Comunicado ante a condena por agresión sexual dun activista dos movementos sociais de Ourense.

Comunicado Ourense

Comunicado da Coordenadora Local de Ourense da Marcha Mundial das Mulleres

Neste xullo de 2024 coñecemos a condena de 13 anos de prisión e 21 de inhabilitación imposta a Martiño Ramos, profesor  no C.P.I Virxe da Saleta (San Cristovo de Cea), por abusar dunha menor.Queremos expresar unha serie de consideracións:

1. Expresamos todo o noso apoio á agredida, á súa familia e entorno e colocámonos ao seu dispor para o que elas precisen. Sabemos que a reparación non pode ser apenas vía xustiza ordinaria senón que compre tamén unha dimensión social da mesma que acompañe á agredida e ao entorno. Queremos expresar a máis fonda sororidade con elas.

2. Expresamos igualmente todo o noso apoio á comunidade de alumnas e familias que veñen sufrindo a desinformación, a falta de explicacións e a innación tanto do centro educativo como da Consellería de Educación. Cómpre reclamar de forma urxente protocolos que protexan ás agredidas e á comunidade educativa e aparten aos agresores do contacto coas crianzas dende o momento no que existe denuncia. A seguranza das nosas fillas está por cima do exercicio da profesión, neste caso educativa, noutros casos a que for.

3. Reiteramos a importancia de acreditar nas mulleres e nenas que denuncian violencia, no imprescindíbel de non revictimizar nen cuestionar os relatos e de denunciar, xudicial e socialmente, todas as agresións machistas á mínima sospeita de atoparnos cun caso de violencia. Polo noso propio coidado e polo coidado das outras, que tamén poden estar sendo agredidas polo agresor. Sabemos que a denuncia xudicial implica recibir sobre nós toda a violencia institucional e por iso a nosa tarefa como feministas é tamén construír unha rede de apoio e seguranza que sustente ás agredidas que deciden emprender a vía xudicial.

4. Denunciamos a cumplicidade e inacción do profesorado do C.P.I Virxe da Saleta (San Cristovo de Cea) que incluso se manifestou a favor do condenado ao coñecer a existencia da denuncia e que non acompañou á denunciante e ao alumnado nun proceso tan difícil como este. Coa mesma contundencia queremos denunciar á dirección do centro que non só non acompañou senón que, sabemos, ten xogado un papel nefasto á hora de facilitar a denuncia dos comportamentos do agresor e non acompañou a pais e nais nun proceso de diálogo, contacto e información para xestionar a situación en todos estes anos.

5. Consecuencia desta nefasta xestión por parte do profesorado e direción do centro a agredida tivo que mudar o centro educativo sufrindo unha nova agresión, desta volta por parte do sistema educativo, que fai recaer sobre ela a responsabilidade de atopar un espazo seguro.

6. Dende a Marcha Mundial das Mulleres temos coñecemento da denuncia dende o momento en que esta foi realizada en 2022 mas non foi até este xullo de 2024 que coñecemos, pola prensa, o alcance das acusacións e dos feitos que se probaron na investigación da denuncia. Dende que tivemos coñecemento da denuncia defendemos á denunciante e se non temos emprendido accións públicas ten sido porque hai menores implicadas e o seu benestar está por cima de calquera consideración.

7. Martiño Ramos foi unha persoa moi activa nos movemento sociais de Ourense na última década, moitas de nós compartimos con el momentos de activismo e mesmo ocio e é para nós un shock constatar que existía no noso entorno un depredador que abusou dunha menor. Non quixemos expresar unha posición pública dende a inmediatez destes días porque precisábamos reunirnos, falar, analizar, pois para nós unha situación desbordante no personal. Temos claro cal é o noso papel político de denuncia deste sistema e dos criminais que operan nel, mas as militantes feministas tamén nos atopamos en muitas ocasións con esa sensación de vulnerabilidade e inseguranza ao descubrir que nos nosos entornos existen agresores que constrúen toda unha fachada pública que agocha a súa violencia e un entorno que, logo da denuncia da agredida, xustifica, desculpa e encubre ao agresor en lugar de acompañar á agredida. Sabemos que é difícil, mas é un paso imprecindíbel para afrontar unha resposta feminista ás violencias machistas.

