Comunicado ante a condena por agresión sexual dun activista dos movementos sociais de Ourense.

Comunicado Ourense

Comunicado da Coordenadora Local de Ourense da Marcha Mundial das Mulleres

Neste xullo de 2024 coñecemos a condena de 13 anos de prisión e 21 de inhabilitación imposta a Martiño Ramos, profesor  no C.P.I Virxe da Saleta (San Cristovo de Cea), por abusar dunha menor.Queremos expresar unha serie de consideracións:

1. Expresamos todo o noso apoio á agredida, á súa familia e entorno e colocámonos ao seu dispor para o que elas precisen. Sabemos que a reparación non pode ser apenas vía xustiza ordinaria senón que compre tamén unha dimensión social da mesma que acompañe á agredida e ao entorno. Queremos expresar a máis fonda sororidade con elas.

2. Expresamos igualmente todo o noso apoio á comunidade de alumnas e familias que veñen sufrindo a desinformación, a falta de explicacións e a innación tanto do centro educativo como da Consellería de Educación. Cómpre reclamar de forma urxente protocolos que protexan ás agredidas e á comunidade educativa e aparten aos agresores do contacto coas crianzas dende o momento no que existe denuncia. A seguranza das nosas fillas está por cima do exercicio da profesión, neste caso educativa, noutros casos a que for.

3. Reiteramos a importancia de acreditar nas mulleres e nenas que denuncian violencia, no imprescindíbel de non revictimizar nen cuestionar os relatos e de denunciar, xudicial e socialmente, todas as agresións machistas á mínima sospeita de atoparnos cun caso de violencia. Polo noso propio coidado e polo coidado das outras, que tamén poden estar sendo agredidas polo agresor. Sabemos que a denuncia xudicial implica recibir sobre nós toda a violencia institucional e por iso a nosa tarefa como feministas é tamén construír unha rede de apoio e seguranza que sustente ás agredidas que deciden emprender a vía xudicial.

4. Denunciamos a cumplicidade e inacción do profesorado do C.P.I Virxe da Saleta (San Cristovo de Cea) que incluso se manifestou a favor do condenado ao coñecer a existencia da denuncia e que non acompañou á denunciante e ao alumnado nun proceso tan difícil como este. Coa mesma contundencia queremos denunciar á dirección do centro que non só non acompañou senón que, sabemos, ten xogado un papel nefasto á hora de facilitar a denuncia dos comportamentos do agresor e non acompañou a pais e nais nun proceso de diálogo, contacto e información para xestionar a situación en todos estes anos.

5. Consecuencia desta nefasta xestión por parte do profesorado e direción do centro a agredida tivo que mudar o centro educativo sufrindo unha nova agresión, desta volta por parte do sistema educativo, que fai recaer sobre ela a responsabilidade de atopar un espazo seguro.

6. Dende a Marcha Mundial das Mulleres temos coñecemento da denuncia dende o momento en que esta foi realizada en 2022 mas non foi até este xullo de 2024 que coñecemos, pola prensa, o alcance das acusacións e dos feitos que se probaron na investigación da denuncia. Dende que tivemos coñecemento da denuncia defendemos á denunciante e se non temos emprendido accións públicas ten sido porque hai menores implicadas e o seu benestar está por cima de calquera consideración.

7. Martiño Ramos foi unha persoa moi activa nos movemento sociais de Ourense na última década, moitas de nós compartimos con el momentos de activismo e mesmo ocio e é para nós un shock constatar que existía no noso entorno un depredador que abusou dunha menor. Non quixemos expresar unha posición pública dende a inmediatez destes días porque precisábamos reunirnos, falar, analizar, pois para nós unha situación desbordante no personal. Temos claro cal é o noso papel político de denuncia deste sistema e dos criminais que operan nel, mas as militantes feministas tamén nos atopamos en muitas ocasións con esa sensación de vulnerabilidade e inseguranza ao descubrir que nos nosos entornos existen agresores que constrúen toda unha fachada pública que agocha a súa violencia e un entorno que, logo da denuncia da agredida, xustifica, desculpa e encubre ao agresor en lugar de acompañar á agredida. Sabemos que é difícil, mas é un paso imprecindíbel para afrontar unha resposta feminista ás violencias machistas.

