Ante o feminicidio de Andrea Yturry Alave en Ribeira

Ante outro crime machista no noso País, o feminismo galego responde con mobilizacións para o xoves 21 de marzo ante o feminicidio de Andrea Yturry Alave.

Listaxe de mobilizacións:

A Coruña, 20h Obelisco
A Guarda, 20:15h Praza Avelino Vicente
A Gudiña, 12:30h ao lado do Concello
As Pontes, 20:30h Praza do Hospital
Betanzos, 20:30h Palco da Música
Carnota, 19h Praza da Pedra
Catoira, 20:30h alameda do Concello
Celanova, 20h Praza Maior
Chantada, 20h Praza do Cantón
Compostela, 20:30h Praza 8M
Ferrol, 19h Praza de Armas
Lalín, 20:30h KM0
Moaña, 20h Praza do Concello
Noia, 20h diante do Concello
O Porriño, 20h diante do Concello
O Rosal, 20h praza do Calvario
Ourense, 20h Castañeira
Padrón, 20:30h enfronte do Concello
Pontedeume, 19:45h Praza do Concello
Pontevedra, 19:30h Praza da Peregrina
Ribadavia, 20h Praza Maior
Ribadeo, 20h Praza 8M
Val Miñor, 19:30h Cruce da Ramallosa
Vigo, 20:30h MARCO
Vilagarcía, 20:30 Praza de Galiza
Vilalba, 20:30h Praza da Constitución

Manifesto

8M | Feminismo organizado para varrer o patriarcado!

Ás portas do 8 de Marzo, e tras varios anos de folgas e mobilizacións masivas, ollamos atrás e compracémonos co medre da conciencia feminista,  que se revelou como o catalizador dun movemento social cunha enorme capacidade mobilizadora e transformadora. Mais para afianzar e seguir agrandando os efectos deste movemento na sociedade, debemos facer avaliación dos logros e das melloras pendentes para continuarmos avanzando na conquita última da iguadade efectiva de xénero.

Hoxe en día non se entende “políticamente correcto” cuestionar a necesidade de superar a discriminación de xénero – a non ser desde a extrema dereita-, mesmo as organizacións mainstream integraron no seu discurso a igualdade de xénero como eslogan, ao igual que as marcas comerciais. Semella que o feminismo “vende”. Mais na realidade, os cambios producidos son escasos ou nulos: a violencia contra as mulleres en múltiples vertentes continúa presente, a educación segue anquilosada sen cobrar o papel relevante que debería ter na deconstrución de roles sexistas; na actividade laboral as mulleres seguimos a padecer o chan pegañento, tratadas como man de obra de segunda, o que nos leva a soportar unhas pensións un 34% inferiores ás dos homes; os servizos públicos non cobren as necesidades de atención a dependentes e seguimos asumindo as mulleres no fogar case sempre en solitario esta tarefa; quen nos goberna serve os intereses das grandes empresas depredaroras do territorio que ameazan formas máis sustentábeis de vida e de produción , únicas capaces de asentar poboación no conxunto do territorio.

Os feminismos non poder ser un termo vacío, un eslogan de campaña, unha marca comercial, debe ser idea e praxe que nos leve a transformar o mundo na súa totalidade. Os feminismos lévannos a  entender que os coidados son esenciais, que todas as persoas dependemos as unhas das outras para vivir, que o benestar dunhas non pode ser a costa da explotación doutras, que o noso traballo ten o mesmo valor que o dos nosos compañeiros, que reclamar o dereito a vivir e traballar na nosa terra, que deixemos de expulsar ás mozas das noso país, que lles oferezamos condicións de traballo e vida digna, que na depredación capitalista non hai futuro, que a temos obriga de deixar unha Terra habitábel ás que veñan, que o lucro non pode estar por encima  nosa supervivencia no planeta.