8. Rexeitamos enérxicamente o uso partidario das agresións machistas, nomeadamente a intervención de Gonzalo Jácome, Alcalde de Ourense, - mas non só- nas redes sociais tentando enfangar no lodo da batalla partidaria cunha cuestión tan importante como e a violencia e as agresións machistas. Ningún espazo político está libre de conter agresores e TODOS deben realizar unha fonda tarefa de formación, prevención e acompañamiento en caso de detectar casos de violencia machista.

9. Incluímos neste uso morboso e partidario aos medios de comunicación locais que non tiveron ningún coidado da agredida e do seu entorno na maneira en que trataron a información. Estamos fartas de que se banalice e espectacularice o que sucede arredor das agresións sexuais e demandamos unha ética feminista que se enfoque na agredida e na reparación, na medida en que iso é socialmente posíbel, das agredidas.

10. Constatamos que, como neste caso, os agresores atopan nos novos modelos de masculinidade fachadas dende as que continuar reproducindo o machismo e nas redes sociais ferramentas moi útles para alentar os seus crimes. Precisamos un debate colectivo sobre como abordar o uso destas redes e sobre como protexernos, como mulleres e nenas, do mal uso que de estas se fai, co fin de previr e intervir nestas formas de violencia que se ben xa existían, hoxe toman novas formas a través destas ferramentas.

Queremos finalizar reiterando o noso apoio á agredida, a nosa sororidade e admiración por loitar pola xustiza. Hoxe a xustiza patriarcal aínda non é quen de cumplir coa reparación necesaria mas damos pasos firmes para construír unha que si o sexa. Obrigadas por dar un paso, por ti e por todas as demáis, no camiño de identificar e facer denuncia pública dos agresores machistas. Podes contar con nós para o que precises.

Agosto 2024

Materiais para difundir o comunicado en redes:

Ante o feminicidio de Mercedes Ríos

Feminicidio Mercedes Ríos

Ante outro crime machista no noso País, o feminismo galego responde con mobilizacións para o mércores 7 de agosto ante o feminicidio de Mercedes Ríos na Coruña.

Listaxe de mobilizacións:

A Coruña, 20h Obelisco
As Pontes, 20:30h Praza do Hospital
Betanzos, 20:30h Palco da Música
Carnota, 19h Praza da Pedra
Catoira, 20:30h alameda do Concello
Celanova, 20h Praza Maior
Chantada, 20.30h Praza do Cantón
Compostela, 20h Praza 8M
Ferrol, 20h Praza de Armas
Lalín, 20:30h KM0
Laxe, 20.30h Praza Ramón Juega
Lugo, 20h diante do Concello
Moaña, 12h diante do Concello
O Porriño, 20h diante do Concello
O Rosal, 20h praza do Calvario
Ourense, 20.30h Castañeira
Ribadeo, 20h Praza 8M
Val Miñor, 20:30h Cruce da Ramallosa
Vigo, 20h MARCO
Vilagarcía, 20:30 Praza de Galiza
Vilalba, 20h Praza da Constitución

Manifesto:

Material para as concentracións:

Manifesto diante da eliminación da Secretaría Xeral de Igualdade do organigrama do Goberno da Xunta de Galiza

Diante da eliminación da Secretaría Xeral de Igualdade do organigrama do goberno da Xunta,  as organizacións feministas galegas queremos manifestar: 

A pesar das mostras de fortaleza do feminismo galego nos últimos tempos e do clamor social  pola necesidade de políticas decididas cara á superación das discriminacións que  historicamente se cometeron coas mulleres, non se albiscan por parte do goberno da Xunta  políticas encamiñadas a este fin. 