8. Rexeitamos enérxicamente o uso partidario das agresións machistas, nomeadamente a intervención de Gonzalo Jácome, Alcalde de Ourense, - mas non só- nas redes sociais tentando enfangar no lodo da batalla partidaria cunha cuestión tan importante como e a violencia e as agresións machistas. Ningún espazo político está libre de conter agresores e TODOS deben realizar unha fonda tarefa de formación, prevención e acompañamiento en caso de detectar casos de violencia machista.

9. Incluímos neste uso morboso e partidario aos medios de comunicación locais que non tiveron ningún coidado da agredida e do seu entorno na maneira en que trataron a información. Estamos fartas de que se banalice e espectacularice o que sucede arredor das agresións sexuais e demandamos unha ética feminista que se enfoque na agredida e na reparación, na medida en que iso é socialmente posíbel, das agredidas.

10. Constatamos que, como neste caso, os agresores atopan nos novos modelos de masculinidade fachadas dende as que continuar reproducindo o machismo e nas redes sociais ferramentas moi útles para alentar os seus crimes. Precisamos un debate colectivo sobre como abordar o uso destas redes e sobre como protexernos, como mulleres e nenas, do mal uso que de estas se fai, co fin de previr e intervir nestas formas de violencia que se ben xa existían, hoxe toman novas formas a través destas ferramentas.

Queremos finalizar reiterando o noso apoio á agredida, a nosa sororidade e admiración por loitar pola xustiza. Hoxe a xustiza patriarcal aínda non é quen de cumplir coa reparación necesaria mas damos pasos firmes para construír unha que si o sexa. Obrigadas por dar un paso, por ti e por todas as demáis, no camiño de identificar e facer denuncia pública dos agresores machistas. Podes contar con nós para o que precises.

Agosto 2024

Materiais para difundir o comunicado en redes:

IDENTIFICADAS NA CONCENTRACIÓN EN OURENSE!

Este martes 14 de febreiro rexistramos unha queixa ante a Subdelegación do Goberno de Ourense por identificar a compañeiras o pasado martes 8 de febreiro logo da concentración polo feminicidio que tivo lugar en Baiona.

A Marcha Mundial das Mulleres cando organiza activdades reivndicativas faino de xeito responsabel. Por exemplo a manifestación do 8 M o ano 2021 en Ourense, en plena pandemia. Manifestación moi nutrida, que arrancando de Juan XXIII, percorreu as rúas da nosa vila ate o Complexo Hospitalario. Foi un exemplo de bon proceder e así foi recollido na prensa escrita. En todo momento mantivemos as esixencias que se nos fixeron de seguridade -baixo ameaza de sanción-, como a distancia de dous metros entre todas e cada unha das numerosas persoas que participaron foran ou non foran convivintes, e toda a xente acudiu ca obrigatoria mascarilla e amosou disposición a facilitar o benestar coletivo.

Dende o ano 2010 contamos 69 mulleres asainadas por violencia machista na Galiza. Cada un deses terribles asasinatos motivou a mesma convocatoria por pate da MMM en Ourense:

“Concentración ás 20h na Castañeira”

Estas convocatorias da MMM en resposta aos feminicidios non se limitan á vila de Ourense, convocouse neste caso en 32 localidades da Galiza, noutras ocasións en máis ou menos cidades mas nos últimos 8 anos nunca en menos de 20 por convocatoria. Sabemos que co mesmo motivo outras organizacións, partidos políticos, colexios, sindicatos, concellos e institucións autonómicas e estatais convocan concentracións e minutos de silenzo na nosa cidade sen que reciban o trato que vivimos o pasado 8 de febreiro.

Estas concentracións realizadas tras un feminicidio, son de raiba e de dor, e o sentimento que nos invade ante a cara máis cruel da violencia é a desolación, a impotencia, a indignación….