Ás portas do 8 de Marzo queremos insistir na historia desta data que nace a comezos do século XX como día de loita, pola consecución de dereitos laborais, pola eliminación do traballo  infantil, polo dereito ao voto, contra a guerra… Tamén en Galiza a comezos do século XX as mulleres das clases populares protagonizaron revoltas reivindicando o dereito á terra para vivir do seu traballo, denunciando os impostos abusivos,  a falta de alimento polo negocio dos acaparadores… Queremos seguir o exemplo destas mulleres que se puxeron á fronte, hoxe tamén temos que seguir reivindicando a paz, que pare o xenocidio do pobo palestino,  a erradicación da pobreza enerxética, alimentaria…,  condicións de vida digna para ese 25% da poboación galega en risco de exclusión social, traballo digno en condición de igualdade para todas as mulleres, dereitos para as migrantes, erradicación das marxinalización das expresións de xénero disidentes, erradicación da trata e explotación sexual, dereito pleno sobre o noso corpo e a vivir sen medo.

O lema feminismo organizado para varrer o patriarcado é unha chamada á organización das mulleres para facermos xuntas unha revolución que o cambie todo, desde as conciencias ás formas materiais de vida, que nos reconcilie coas nosas iguais e nos una ás primeiras feministas e ás mulleres libres que nos sucederán. Unámonos e actuemos porque o futuro ou é feminista ou non será!

MOBILIZACIÓNS 8M: (actualizado 04/03)

A Coruña, 20h Obelisco
As Pontes, 20:30h Concello
Betanzos, 19:30 Palco da Música
Compostela, 20h praza 8 de marzo
Ferrol, 20h Praza Amada García
Lalín, 20h Km0
Lugo, 20h diante da Xunta
Marín, 20h Praza 8 de marzo
O Porriño, 20h Rotonda do canteiro
Ourense, 11h CHUO | 12:30h Concordia
20h Subdelegación
Pontevedra, 20:30h Praza de España
Ribadavia, 20h Praza do Concello
Ribadeo, 20h Rotonda do instituto

Ribeira, 20h Porta do Sol
Val Miñor, 13:30h Cruce da Ramallosa
Vigo, 20h Praza dos Cabalos
Vilagarcía, 20h Praza de Galiza
Vilalba, 20h Praza da Constitución

MANIFESTO

Ante o feminicidio de Encarnación Regueiro en Oroso

Listaxe de mobilizacións:

A Coruña, 20h Obelisco
A Gudiña, 12:30h Concello
As Pontes, 20h Praza do Hospital
Ames, 12h Praza da Maía
Betanzos, 20h Palco da música
Carnota, 12h Praza da Pedra
Compostela, 20h Praza 8 de marzo
Ferrol, 19h diante do Concello
O Porriño, 12h diante do Concello
Ourense, 12h na Castañeira
Ponteceso, 20h Praza do Recheo
Pontevedra, 18h Audiencia Provincial
Ribadeo, 20h Praza 8 de marzo

Vilalba, 19:30h Casa da Cultura
Vigo, 19h no MARCO

25N // Organicémonos contra as violencias machistas!

A data 25 de novembro, escollida no 1981 no I Encontro Feminista Latino – Americano e do Caribe, presta homenaxe ás irmás Mirabal, vítimas do feminicidio e da ditadura. Elas foron ecarceradas, violadas e asasinadas a mando da ditadura da República Dominicana nos anos 60. En nome da memoria colectiva, o día marca as loitas polo fin das violencias contra as mulleres.

Neste 25 de novembro do 2023, desde a Marcha Mundial das Mulleres en Galiza, mobilizámonos sob o lema Organicémonos contra as violencias machistas, porque achamos máis que imprescindíbel a autoorganización das mulleres, a autoorganización da loita feminista para combater este sistema que nos condena. Porque non imos deixar de loitar até que todas sexamos libres.

Manifesto

Consulta as mobilizacións! [en actualización 23/11]

A Coruña, 19h Obelisco
As Pontes, 18:30h Praza do Hospital
Ames, 12h Praza do Concello
Betanzos, 18:30h Palco da Música
Carnota, 19h Praza da Pedra
Catoira, 20h Alamedia do Concello
Cee, 20h Praza 8M
Compostela, 20h Praza 8M mani |21:30h Ruada P. Praterías
Ferrol, 19h Praza do Himno
Lalín, 12:30h Praza da Igrexa
Lugo, 20h Multiusos da Xunta
Monforte, 17h Praza de España
O Porriño, 20h diante do Concello
Ordes, 19h Alameda
Ourense, 12:30 Acción Paseo – Concordia | 19:30h Mani Subdelegación

