súa sexualidade, escoller á persoa con quen compartir a súa vida; de votar, de ser elixida, de participar na vida política; de se asociar, reunir, sindicalizar, manifestarse ; de escoller o seu domicilio, a súa nacionalidade, de escoller o seu estado civil; de seguir os estudos da súa escolla, de escoller a súa profesión e exercela; de se mudar, de dispor da súa persoa e dos seus bens; de escoller o seu idioma de comunicación respectando as linguas minoritarias e as decisións colectivas en canto á lingua de uso e de traballo; de se informar, de aprender cousas novas, intercambiar ideas e ter acceso ás tecnoloxias da información.

As liberdades exércense na tolerancia e no respecto á opinión de cada persoa e dentro de parámetros democráticos e participativos. As liberdades implican responsabilidades e deberes coa comunidade.

As mulleres toman libremente as decisións no que se refire ao seu corpo, a súa sexualidade e a súa fecundidade. Deciden por si mesmas ter ou non descendencia.

A democracia exércese se hai liberdade e igualdade.

SOLIDARIEDADE

A solidariedade internacional é promovida entre as persoas e os pobos sen ningún tipo de manipulación ou influencia.

Todos os seres humanos son interdependentes. Comparten o deber e a vontade de vivir xuntos, de construír unha sociedade xenerosa, xusta e igualitaria, baseada no exercicio dos dereitos humanos, exenta de opresión, de exclusións, e discriminacións, de intolerancia e de violencias.

Os recursos naturais, os bens e os servizos necesarios para a vida de todas e de todos son bens e servizos públicos de calidade aos cales cada persoa ten acceso de maneira igualitaria e equitativa.

Os recursos naturais son administrados polos pobos que viven nos territorios onde eses se encontran, respectando o medio ambiente e actuando para a súa preservación e sustentabilidade.

A economía dunha sociedade está ao servizo daquelas e daqueles que a compoñen. A economía é dirixida á produción e intercambio de riquezas socialmente útiles, que son distribuídas entre todas e todos, que garanten principalmente a satisfación das necesidades colectivas, eliminan a pobreza e aseguran un equilibrio entre o interese xeral e os intereses individuais. A economía garante a soberanía alimentaria. Esta economía oponse á busca exclusiva do lucro e a acumulación privada dos medios de produción, das riquezas, do capital, das terras, das tomas de decisións nas mans dalgúns grupos ou dalgunhas persoas.

A contribución de cada unha e de cada un para a sociedade é recoñecida e independente da función que ocupa. Todas as persoas gozan de dereitos sociais.

As manipulacións xenéticas son controladas. Non existe dereito de propiedade sobre o ser vivo nin sobre o xenoma humano. A clonaxe humana está prohibida.

XUSTIZA

Todos os seres humanos independentemente do seu país de orixe, da súa nacionalidade e do seu lugar de residencia, son considerados cidadás e cidadáns con plenos dereitos humanos (dereitos sociais, económicos, políticos, civís, culturais, sexuais, reprodutivos, ambientais) de forma realmente democrática, igualitaria e equitativa.

A xustiza social baséase nunha redistribución equitativa das riquezas, que elimina a pobreza, limita a riqueza e garante a satisfación das necesidades esenciais da vida, e que apunta a melloría do benestar de todas e todos.

A integridade física e moral de todas e todos está garantida. A tortura, os tratamentos humillantes e degradantes están prohibidos. As agresións sexuais, o estupro, as mutilacións xenitais femininas, as violencias específicas contra as mulleres e o tráfico sexual e de seres humanos son considerados crimes contra a persoa e contra a humanidade.

O sistema xudicial é accesible, igualitario, eficaz e independente.

Cada persoa goza da proteción social necesaria para garantir o seu aceso á alimentación, ao cuidado, a atención á saude, a vivenda axeitada, a educación, a información, e a segridade durante a vellez. Cada persoa ten acceso á renda suficiente para vivir dignamente.

Os servizos de saúde e sociais son públicos, accesibles, de calidade, gratuítos para todos os tratamentos, todas as pandemias, particularmente para a VIH.

PAZ

Todos os seres humanos viven nun mundo de paz. A paz resulta en particular da igualdade entre os sexos, da igualdade social, económica, política, xurídica e cultural, do respecto aos dereitos, da erradicación da pobreza que asegure a todas e todos unha vida digna, exenta de violencia, onde cada persoa ten un traballo e recursos suficientes para se alimentar, ter vivenda, vestirse, instruírse, estar protexida na vellez, ter acceso aos coidados necesarios.

A tolerancia, o diálogo, o respecto da diversidade son garantías de paz.

Todas as formas de dominación, de explotación e de exclusión de parte dunha persoa sobre outra, dun grupo sobre outro, dunha minoira sobre unha maioria, dunha maioria sobre unha minoría, dunha nación sobre outra están rexeitadas.