O pasado día 8 de febreiro por desgraza houbo que convocar xa que Beatriz Lijó Gesteira, de 47 anos foi asasinada diante das súas fillas menores. En Ourense non foi das concentracións máis numerosas que temos realizado, e ao remate, cando a xente xa andaba medio dispersa, dous axentes uniformados pedíronnos a nosa identificación.

Repítesenos cada vez que hai ocasión que non hai efectivos suficientes dos corpos de seguridade do Estado para garantir a seguridade das mulleres con ordes de afastamento… semella que si son abondo para presentarse ao finalizar unha concentración e ocupar o seu tempo e o noso identificando activistas feministas.

Hai moito tempo que a policia non interviña nunha das nosas actividades/accións e menos para identificar a compañeiras. Perplexas, preguntamos o motivo obtendo como resposta que ao ser máis de vinte persoas e non termos tramitado o permiso tiñan que proceder á identificación.

Negámonos a que a ocupación dunha acera (onde realizamos as concentracións) teña que estar tutelada polo Estado, e xa temos manifestado en máis ocasións que a ocupación de espazos que non implican alteración algunha da cidade non deben ser obxeto da actuación policial. Nunca antes se nos requerira a identificación ao finalizar a concentración ante un feminicidio e agardamos que non volte reptirs

Mas non só a policia uniformada nos pediu identificarnos senón que de entre a xente que aínda quedaba arredor da Castañeira, apareceron dous axentes máis, sen uniforme que insistiron en identificarnos, e un deles recoñece ser él o que dá a orde.

Ante isto a nosa queixa na Subdelegación do Goberno de Ourense, en mans do PSOE para coñecer os motivos que levan a esta actitude cara o feminismo organizado na cidade. Que provocou este cambio de actitude na policía, que motivou que viñeran a interceptar a tres mulleres da organización, con que finalidade?

Non comprendemos esta acción policial cando estamos fartas de escoitar que contamos cun Pacto de Estado pola Igualdade que compromete a todas as Institucións a volcarse na loita contra a violencia de xénero, e que as Forzas e Corpos de Seguridade do Estado están especialmente implicados nesta loita.

Esiximos saber por que se envían axentes de paisano ás nosas mobilizacións.

Ourense, 15 de febreiro de 2023

Compostela // Non temos que pedir permiso!

De cara ao 25N a MMM anunciou unha ruada nocturna na que un grupo de mulleres sairíamos a percorrer as rúas de Compostela, ataviadas con mandis, fachos e fouciñas. A nosa acción tiña a intención da denuncia social manifestando a outra cara do medo, a de arrepoñernos a el, deixando claro que estamos fartas de ser acosadas, de non poder saír á rúa pola noite sen ser violentadas, humilladas e en casos extremos, agredidas, violadas ou asasinadas.

A piques de comezar a polícia nacional incautou as nosas fouciñas por orde da Subdelegación do Goberno e recriminou non ter solicitado permiso á mesma. Cabe destacar que o alcalde de Compostela, do mesmo partido que ostenta a Subdelegación, estivo na manifestación preto de nós, e non se achegou en ningún momento para explicarnos as suas intencións ocultas de sancionarnos. O PSOE acude ás nosas manifestacións mentres maquina ás nosas costas como pode sancionarnos, como pode facernos calar, como pode castigarnos.

Fomos identificadas pola polícia nacional, que advertiu que recibiremos sanción administrativa, malia terlle exposto que era unha actuación pacífica polas rúas, como se puido comprobar cando a levamos a cabo. Este é o patriarcado e a súa dobre cara: por un lado, a propia Subedelgación concédenos o recoñecemento Meninas 2022 uns dias antes, que rexeitamos porque non cremos en institucións machistas e, polo outro, cando loitamos contra a súa opresión, veñen a por nós ás agochadas, intimidándonos e sancionándonos, con covardía. Estas son as mesmas institucións que se fartan a dicir que non hai medios para protexer ás vítimas da violencia machista mais que, pola contra, poden escoltar a menos de 20 mulleres cunha grilleira chea de policías nunha ruada pacífica.