Padrón, 20h Praza de Macías
Ponteceso, 13h Praza do Recheo
Pontedeume, 12h Praza do Concello
Pontevedra, 12h Praza de Ourense
Rianxo, 12h Praza de Padrón
Ribadavia, 20h Praza Maior
Ribadeo, 19:30h Praza 8 de marzo
Val Miñor, 20:30h Cruce da Ramallosa
Vigo, 20h Vía Norte/Urzaiz
Vilagarcía, 12h Praza de Galicia
Vilalba, 18:30h Praza da Constitución

28S | Aborto libre e garantido na sanidade pública!

O 28 de setembro é o Día de Acción Global polo Acceso ao Aborto Legal e Seguro. Desde a Coordenadora Galega da Marcha Mundial das Mulleres revindicamos a necesidade de facer efectiva a interrupción voluntaria do embarazo en Galiza na sanidade pública. 

Hai menos dun mes sinalabamos como as políticas da Xunta de Galiza agravan a saúde das mulleres.  Políticas como a licitación de convenios para a derivación de abortos con clínicas privadas por 1,4 millóns de euros que poderán chegar aos 2,5 millóns. 

Así, o dereito ao aborto seguro e na sanidade pública é aínda hoxe unha conquista pendente en Galiza. A administración pública debe contar con recursos suficientes na rede sanitaria pública galega para facer efectivo este dereito e non favorecer que as IVEs se convirtan nun negocio máis para as clínicas privadas, financiadas cos cartos de todas.

Descarga o manifesto completo aquí

Hoxe saímos ás rúas de Galiza para pedir un aborto libre, seguro e garantido na sanidade pública!

Mobilizacións:

A Coruña, 20h no Materno
Compostela, 19:30h diante do CHUS
Ferrol, 20h diante do Arquitecto Marcide
Lugo, 20h diante do HULA
O Porriño, 20h diante do Centro Médico
Ourense, 20h diante do CHUO
Pontevedra, 20h Hospital Provincial

A XUNTA AGRAVA A SAÚDE SEXUAL E REPRODUTIVA DAS MULLERES AO DERIVAR ABORTOS Á SANIDADE PRIVADA

A Marcha Mundial das Mulleres advirte de que a Xunta agrava a saúde sexual e reprodutiva ao derivar a interrupción de embarazos á sanidade privada, ante a información da licitación de convenios con clínicas privadas por 1,4 millóns de euros.

A interrupción voluntaria do embarazo é un dereito que ten que poder exercerse con garantías de saúde integral para as mulleres e non concibirse como un negocio para as clínicas privadas. A administración pública debe contar con recursos suficientes na rede sanitaria pública galega para facer efectivo este dereito.

A consideración das autoridades sanitarias da interrupción do embarazo como un procedemento menor, sen riscos, implica un claro menosprezo da nosa saúde e impón un castigo ás mulleres que deciden abortar ao seren expulsadas do sistema público de saúde.

Os concertos con clínicas privadas obrigan moitas veces as mulleres e térense que desprazar fóra da súa área sanitaria, tendo que dispor dun medio de transporte axeitado  e co conseguinte risco após unha intervención destas características. 

A obxección de conciencia do persoal sanitario non pode ser motivo para que na rede pública non se conte con persoal suficiente para garantir as intervención. Unha boa forma de paliar este problema sería destinar os recursos dos convenios coa privada a aumentar os recursos públicos.

As mulleres galegas  seguimos a reclamar  aborto libre, gratuíto e na seguridade social para todas  e demandamos que a Xunta de Galiza asuma as súas competencias e garanta: 

– Educación afectivo sexual obrigatoria no currículo escolar.  

– Programas de divulgación e información sobre dereitos sexuais e reprodutivos a través dos CIM, que deben incrementarse en número e recursos para poder atender as demandas do conxunto do país. Os dereitos sexuais e reprodutivos débense abordar como unha liña de traballo específica con persoal capacitado. 