Desde as últimas décadas do século XX, as institucións e organizacións sociais fixéronse eco  das demandas do feminismo , entre outras cousas, creando organismos encargados da  aplicación de medidas conducentes á igualdade de xénero. É así como se formalizan as vocalías  ou secretarías das mulleres nas organizacións sindicais, asociacións e patidos, as áreas de  igualdade nos concellos, etc. Nesta liña, en 2005 o goberno galego de BNG e PSOE crea a  Secretaría Xeral de Igualdade. Pois ben, ao igual que aconteceu co resto de políticas e  actuacións que botaron a andar neste tempo, o Partido Popular fai desaparecer agora un  organismo de goberno que no lugar que debería ocupar, dependente da Presidencia, tería que  deseñar o conxunto de políticas a aplicar desde os diferentes departamentos do goberno  galego. Trátase do último paso dado, até agora, após a desaparición do Sistema Galego de  Igualdade, ou o vaciamento de recursos dos centros Quérote, dos CIM, dos pisos de acollida …  A ideoloxía retrógrada en materia de igualdade do PP manifestouse tamén ás claras co torpedeo constante do dereito ao aborto, coas subvencións e institucionalización da Red  Madre, co desvío das intervencións de interrupción do embarazo a clínicas privadas… en  definitiva, impedindo o exercicio deste dereito sen estigmatizar ás mulleres que abortan.  

Eliminar a Secretaría Xeral de Igualdade é un paso máis na progresión de políticas retrógradas  cos dereitos das mulleres por parte do Partido Popular. É a demostración de que a igualdade perde peso nas políticas do goberno galego, rebaixando a súa importancia desde a Secretaría  até a Dirección Xeral. Por outro lado, que implica que a a violencia de xénero e a igualdade se  desvinculen en dous departmentos diferentes, a Dirección Xeral contra a Violencia de Xénero e  a Dirección Xeral de Promoción da Igualdade? Acaso a violencia e a desigualdade non son dúas  caras da mesma moeda? Cabe pór en práctica medidas efectivas contra a violencia que non  ataquen as desigualdades? Non é a igualdade o verdadeiro antídoto para combater a  violencia? Tampouco nos parece baladí que se poña un home á fronte da Dirección Xeral contra a violencia. 

Por todo o dito, exiximos ao goberno galego que dea ás políticas de igualdade o peso que lles  corresponde, coa restitución da Secreatría Xeral de Igualdade, facéndoa depender non dunha  Consellaría senón da Presidencia, pois para combater a violencia contra as mulleres e avanzar  na igualdade débese actuar desde todas as frontes e non só desde os servizos sociais.  

Queremos que saiba este goberno que a sociedade galega do século XXI non vai consentir máis  minusvaloración e discrimicación das mulleres, que as mulleres non imos consentir que se nos  neguen dereitos que tanto costou conquistar.

Formulario de adhesión

Colectivos adheridos (actualizado 14/05)

  • Marcha Mundial das Mulleres Galiza
  • Plataforma Feminista Galega
  • Asemblea Feminista Aberta de Compostela
  • Asociación de Empregadas do Fogar Xiara
  • Son Lilá
  • Colectivo Feminista das Mariñas
  • Asociación de Mulleres Area Loura do Val Miñor
  • Asociación Feminista MoradAura de Padrón
  • Colectivo Feminista Levedar de Vila de Cruces
  • Colectivo Carballas do Rosal
  • Buserana Organización de Mulleres Feministas na Costa da Morte
  • Colectivo Feminista das Pontes
  • Plataforma Feminista de Lugo
  • Asociación Polamiúda de Chantada
  • Tamborililás batukada transfeminista Compostela
  • O sonho de Lilith
  • Feministas da Terra Cha
  • Curandeiras de Vimianzo
  • Nós Mesmas
  • Comando Mazá Pontevedra
  • Feminismo en pé de Ponteceso
  • Asociación de Mulleres Rurais de Arzúa
  • Obradoiro feminista de Casardeita
  • Colectivo Feminista de Moraña As Moiras
  • Unión de muchachas de Boiro
  • Feministas de Catoira
  • Colectivo Transfeminista F.U.L.A.N.A.S. de Pontevedra
  • O refaixo de Carolina de Valga
  • Asociación ElasProIgualdade de Bergondo
  • Asociación de mulleres Dorna de Vigo
  • MaterFem Maternidades Feministas Galegas
  • Foro Feminista de Lugo
  • Colectivo Feminista do Eume
  • Colectivo Feminista Pontevedra
  • Colectivo Feminista Deza-Tabeirós
  • Mulleres Barbanza
  • Secretaría das Mulleres da CIG
  • Asemblea de Mulleres de STEG
  • Secretaría de Mulleres Igualdade e políticas LGTBI de CCOO
  • Secretaría das Mulleres de Comisións Labregas

28S | Aborto libre e garantido na sanidade pública!