Cando loitamos contra o patriarcado, sempre está a se reinventar, este 25N foi coa escusa da nosa propia protección, pero o feminismo é máis forte, somos moitas, moi bravas e, aínda nos quedan máis fouciñas coas que recoller o froito da semente de vencer.

QUÉRENNOS CON MEDO BRAVAS NOS TERÁN! Até que todas sexamos libres.

Compostela, 27 de novembro de 2022.

Querémonos libres: contra o secuestro e violación da nosa veciña no Porriño

Manifesto da Coordenadora Local da Louriña da Marcha Mundial das Mulleres ante o acontecido coa veciña do Porriño, no 28 de xullo de 2022:

Querémonos libres, sen medo e vivas. Este lema feminista non é vacuo de contido. Está vixente e por el nos volvemos concentrar hoxe aquí.


A uns escasos 500 metros deste lugar, ata o luns pasado, unha vivenda do concello do Porriño
volveuse converter, durante seis longos días, nunha caverna de terror para unha muller. Nel, un home sentiuse con dereito de privala de liberdade, de dignidade, de poder amputarlle os seus dereitos, como humana, máis básicos. Aquí, ao noso lado, un mozo de 26 anos sentiuse con lexitimidade de exercer a forza e o dominio que o patriarcado lle transmitiu que ten.


Isto demóstralle, a aqueles que o poñen en dúbida, que a violencia machista sistémica segue aquí, entre nós; e mantense nas novas xeracións. Non é algo do pasado superado; senón que se mantén con forza na nosa mocidade. Non é un acaso. Os discursos violentos ós que asistimos, o ataque frontal aos nosos dereitos e liberdades como mulleres, menosprezando as nosas denuncias, teñen estas consecuencias.


Como xa dixemos, este é un problema sistémico, do propio sistema social que construímos. E como tal debe ser tratado. E iso lévanos a facernos preguntas.


Debemos preguntarnos como un home en busca e captura por un “caso similar”, tal e como o
cualifica a prensa, podía estar na súa casa, cunha muller secuestrada. Supoño que debía estar ben aparcado e por iso a policía non o molestou.

Debemos preguntarnos como, despois de que a familia denunciase a súa desaparición, a ninguén se lle ocorrese ir chamar á porta da casa da súa exparella, un home en busca e captura por violentar unha muller.


Debemos tamén preguntarnos se esta vai ser, outra volta, unha ocasión na que o sistema xudicial patriarcal nos vai decepcionar. Unha ocasión na que humille e desprece unha muller fortemente violentada, pero que, seguramente, fixo algo que lles parece que relativiza o feito polo agresor, secuestrador, violador.


Mais sempre en toda noite aparece unha estrela que dá luz. Neste caso, como tamén é habitual, a luz vén da comunidade. Foi unha veciña quen deu a voz de alarma, quen se agouchou para recoller os papeis de socorro e quen creu. Porque é fundamental crer, apoiar, darnos a voz que nos roubaron ás vítimas. E iso só o podemos facer todas e todos nós: o poder da comunidade. A fortaleza da acción comunal é tan grande como nós queiramos que a sexa. E, neste caso, salvou unha vida.

Como somos conscientes desa forza grupal, mulleres da Louriña conformamos a Marcha Mundial das Mulleres aquí, na nosa comarca. Con forza, con vontade de que o patriarcado encontre unha parede grande e valente que lle diga: chega xa! Querémonos libres, sen medo e vivas!!!

// Ourense: Karina Ochoa. Feminismo Decolonial

Xa temos a disposición de todas a palestra de Karina Ochoa en Ourense falando de feminismos decoloniais, unha oportunidade única para achegarnos de primeira man a este pensamento que nos pode dar ferramentas para analizar a nosa propia realidade e actuar sobre ela para transformal.

Imaxes da Galleira o día da palestra.

YouTube
YouTube
Set Youtube Channel ID
Instagram
Telegram