– Os centros  Quérote +, residuais  e desnaturalizados após a chegada do PP ao Goberno da Xunta deben recuperar as funcións da educación sexual e reprodutiva, a identidade afectivo sexual e o acceso a anticonceptivos. 

Contra os ventres de alugueiro

Desde a Marcha Mundial das Mulleres reafirmamos a nosa posición en contra dos chamados ventres de alugueiro. 

Falamos de ventres de alugueiro porque referirnos a esta práctica como xestación subrogada entendemos que pretende eliminar o compoñente mercantil e obviar o compoñente humano, asimilando e mesmo equiparando o termo a unha técnica de reprodución asistida. 

O debate que se abriu hoxe tras a nova sobre a “maternidade” de Ana Obregón non é nin moito menos sobre a súa idade, a súa capacidade de maternar nin sobre os motivos que a levaron a viaxar a un país (como son os EUA) para recibir unha crianza froito dun ventre de alugueiro. O debate que se abre hoxe é sobre dereitos reprodutivos, sobre o dereito a ter crianzas e sobre os dereitos mercantiles sobre os corpos das mulleres. 

As defensoras dos ventres de alugueiro falan da liberdade na escolla, o acordo entre mútuas partes como se falásemos de iguais e sobretodo, fan fincapé no dereito a ser nai/pai. O argumento é a liberdade individual. Unha liberdade indiviual que é precisamente a mesma que rexe no libre mercado, que domina os nosos recursos naturais, que pón prezo aos corpos das mulleres, á capacidade de xestar, aos nosos óvulos. É a liberdade individual que rexe o capitalismo, que con capital todo o podes mercar ou vender, incluídas as vidas. 

Non podemos aceptar a venda dos ventres de alugueiro como algo altruísta mais tampouco como algo lexítimo, porque o dereito a ser nai ou pai non existe, non é real e parte só dunha vontade e dun desexo. Un desexo que só podes cumprir se tes certas capacidades económicas. Converter un desexo en dereito, para alén de que é moi perigoso, implica poder vulnerar dereitos doutras persoas que non teñen as mesmas capacidades ca quen precisar dese suposto dereito individual.

 Desde a Marcha Mundial das Mulleres reivindicamos que o mercado non pode regular todo e que os nosos corpos son un límite claro, porque somos nós, as mulleres que vivimos na precariedade quen padecemos estas prácticas neoliberais que ocupan os nosos corpos, que nos poñen como obxecto de mercado e que só benefician os privilexios das clases dominantes. 

O noso corpo nin se vende nin se aluga, as mulleres non somos mercadoría, non somos máis un obxecto co que comerciar!

8M | Servizos públicos para mellorar a vida das mulleres

Todos os días, as mulleres estamos en loita: para sobrevivir nun mundo cheo de guerra, machismo e pobreza, para vivir a vida que queremos e para transformar o mundo con xustiza. igualdade e liberdade. O 8 de marzo é o Día internacional das mulleres. Todos os anos, nesa data, saímos ás rúas organizadas para loitar. 

O 2023 non é un ano calquera. Enfrontamos, a diario, ataques e agresións a un estado de benestar que se derruba por momentos. Enfrentamos tamén unha economía galega ao servizo de intereses alleos a Galiza. Como resultado das últimas crises fica desaparecido o suposto papel protector do sistema público de servizos sociais e a importancia dos servizos públicos no sistema capitalista vese relegada a un segundo, terceiro ou cuarto lugar. 

Levamos moitos anos denunciando o desmantelamento dos servizos públicos fronte ao lucro do grande capital, alertamos das reformas, da queda do público fronte o privado. A resistencia feminista continua alerta na Galiza. Por iso nós, da Marcha Mundial das Mulleres, dicimos: Servizos públicos para mellorar a vida das mulleres!

Queremos axudas ás rendas mínimas na Galiza

Un bo exemplo de do desmantelamento dos servizos públicos son os datos da Xunta de Galiza nas axudas ás rendas mínimas. A aparición das axudas estatais repercutiu nunha redución en todas as comunidades autónomas, mais só se ergue Galiza como avantaxada ao ser a que menos está a gastar na parte máis vulnerábel da nosa sociedade. 

Queremos unha sanidade pública.