O 28 de setembro é o Día de Acción Global polo Acceso ao Aborto Legal e Seguro. Desde a Coordenadora Galega da Marcha Mundial das Mulleres revindicamos a necesidade de facer efectiva a interrupción voluntaria do embarazo en Galiza na sanidade pública. 

Hai menos dun mes sinalabamos como as políticas da Xunta de Galiza agravan a saúde das mulleres.  Políticas como a licitación de convenios para a derivación de abortos con clínicas privadas por 1,4 millóns de euros que poderán chegar aos 2,5 millóns. 

Así, o dereito ao aborto seguro e na sanidade pública é aínda hoxe unha conquista pendente en Galiza. A administración pública debe contar con recursos suficientes na rede sanitaria pública galega para facer efectivo este dereito e non favorecer que as IVEs se convirtan nun negocio máis para as clínicas privadas, financiadas cos cartos de todas.

Descarga o manifesto completo aquí

Hoxe saímos ás rúas de Galiza para pedir un aborto libre, seguro e garantido na sanidade pública!

Mobilizacións:

A Coruña, 20h no Materno
Compostela, 19:30h diante do CHUS
Ferrol, 20h diante do Arquitecto Marcide
Lugo, 20h diante do HULA
O Porriño, 20h diante do Centro Médico
Ourense, 20h diante do CHUO
Pontevedra, 20h Hospital Provincial

A XUNTA AGRAVA A SAÚDE SEXUAL E REPRODUTIVA DAS MULLERES AO DERIVAR ABORTOS Á SANIDADE PRIVADA

A Marcha Mundial das Mulleres advirte de que a Xunta agrava a saúde sexual e reprodutiva ao derivar a interrupción de embarazos á sanidade privada, ante a información da licitación de convenios con clínicas privadas por 1,4 millóns de euros.

A interrupción voluntaria do embarazo é un dereito que ten que poder exercerse con garantías de saúde integral para as mulleres e non concibirse como un negocio para as clínicas privadas. A administración pública debe contar con recursos suficientes na rede sanitaria pública galega para facer efectivo este dereito.

A consideración das autoridades sanitarias da interrupción do embarazo como un procedemento menor, sen riscos, implica un claro menosprezo da nosa saúde e impón un castigo ás mulleres que deciden abortar ao seren expulsadas do sistema público de saúde.

Os concertos con clínicas privadas obrigan moitas veces as mulleres e térense que desprazar fóra da súa área sanitaria, tendo que dispor dun medio de transporte axeitado  e co conseguinte risco após unha intervención destas características. 

A obxección de conciencia do persoal sanitario non pode ser motivo para que na rede pública non se conte con persoal suficiente para garantir as intervención. Unha boa forma de paliar este problema sería destinar os recursos dos convenios coa privada a aumentar os recursos públicos.

As mulleres galegas  seguimos a reclamar  aborto libre, gratuíto e na seguridade social para todas  e demandamos que a Xunta de Galiza asuma as súas competencias e garanta: 

– Educación afectivo sexual obrigatoria no currículo escolar.  

– Programas de divulgación e información sobre dereitos sexuais e reprodutivos a través dos CIM, que deben incrementarse en número e recursos para poder atender as demandas do conxunto do país. Os dereitos sexuais e reprodutivos débense abordar como unha liña de traballo específica con persoal capacitado. 

– Os centros  Quérote +, residuais  e desnaturalizados após a chegada do PP ao Goberno da Xunta deben recuperar as funcións da educación sexual e reprodutiva, a identidade afectivo sexual e o acceso a anticonceptivos. 