Todos os seres humanos teñen o dereito de vivir nun mundo sen guerra e sen conflito armado, sen ocupación estranxeira nin base militar. Ninguén ten dereito sobre a vida ou morte das persoas ou dos pobos.

Ningún costume, tradición, ideoloxía, relixión, sistema económico nin político xustifican as violencias.

Os conflitos armados ou non entre os países, comunidades ou pobos son resoltos pola negociación que permite encontrar solucións pacíficas, xustas e equitativas a nivel nacional, rexional e internacional.

Esta Carta Mundial das Mulleres para a Humanidade fai un chamamento a todas as mulleres e homes e a todos os grupos oprimidos do planeta a proclamaren individual e colectivamente o seu poder para transformar o mundo e modificar radicalmente as relacións existentes e transformándoas en relacións baseadas na igualdade, na paz, na liberdade, na solidariedade e na xustiza. Esta Carta chama a todos os movemento sociais e a todas as forzas sociais a axir para que os valores que defendemos sexan verdadeiramente postos en práctica, e para que as instancias de poder político tomen todas as medidas necesarias para a súa aplicación.

Esta Carta fai un chamamento á acción inmediada para mudar o mundo!!!!

A Marcha Mundial das Mulleres

A Marcha Mundial das Mulleres é un movemento internacional de accións feministas que reúne grupos e organizacións de base que traballan para eliminar as causas da pobreza e da violencia contra as mulleres. Loitamos contra todas as formas de desigualdade e discriminación cara ás mulleres. Os nosos valores e accións oriéntanse a un cambio político, económico e social. Os mesmos que se centran na globalización da solidariedade, na igualdade entre mulleres e homes, entre as propias mulleres e entre os pobos; o respecto e recoñecemento da diversidade entre as mulleres; na multiplicidade das nosas estratexias; na valorización do liderado das mulleres, e no fortalecemento de alianzas entre as mulleres e outros movementos sociais progresistas.

Nacida do desexo de reunir ás mulleres do mundo en torno a un proxecto común, impúxose rapidamente como un formidable movemento mundial despois da organización da Marcha das Mulleres no ano 2000, dando ao movemento feminista a oportunidade de manifestarse e facerse ouvir en todas as esferas.

Logramos, no ano 2000, que retumben os nosos pasos e as nosas voces, como poucas veces ten sucedido. Para conseguilo recurrimos a unha receita moi sinxela, de eficacia confirmada, que consiste en abrir espazos que propicien o diálogo entre as mulleres, no cal estas poidan narrar as súas vidas e atopar o fío condutor para actuar xuntas. É precisamente deste modo que cada unha de nosoutras estivemos abrindo camiños durante os últimos anos. Coa Marcha Mundial das Mulleres temos dado un paso máis para ampliar as redes de influencia entre nós, e logramos facer sentir a nosa presenza tanto aos encargados das decisións que se atopan preto de nós, como a aqueles máis protexidos do noso escrutunio, que se atopan en institucións como a ONU, o Banco Mundial e o Fondo Monetario Internacional.

É precisamente esa a nosa principal razón para marchar: aumentar o alcance e o impacto da nosa análise. Unha análise que nos ten levado a querer redefinir as regras polí­ticas, sociais e económicas que nos rexen. O feminismo é un pensamento, un proxecto social, unha alternativa, unha maneira distinta de ver o mundo. O feminismo vai máis alá da simple constatación das desigualdades e da necesidade de permitir o acceso ao poder. Desfacer os sistemas que perpetúan o medo á diferenza, que atizan o odio das diferenzas e xustifican a violencia: denunciar os sistemas que xeran a exclusión e aumentan a dominación. Estes son os motivos que nos animan.

Podedes atopar máis información sobre a Marcha Mundial das Mulleres na páxina internacional: https://marchemondiale.org/

Na defensa dos dereitos laborais e outros medios de subsistencia das mulleres:

• Aplicación dunha política real que revise os distintos sectores laborais, convenios, negociacións marco… que faga realidade “igual salario para un traballo de igual valor”.
• Causalización da contratación temporal reducíndoa ás necesidades de produción conxuntural. Persecución, por parte da Inspección de Traballo, das empresas que utilizan a economía submerxida ou abusen da contratación temporal. Para evitar este abuso aumentar o custo dos seguros sociais deste tipo de contratos.
• Eliminación nos convenios de todos aqueles incentivos que promovan o abandono do posto de traballo por mor do casamento. Así mesmo de calquera outra cláusula discriminatoria referida a vestiario, división do traballo por sexos, permisos e linguaxe.
• Integración das traballadoras do servizo doméstico no Réxime Xeral da Seguridade Social. Mentres esa integración non sexa efectiva, aplicación ás empregadas no servizo doméstico dos mesmos beneficios laborais e sociais, alén das prestacións e subsidios de desemprego, que as persoas afiliadas ao Réxime Xeral.
• Permiso laboral e salario íntegro ao longo do primeiro ano de vida da crianza.
• Libre aceso á titularidade da explotación agraria das mulleres labregas. Revisión das limitacións á produción impostas pola Unión Europea.
• Adaptación da lexislación laboral ás distintas realidades do marisqueo na Galiza e aos distintos colectivos de mariscadoras.
• Aplicación da xornada laboral de 35 horas semanais sen redución de salario. Eliminación das horas extra salvo en casos de forza maior que serán retribuídas en tempo libre.
• Ampliación do servizo de comedores escolares a todos os centros públicos de ensino. Creación dunha rede de xardíns de infancia que se adapte ao horario laboral.
• Garantía dos dereitos recollidos no réxime xeral da Seguridade Social para os traballos realizados polas mulleres presas. Aplicación dentro dos cárceres do dereito fundamental ao traballo.
• Garantir o dereito ao traballo remunerado, normalizado e o máis integrado posible ás mulleres con discapacidades. Control por parte das Inspeccións de Traballo para que non se utilicen as desgravacións por minusvalías nas contratacións para perpetuar a súa marxinación no mundo laboral.

Contra da pobreza e a exclusión social:

• Creación dun Salario Social Universal igual ao salario mínimo interprofesional .
• Igualación das pensións mínimas ao salario mínimo interprofesional.
• Conservación dentro dos cárceres do dereito a perciber pensións. Aumento da rede pública de asistencia e residencia xeriátrica.
• Plano global de retorno que garanta a inserción social e laboral das emigrantes.
• Responsabilidade subsidiaria do estado con respecto ás pensións de mantenza mentres non se efective a resolución xudicial en casos de separación ou divorcio.

Contra da violencia de xénero:

• Aumento da aplicación de medidas preventivas como o “afastamento”, recollidas na Lei de Axuizamento Criminal e no Código Penal.
• Aplicación da lei de proteción de testemuñas ás mulleres ameazadas polos seus agresores.
• Creación en todos os xulgados do turno de oficio específico para mulleres.
• Aplicación do artigo 408 do Código Penal ao persoal de xustiza e das forzas de seguridade que coa sua práctica machista perpetuen a violencia de xénero.
• Elaboración dun Plan Galego de Loita contra da Violencia de Xénero, con dotación orzamentaria suficiente, onde participen, tanto na sua redación como no seu seguimento e avaliación as organizacións feministas.
• Paralización de todos os expedientes de extradición das mulleres prostituídas.
• Campañas de deslexitimación dos usuarios da prostitución como cómplices do comercio e explotación das mulleres.
• Persecución dentro dos cárceres das agresións às mulleres presas. Inhabilitación dos xuíces de vixilancia penitenciaria que non investiguen as denuncias apresentadas polas presas ou as suas familias.

Polos dereitos sexuais , de saúde e reprodutivos:

• Implantación en todos os centros de saúde de consultas xinecolóxicas. Instauración destas consultas nos centros penitenciarios con módulos de mulleres.
• Revisión xinecolóxica anual, completa e adecuada ás distintas idades.
• Cursos de formación específica para todo o persoal sanitário en relación a aquelas doenzas que afectan dun xeito diferenciado ás mulleres.
• Eliminación na sanidade pública da obxeción de conciencia do persoal sanitario en relación aos dereitos sexuais e reprodutivos.
• Dereito ao aborto, libre e gratuito con cobertura real na sanidade pública.
• Sanidade pública, universal e gratuíta. Inclusión dos servizos e intervencións derivadas do cambio de sexo.
• Ampliación da rede de Centros de Orientación Sexual, actualmente COF, con atención específica ás mulleres mozas. Garantir o acceso gratuíto da mocidade aos métodos anticonceptivos.
• Creación da área de educación sexual no currículo educativo con participación de profesionais de Sexoloxía, representantes de organizacións de loita pola liberdade sexual e feministas.
• Aplicación da cobertura da sanidade pública, con todos os seus servizos, ás mulleres en prisión e ás inmigrantes.

Polo remate de todo tipo de discriminación:

• Persecución de todas as expresións sociais, institucionais, culturais, económicas… que discriminen ás lesbianas.
• Igualdade de direitos para todas as persoas independentemente da sua prática sexual (adopción, herdanza, coberturas sociais…).
• Legalización da situación de todas as persoas inmigrantes, dereito á reunificación familiar.
• Plan específico de actuación contra a marxinación das mulleres ciganas, fomentando na rede de ensino público o interculturalismo; con programas específicos de formación profesional e políticas de emprego e vivenda.
• Plano específico de actuación contra a marxinación das mulleres con discapacidades onde se contemple unha actuación real no sistema educativo de respecto e integración da diferenza, políticas de vivenda e apoio profesional que fagan realidade a sua independencia persoal. Respecto ao dereito de autodeterminación dos seus corpos e das súas vidas.