Vivimos cun sistema sanitario debilitado até a asfixia. Cal é o resultado? Listas de espera eternas nunha crise sanitaria que levamos moitos anos vivindo e que neste momento está nunha situación dramática. Somos as mulleres as que máis pagamos os recortes no sistema sanitario, como usuarias coa nosa saúde e, como traballadoras coa precariedade. A situación deficitaria da atención primaria obrigounos a asumir unha mior atención a persoas idosas, crianzas e doente ante a falta de recursos sanitarios esenciais. O atrasamento nas citas, os desprazamentos a outros centros sanitarios ou mesmo áreas sanitarias por non funcionar adecuadamente, implica que sexamos as mulleres as que teñamos que estar sempre pendentes dos coidados das persoas coas que convivimos e temos que dedicar moito do noso tempo (e da nosa carga mental) dentro e fóra da xornada laboral. Unha vez máis vémonos obrigadas a poñer a atención doutras persoas por diante dos propios autocoidados pola carencia de recursos públicos. 

O noso sistema sanitario reflite a practica as desigualdades propias da sociedade patriarcal cando as doentes somos nós. A subordinación que as mulleres sufrimos na sociedade reprodúcese nun sistema sanitario deseñado con valores masculinos e por homes. 

Queremos un sistema educativo público.

Os recortes tamén lastran o sistema educativo: merman os cadros de persoal, pechan escolas no rural, aumenta a impartición de materias por profesorado non especialista, a desatención ás necesidades educativas especiais, etc. Todo isto non fai máis que dificultar un ensino público de calidade para as crianzas e mocidade das clases populares. 

Tamén a imposibilidade de cursar estudos superiores pola dificultade de acceso e de recebimento de bolsas en prazo, que afectan a moitas clases populares na Galiza que teñen que deixar os estudos por imposibilidade económica.

Queremos un sistema público de ensinanza con perspectiva feminista que garanta a non discriminación e unha aprendizaxe libre.

Queremos centros xeriátricos. 

Calcúlase que na Galiza hai un défice de máis de 14.000 prazas nos centros de atención a idosas. A xestión da maior parte das prazas existentes está en mais privadas, igual que en moitos centros de día. Esta aposta pola privatización repercuten nas usuarias, que teñen que padecer uns servizos que priman o lucro e non a atención.

Queremos unha vida sen violencia.  

A violencia non cesa na Galiza. É a violencia contra as mulleres e nenas nas cidades, vilas e aldeas do país, a violencia contra a poboación LGBT. Vivimos agresións físicas, acoso sexual no traballo, somos asasinadas. A causa desta violencia é a desigualdade e o machismo crecente na sociedade e impregnado neste sistema, na que as mulleres non temos cabida. 

Queremos a fin da violencia machista: uns servizos públicos que traballen na prevención, acompañamento e atención das mulleres que sofren violencia machista. Exiximos máis recursos e programas públicos para traballar na erradicación da violencia machista.

Queremos unha vida libre e autonomía das mulleres sobre os nosos corpos e sexualidades. 

Queremos que as mulleres teñamos o dereito á vida que desexemos. Isto ten que ver, inclusive, co dereito a decidir ser nais e decidir como queremos maternar, cun sistema público de escolas infantís e baixas xustas e remuneradas para a crianza e a conciliación. 

Queremos os nosos dereitos sexuais e reprodutivos garantidos.

Queremos dereitos, empregos, salarios e pensións dignas. 

Queremos un sistema público de protección para o desemprego con cobertura das necesidades básicas: vivenda, alimentación e subministracións.

Queremos que sexan para todas, precisamos dun sistema público que garanta os dereitos de todas, o fin dos discursos de odio e a desaparición das leis de estranxería. 

Estas son as nosas exixencias inmediatas!

Somos as grandes vítimas destas políticas non-sociais. Nós debemos paliar a pobreza de recursos que ofrecen as administracións, somos nós as que máis traballos ocupamos neses servizos de coidados sobreexplotas, nós somos as empobrecidas e é o noso deber darlle resposta ás carencias do sistema.