Asinantes da Campaña esixindo a destitución de Rafael Louzán presidente da Federación Galega de Fútbol.

Louzán Dimisión

Esiximos a dimisión de Rafel Louzán, presidente da Federación Galega de Fútbol, por apoiar a Luis Rubiales tras a agresión a Jenni Hermoso.

O pasado 20 de agosto o presidente da Federación Española de Fútbol agredía a Jenni Hermoso, xogadora da selección española, na entrega de trofeos da final do Mundial de Fútbol Feminino nun evento televisado e visto por millóns de persoas no planeta. Logo de varios días de sillencio ao ser preguntado pola agresión na homenaxe a Tere Abelleira, Rafael Louzán respostou tirando importancia do sucedido declarando que “Son erros que se cometen na vida, e xa pediu desculpas” en referencia a un video no que Rubiales non só non recoñece ter agredido á futbolista senón que minte indicando que o acto fora consentido. 

Horas despóis Luis Rubiales realizaba un discurso incendiario na Asemblea da Federación Española de Fútbol acusando á xogadora de mentir, mentindo ao decir que foi ela quen provocou a agresión e defendendo que non dimite do seu cargo. Ademáis acompañou o discurso misóxino e manipulador de insultos e acusacións ao movemento feminista por respaldar, apoiar e acompañar á futbolista na súa denuncia de agresión. 

Tras este ataque a xogadora e movemento feminista Rafael Louzán e a Federación Galega de Fútbol seguen sen posicionarse na defensa da agredida e nunha sanción exemplar a Rubiales e a todos os que apoiaron e apoian o seu comportamento. 

Dende a Coordenadora Nacional da Marcha Mundial das Mulleres denunciamos a complicidade co machismo por parte do máximo mandatario do futbol galego e da institución que representa e esiximos a súa inmediata dimisión. As futbolistas galegas non poden ter como máximo dirixente a quen apoia e respalda comportamentos machistas, mafiosos e violentos contra as propias xogadoras e contra os colectivos que socialmente defendemos o dereito de todas as mulleres a unha vida sen violencia. Falamos ademáis dunha persoa, Rafael Louzán, inhabilitada por prevaricación para o exercicio do cargo público na operación “Patos” e que na actualidade incumple os propios estatutos da Federación Galega de Fútbol.

O deporte galego, nomeadamente o feminino, merece o apoio social e colectivo na loita contra o machismo, hoxe máis que nunca, cando en todo o mundo o deporte feminino e as mulleres erguen a súa voz contra esta agresión e contra todas as que se veñen producindo. É responsabilidade colectiva apartar non só aos corruptos e aos que agreden senón tamén a quen cala, respalda e disculpa estes comportamentos. 

A Coordenadora Nacional da Marcha Mundial das Mulleres promove esta recollida de sinaturas non como algo apenas simbólico mas para recadar forza e apoios sociais co obxetivo de presentar ante a Valedora do Pobo a esixencia de dimisión a Rafael Louzán, polas deportistas e as mulleres galegas que non imos consentir máis violencia nas nosas vidas. 

Porque se tocan a unha, tócannos e respostamos todas.

Galiza, 26 de agosto de 2023

Os colectivos e cidadás asinantes apoiamos esta demanda e esiximos a inmediata dimisión de Rafael Louzán, presidente da Federación Galega de Fúbtol por apoiar a Luis Rubiales tras a agresión a Jenni Hermoso: 

Colectivos


A Coruña Fillos de Breogán
Amigas de Exeria
ARELAS
As punkiereteiras
Asociación Cultural Cultura Aberta
Asociación Cultural Deportiva e Ecoloxista Trezecatorze
Asociación de Escritoras en Lingua Galega
Asociación de Movilidad Humana
Asociación de traballadoras do fogar e coidados Xiara
Asociación Feminista Área Loura
Asociación Feminista As Furias
Asociación Polamiúda
Avante LGBT+
Belesar Dixital
Bloque Nacionalista Galego
Carballas
CASCO VELLO CELTA VIGO
Celtarras
Coepo
Colectivo Berro Seco
Colectivo cultural Ollomao
Colectivo feminista A Estrada Deza
Colectivo feminista As Curandeiras Vimianzo
Colectivo Feminista As Pontes
Colectivo Republicano de Redondela
Colectivo Terra Pontedeume
Colectivo TransGaliza
Comité Anti-SIDA Ourense
Concello de Begonte FS
Executiva Confederal da CIG
Federación Galega de Ecoloxistas en Acción
Feminismo en pé
Feminismo Unitario de Vigo
Feministas de Catoira “Vikingas bravas”
Fende Testas
Fruga|Adega
Fútbol gaélico feminino
GALEGUIZA
Galiza Nova
Grupo de Traballo de Igualdade de Xénero F. Ciencias da Educación UDC
Isca!
Levedar Colectivo Feminista Vila de Cruces
Marea Feminista de Nigrán
Mudega – Mulleres Deportistas Galegas
Mulleres en Acción da Barbanza
O Refaixo de Carolina
O Soño de Lilith
Old Faces
ORQUIGAL
Ouligans
Peña Cheka
Peña Deportivista De Portosín
Peña Deportivista de Uxes
Peña Deportivista El Bierzo
Peña Deportivista Faluya
Peña Deportivista Tío Juan
Peña Deportivista Tralla Brava
Plataforma Feminista de Lugo
Podemos A Coruña
Ponteareas en común
Rede Educativa de Apoio LGBTIQ+ de Galicia
Siareirxs Granates
SonDaRúa
UA Drogodependencias Monforte de Lemos
Vangarda Obreira

Persoas a título individual – 2896

Contra os ventres de alugueiro

Desde a Marcha Mundial das Mulleres reafirmamos a nosa posición en contra dos chamados ventres de alugueiro. 

Falamos de ventres de alugueiro porque referirnos a esta práctica como xestación subrogada entendemos que pretende eliminar o compoñente mercantil e obviar o compoñente humano, asimilando e mesmo equiparando o termo a unha técnica de reprodución asistida. 

O debate que se abriu hoxe tras a nova sobre a “maternidade” de Ana Obregón non é nin moito menos sobre a súa idade, a súa capacidade de maternar nin sobre os motivos que a levaron a viaxar a un país (como son os EUA) para recibir unha crianza froito dun ventre de alugueiro. O debate que se abre hoxe é sobre dereitos reprodutivos, sobre o dereito a ter crianzas e sobre os dereitos mercantiles sobre os corpos das mulleres. 

As defensoras dos ventres de alugueiro falan da liberdade na escolla, o acordo entre mútuas partes como se falásemos de iguais e sobretodo, fan fincapé no dereito a ser nai/pai. O argumento é a liberdade individual. Unha liberdade indiviual que é precisamente a mesma que rexe no libre mercado, que domina os nosos recursos naturais, que pón prezo aos corpos das mulleres, á capacidade de xestar, aos nosos óvulos. É a liberdade individual que rexe o capitalismo, que con capital todo o podes mercar ou vender, incluídas as vidas. 

Non podemos aceptar a venda dos ventres de alugueiro como algo altruísta mais tampouco como algo lexítimo, porque o dereito a ser nai ou pai non existe, non é real e parte só dunha vontade e dun desexo. Un desexo que só podes cumprir se tes certas capacidades económicas. Converter un desexo en dereito, para alén de que é moi perigoso, implica poder vulnerar dereitos doutras persoas que non teñen as mesmas capacidades ca quen precisar dese suposto dereito individual.

 Desde a Marcha Mundial das Mulleres reivindicamos que o mercado non pode regular todo e que os nosos corpos son un límite claro, porque somos nós, as mulleres que vivimos na precariedade quen padecemos estas prácticas neoliberais que ocupan os nosos corpos, que nos poñen como obxecto de mercado e que só benefician os privilexios das clases dominantes. 

O noso corpo nin se vende nin se aluga, as mulleres non somos mercadoría, non somos máis un obxecto co que comerciar!

IDENTIFICADAS NA CONCENTRACIÓN EN OURENSE!

Este martes 14 de febreiro rexistramos unha queixa ante a Subdelegación do Goberno de Ourense por identificar a compañeiras o pasado martes 8 de febreiro logo da concentración polo feminicidio que tivo lugar en Baiona.