O que acontece cando fallan os servizos públicos? Debemos reducir a xornada de traballo ou mesmo renunciar a ter unha vida laboral para desenolver os coidados que os gobernos non garanten. Isto ten consecuencias: a curto prazo, na capacidade económica reducida, na sobrecarga mental, nas dificultades de poder promocionar no noso posto laboral; a longo prazo, na calidade das pensións, as galegas as máis baixas do estado e de media 350€ inferiores ás dos homes.

Neste sistema non temos a posibilidade de ter unha vida digna, con dereitos e libres de violencia. Só o feminismo e a clase traballadora unida, organizada e na rúa podemos poñer fin a un sistema de miseria e retroceso. 

Seguiremos en marcha até que todas sexamos libres. 

MANIFESTO 8 DE MARZO

[LISTAXE DE MOBILIZACIÓNS] actualización 08/03

A Coruña, 20h Obelisco
As Pontes, 20:30h saída do Concello
Allariz, 20h Praza do Concello
Ames, 18h Praza do Concello
Betanzos, 20h detrás do palco da música
Catoira, 20h Alameda
Cee, 20h Praza 8 de marzo
Chantada, 20h Praza Santa Ana
Compostela, 20h Praza 8 de marzo
Ferrol, 20h Praza Amada García
Lalín, 20h KM0
Lugo, 20h Multiusos da Xunta
Monforte, 20h Praza de España
Noia, 20h Coliseo Noela
O Porriño, 20h diante do Concello
Ordes, 20:30h Alameda
Ourense, 12:30h na Praza Maior | 20h manifestación Subdelegación
Padrón, 21:30h saída da Estatua Rosalía
Ponteceso, 20h saída do IES Eduardo Pondal
Pontevedra, 20h Praza de Ourense
Ribadavia, 20:30h Praza Maior
Ribadeo, 20h Aparcadoiro público na rotonda do instituto
Ribeira, 19:30h Praza do Concello
Val Miñor, 12:30h no cruce da Ramallosa
Verín, 12h Praza do Concello
Vigo, 20h Praza dos Cabalos
Vila de Cruces, 20:30h Praza do Concello
Vilagarcía de Arousa, 20:30h Praza de Galiza
Vilalba, 20h Praza Constitución

https://twitter.com/MMMGaliza/status/1633071853622247424

IDENTIFICADAS NA CONCENTRACIÓN EN OURENSE!

Este martes 14 de febreiro rexistramos unha queixa ante a Subdelegación do Goberno de Ourense por identificar a compañeiras o pasado martes 8 de febreiro logo da concentración polo feminicidio que tivo lugar en Baiona.

A Marcha Mundial das Mulleres cando organiza activdades reivndicativas faino de xeito responsabel. Por exemplo a manifestación do 8 M o ano 2021 en Ourense, en plena pandemia. Manifestación moi nutrida, que arrancando de Juan XXIII, percorreu as rúas da nosa vila ate o Complexo Hospitalario. Foi un exemplo de bon proceder e así foi recollido na prensa escrita. En todo momento mantivemos as esixencias que se nos fixeron de seguridade -baixo ameaza de sanción-, como a distancia de dous metros entre todas e cada unha das numerosas persoas que participaron foran ou non foran convivintes, e toda a xente acudiu ca obrigatoria mascarilla e amosou disposición a facilitar o benestar coletivo.

Dende o ano 2010 contamos 69 mulleres asainadas por violencia machista na Galiza. Cada un deses terribles asasinatos motivou a mesma convocatoria por pate da MMM en Ourense:

“Concentración ás 20h na Castañeira”

Estas convocatorias da MMM en resposta aos feminicidios non se limitan á vila de Ourense, convocouse neste caso en 32 localidades da Galiza, noutras ocasións en máis ou menos cidades mas nos últimos 8 anos nunca en menos de 20 por convocatoria. Sabemos que co mesmo motivo outras organizacións, partidos políticos, colexios, sindicatos, concellos e institucións autonómicas e estatais convocan concentracións e minutos de silenzo na nosa cidade sen que reciban o trato que vivimos o pasado 8 de febreiro.

Estas concentracións realizadas tras un feminicidio, son de raiba e de dor, e o sentimento que nos invade ante a cara máis cruel da violencia é a desolación, a impotencia, a indignación….