A Marcha Mundial das Mulleres cando organiza activdades reivndicativas faino de xeito responsabel. Por exemplo a manifestación do 8 M o ano 2021 en Ourense, en plena pandemia. Manifestación moi nutrida, que arrancando de Juan XXIII, percorreu as rúas da nosa vila ate o Complexo Hospitalario. Foi un exemplo de bon proceder e así foi recollido na prensa escrita. En todo momento mantivemos as esixencias que se nos fixeron de seguridade -baixo ameaza de sanción-, como a distancia de dous metros entre todas e cada unha das numerosas persoas que participaron foran ou non foran convivintes, e toda a xente acudiu ca obrigatoria mascarilla e amosou disposición a facilitar o benestar coletivo.

Dende o ano 2010 contamos 69 mulleres asainadas por violencia machista na Galiza. Cada un deses terribles asasinatos motivou a mesma convocatoria por pate da MMM en Ourense:

“Concentración ás 20h na Castañeira”

Estas convocatorias da MMM en resposta aos feminicidios non se limitan á vila de Ourense, convocouse neste caso en 32 localidades da Galiza, noutras ocasións en máis ou menos cidades mas nos últimos 8 anos nunca en menos de 20 por convocatoria. Sabemos que co mesmo motivo outras organizacións, partidos políticos, colexios, sindicatos, concellos e institucións autonómicas e estatais convocan concentracións e minutos de silenzo na nosa cidade sen que reciban o trato que vivimos o pasado 8 de febreiro.

Estas concentracións realizadas tras un feminicidio, son de raiba e de dor, e o sentimento que nos invade ante a cara máis cruel da violencia é a desolación, a impotencia, a indignación….

O pasado día 8 de febreiro por desgraza houbo que convocar xa que Beatriz Lijó Gesteira, de 47 anos foi asasinada diante das súas fillas menores. En Ourense non foi das concentracións máis numerosas que temos realizado, e ao remate, cando a xente xa andaba medio dispersa, dous axentes uniformados pedíronnos a nosa identificación.

Repítesenos cada vez que hai ocasión que non hai efectivos suficientes dos corpos de seguridade do Estado para garantir a seguridade das mulleres con ordes de afastamento… semella que si son abondo para presentarse ao finalizar unha concentración e ocupar o seu tempo e o noso identificando activistas feministas.

Hai moito tempo que a policia non interviña nunha das nosas actividades/accións e menos para identificar a compañeiras. Perplexas, preguntamos o motivo obtendo como resposta que ao ser máis de vinte persoas e non termos tramitado o permiso tiñan que proceder á identificación.

Negámonos a que a ocupación dunha acera (onde realizamos as concentracións) teña que estar tutelada polo Estado, e xa temos manifestado en máis ocasións que a ocupación de espazos que non implican alteración algunha da cidade non deben ser obxeto da actuación policial. Nunca antes se nos requerira a identificación ao finalizar a concentración ante un feminicidio e agardamos que non volte reptirs

Mas non só a policia uniformada nos pediu identificarnos senón que de entre a xente que aínda quedaba arredor da Castañeira, apareceron dous axentes máis, sen uniforme que insistiron en identificarnos, e un deles recoñece ser él o que dá a orde.

Ante isto a nosa queixa na Subdelegación do Goberno de Ourense, en mans do PSOE para coñecer os motivos que levan a esta actitude cara o feminismo organizado na cidade. Que provocou este cambio de actitude na policía, que motivou que viñeran a interceptar a tres mulleres da organización, con que finalidade?

Non comprendemos esta acción policial cando estamos fartas de escoitar que contamos cun Pacto de Estado pola Igualdade que compromete a todas as Institucións a volcarse na loita contra a violencia de xénero, e que as Forzas e Corpos de Seguridade do Estado están especialmente implicados nesta loita.

Esiximos saber por que se envían axentes de paisano ás nosas mobilizacións.

Ourense, 15 de febreiro de 2023

En resposta ante o ASASINATO de Cristina Cabo Buján en Lugo

🔴🔴 ALERTA FEMINISTA!