O pasado día 8 de febreiro por desgraza houbo que convocar xa que Beatriz Lijó Gesteira, de 47 anos foi asasinada diante das súas fillas menores. En Ourense non foi das concentracións máis numerosas que temos realizado, e ao remate, cando a xente xa andaba medio dispersa, dous axentes uniformados pedíronnos a nosa identificación.

Repítesenos cada vez que hai ocasión que non hai efectivos suficientes dos corpos de seguridade do Estado para garantir a seguridade das mulleres con ordes de afastamento… semella que si son abondo para presentarse ao finalizar unha concentración e ocupar o seu tempo e o noso identificando activistas feministas.

Hai moito tempo que a policia non interviña nunha das nosas actividades/accións e menos para identificar a compañeiras. Perplexas, preguntamos o motivo obtendo como resposta que ao ser máis de vinte persoas e non termos tramitado o permiso tiñan que proceder á identificación.

Negámonos a que a ocupación dunha acera (onde realizamos as concentracións) teña que estar tutelada polo Estado, e xa temos manifestado en máis ocasións que a ocupación de espazos que non implican alteración algunha da cidade non deben ser obxeto da actuación policial. Nunca antes se nos requerira a identificación ao finalizar a concentración ante un feminicidio e agardamos que non volte reptirs

Mas non só a policia uniformada nos pediu identificarnos senón que de entre a xente que aínda quedaba arredor da Castañeira, apareceron dous axentes máis, sen uniforme que insistiron en identificarnos, e un deles recoñece ser él o que dá a orde.

Ante isto a nosa queixa na Subdelegación do Goberno de Ourense, en mans do PSOE para coñecer os motivos que levan a esta actitude cara o feminismo organizado na cidade. Que provocou este cambio de actitude na policía, que motivou que viñeran a interceptar a tres mulleres da organización, con que finalidade?

Non comprendemos esta acción policial cando estamos fartas de escoitar que contamos cun Pacto de Estado pola Igualdade que compromete a todas as Institucións a volcarse na loita contra a violencia de xénero, e que as Forzas e Corpos de Seguridade do Estado están especialmente implicados nesta loita.

Esiximos saber por que se envían axentes de paisano ás nosas mobilizacións.

Ourense, 15 de febreiro de 2023

Ante o feminicidio de Beatriz Lijó en Baiona.

CONCENTRACIÓNS convocadas polo feminismo alego en resposta ao feminicidio de Beatriz Lijó, veciña de Baiona. Súma a túa localidade/colectivo e demos unha resposta galega contundente a este novo crime!

LISTAXE DE MOBILIZACIÓNS:

A Coruña, 20h Obelisco
A Fonsagrada, 20h diante do Concello
A Guarda, 20.30h Praza do Reloxo
A Gudiña, 20h fronte o Concello
As Pontes, 20.30h Praza do Hospital
Ames, 20h Praza do Concello
Betanzos, 20h detrás do Palco da música
Burela, 20h Praza da Mariña
Cabanas, 20h diante do Concello
Catoira, 20h Alameda do Concello
Carballo, 20.30h Praza do Concello
Carnota, 18h na Praza da Pedra
Celanova, 20.30h Praza Maior
Chantada, 20.30h na Praza do Cantón
Compostela, 20h Praza 8 de marzo
Ferrol, 20h Praza Amada García
Lalín, 20.30h Praza da Igrexa
Lugo, 20h diante do Concello
Melide, 20h Praza do Convento
Moaña, 19h Praza do Concello
O Porriño, 20h Praza do Concello
Ourense, 20h Castañeira
Padrón, 21h enfronte do Concello
Pontevedra, 20h Audiencia Provincial
Rianxo, 18h Praza de Padrón
Ribadeo, 20h Praza 8 de marzo
Ribadavia, 20h Praza Maior
Ribeira, 20h Praza do Concello
Val Miñor, 20h Rotonda da Ramallosa
Vigo, 20h MARCO
Vilagarcía de Arousa, 20.30h na Praza de Galiza
Viveiro, 19h Praza da Fontenova
Xinzo de Limia, 20.30h no mural do Centro de Saúde

CARTACES.

CONSIGNAS.

YouTube
YouTube
Instagram
Telegram