As compañeiras de Lugo chaman a mobilizarnos masivamente para dar resposta ao asasinato de Cristina Cabo Buján o pasado domingo.

As últimas informacións que coñecemos hoxe mesmo parecen indicar que o asasinato pode ter tintes machistas e por tanto entendemos que cómpre dar resposta colectiva a este crime!

🔴🔴 MOBILIZACIÓNS ANTE O ASASINATO DE CRISTINA CABO EN LUGO

Desde o feminismo galego chamamos a mobilizarnos masivamente para dar resposta ao asasinato de Cristina Cabo o pasado domingo en Lugo

Nin un paso atrás contra a violencia! Suma a túa localidade!

LISTAXE DE MOBILIZACIÓNS: [EN ACTUALIZACIÓN]

A Coruña, 20h Obelisco
A Gudiña, diante do Concello
As Pontes, 20:30h Praza do Hospital
Ames, 20h Praza da Maia
Betanzos, 20h detrás do palco da música
Cabanas, 19:30h diante do Concello
Carnota, 19h Praza da Pedra
Celanova, 19:30h Praza Maior
Compostela, 20h Praza 8 de marzo
Ferrol, 20h Amada García
Lugo, 20h diante do Concello
Moaña, 18:30h Praza do Concello
Noia, 20:30h diante do Concello
O Porriño, 20h diante do Concello
Ourense, 20h Castañeira
Outes, 20:30h diante do Concello
Padrón, 21h fronte ao Concello
Pontevedra, 20h Audiencia Provincial
Ribadeo, 20:30h Praza 8 de marzo
San Cibrao (Cervo), 20:30h diante da casa da cultura
Vigo, 20:30h no MARCO

Manifesto

Compostela // Non temos que pedir permiso!

De cara ao 25N a MMM anunciou unha ruada nocturna na que un grupo de mulleres sairíamos a percorrer as rúas de Compostela, ataviadas con mandis, fachos e fouciñas. A nosa acción tiña a intención da denuncia social manifestando a outra cara do medo, a de arrepoñernos a el, deixando claro que estamos fartas de ser acosadas, de non poder saír á rúa pola noite sen ser violentadas, humilladas e en casos extremos, agredidas, violadas ou asasinadas.

A piques de comezar a polícia nacional incautou as nosas fouciñas por orde da Subdelegación do Goberno e recriminou non ter solicitado permiso á mesma. Cabe destacar que o alcalde de Compostela, do mesmo partido que ostenta a Subdelegación, estivo na manifestación preto de nós, e non se achegou en ningún momento para explicarnos as suas intencións ocultas de sancionarnos. O PSOE acude ás nosas manifestacións mentres maquina ás nosas costas como pode sancionarnos, como pode facernos calar, como pode castigarnos.

Fomos identificadas pola polícia nacional, que advertiu que recibiremos sanción administrativa, malia terlle exposto que era unha actuación pacífica polas rúas, como se puido comprobar cando a levamos a cabo. Este é o patriarcado e a súa dobre cara: por un lado, a propia Subedelgación concédenos o recoñecemento Meninas 2022 uns dias antes, que rexeitamos porque non cremos en institucións machistas e, polo outro, cando loitamos contra a súa opresión, veñen a por nós ás agochadas, intimidándonos e sancionándonos, con covardía. Estas son as mesmas institucións que se fartan a dicir que non hai medios para protexer ás vítimas da violencia machista mais que, pola contra, poden escoltar a menos de 20 mulleres cunha grilleira chea de policías nunha ruada pacífica.

Cando loitamos contra o patriarcado, sempre está a se reinventar, este 25N foi coa escusa da nosa propia protección, pero o feminismo é máis forte, somos moitas, moi bravas e, aínda nos quedan máis fouciñas coas que recoller o froito da semente de vencer.

QUÉRENNOS CON MEDO BRAVAS NOS TERÁN! Até que todas sexamos libres.

Compostela, 27 de novembro de 2022.

YouTube
YouTube
Set Youtube Channel ID
Instagram
Telegram