Ante outro crime machista no noso País, o feminismo galego responde con mobilizacións para o luns 7 de outubro ante o feminicidio de Fadoua Akkar en Domaio, concello de Moaña.
Listaxe de mobilizacións:
A Coruña, 20h Obelisco A Guarda, 20h Praza do Reloxo A Gudiña, 20h Casa do Concello As Pontes, 20:30h Praza do Hospital Betanzos, 20h Palco da Música Catoira, 20h na Alameda Celanova, 20h Praza Maior Chantada, 20:30h Praza do Cantón Compostela, 20h Praza 8M Ferrol, 20h Praza de Armas Lalín, 20:30h KM0 Lugo, 2oh diante do Concello Moaña, 18h Praza do Concello O Porriño, 20h diante do Concello O Rosal, 19h Praza do Concello Ourense, 20h Castañeira Ponteceso, 20:30h Praza do Recheo Pontevedra, 20h Audiencia Provincial Ribadavia, 20:30h Praza Maior Tomiño, 20h Praza do Seixo Vigo, 20:30h MARCO Vilalba, 20:30h Casa da Cultura
Comunicado da Coordenadora Local de Ourense da Marcha Mundial das Mulleres
Neste xullo de 2024 coñecemos a condena de 13 anos de prisión e 21 de inhabilitación imposta a Martiño Ramos, profesor no C.P.I Virxe da Saleta (San Cristovo de Cea), por abusar dunha menor.Queremos expresar unha serie de consideracións:
1. Expresamos todo o noso apoio á agredida, á súa familia e entorno e colocámonos ao seu dispor para o que elas precisen. Sabemos que a reparación non pode ser apenas vía xustiza ordinaria senón que compre tamén unha dimensión social da mesma que acompañe á agredida e ao entorno. Queremos expresar a máis fonda sororidade con elas.
2. Expresamos igualmente todo o noso apoio á comunidade de alumnas e familias que veñen sufrindo a desinformación, a falta de explicacións e a innación tanto do centro educativo como da Consellería de Educación. Cómpre reclamar de forma urxente protocolos que protexan ás agredidas e á comunidade educativa e aparten aos agresores do contacto coas crianzas dende o momento no que existe denuncia. A seguranza das nosas fillas está por cima do exercicio da profesión, neste caso educativa, noutros casos a que for.
3. Reiteramos a importancia de acreditar nas mulleres e nenas que denuncian violencia, no imprescindíbel de non revictimizar nen cuestionar os relatos e de denunciar, xudicial e socialmente, todas as agresións machistas á mínima sospeita de atoparnos cun caso de violencia. Polo noso propio coidado e polo coidado das outras, que tamén poden estar sendo agredidas polo agresor. Sabemos que a denuncia xudicial implica recibir sobre nós toda a violencia institucional e por iso a nosa tarefa como feministas é tamén construír unha rede de apoio e seguranza que sustente ás agredidas que deciden emprender a vía xudicial.
4. Denunciamos a cumplicidade e inacción do profesorado do C.P.I Virxe da Saleta (San Cristovo de Cea) que incluso se manifestou a favor do condenado ao coñecer a existencia da denuncia e que non acompañou á denunciante e ao alumnado nun proceso tan difícil como este. Coa mesma contundencia queremos denunciar á dirección do centro que non só non acompañou senón que, sabemos, ten xogado un papel nefasto á hora de facilitar a denuncia dos comportamentos do agresor e non acompañou a pais e nais nun proceso de diálogo, contacto e información para xestionar a situación en todos estes anos.
5. Consecuencia desta nefasta xestión por parte do profesorado e direción do centro a agredida tivo que mudar o centro educativo sufrindo unha nova agresión, desta volta por parte do sistema educativo, que fai recaer sobre ela a responsabilidade de atopar un espazo seguro.
6. Dende a Marcha Mundial das Mulleres temos coñecemento da denuncia dende o momento en que esta foi realizada en 2022 mas non foi até este xullo de 2024 que coñecemos, pola prensa, o alcance das acusacións e dos feitos que se probaron na investigación da denuncia. Dende que tivemos coñecemento da denuncia defendemos á denunciante e se non temos emprendido accións públicas ten sido porque hai menores implicadas e o seu benestar está por cima de calquera consideración.
7. Martiño Ramos foi unha persoa moi activa nos movemento sociais de Ourense na última década, moitas de nós compartimos con el momentos de activismo e mesmo ocio e é para nós un shock constatar que existía no noso entorno un depredador que abusou dunha menor. Non quixemos expresar unha posición pública dende a inmediatez destes días porque precisábamos reunirnos, falar, analizar, pois para nós unha situación desbordante no personal. Temos claro cal é o noso papel político de denuncia deste sistema e dos criminais que operan nel, mas as militantes feministas tamén nos atopamos en muitas ocasións con esa sensación de vulnerabilidade e inseguranza ao descubrir que nos nosos entornos existen agresores que constrúen toda unha fachada pública que agocha a súa violencia e un entorno que, logo da denuncia da agredida, xustifica, desculpa e encubre ao agresor en lugar de acompañar á agredida. Sabemos que é difícil, mas é un paso imprecindíbel para afrontar unha resposta feminista ás violencias machistas.
8. Rexeitamos enérxicamente o uso partidario das agresións machistas, nomeadamente a intervención de Gonzalo Jácome, Alcalde de Ourense, - mas non só- nas redes sociais tentando enfangar no lodo da batalla partidaria cunha cuestión tan importante como e a violencia e as agresións machistas. Ningún espazo político está libre de conter agresores e TODOS deben realizar unha fonda tarefa de formación, prevención e acompañamiento en caso de detectar casos de violencia machista.
9. Incluímos neste uso morboso e partidario aos medios de comunicación locais que non tiveron ningún coidado da agredida e do seu entorno na maneira en que trataron a información. Estamos fartas de que se banalice e espectacularice o que sucede arredor das agresións sexuais e demandamos unha ética feminista que se enfoque na agredida e na reparación, na medida en que iso é socialmente posíbel, das agredidas.
10. Constatamos que, como neste caso, os agresores atopan nos novos modelos de masculinidade fachadas dende as que continuar reproducindo o machismo e nas redes sociais ferramentas moi útles para alentar os seus crimes. Precisamos un debate colectivo sobre como abordar o uso destas redes e sobre como protexernos, como mulleres e nenas, do mal uso que de estas se fai, co fin de previr e intervir nestas formas de violencia que se ben xa existían, hoxe toman novas formas a través destas ferramentas.
Queremos finalizar reiterando o noso apoio á agredida, a nosa sororidade e admiración por loitar pola xustiza. Hoxe a xustiza patriarcal aínda non é quen de cumplir coa reparación necesaria mas damos pasos firmes para construír unha que si o sexa. Obrigadas por dar un paso, por ti e por todas as demáis, no camiño de identificar e facer denuncia pública dos agresores machistas. Podes contar con nós para o que precises.
Ante outro crime machista no noso País, o feminismo galego responde con mobilizacións para o mércores 7 de agosto ante o feminicidio de Mercedes Ríos na Coruña.
Listaxe de mobilizacións:
A Coruña, 20h Obelisco As Pontes, 20:30h Praza do Hospital Betanzos, 20:30h Palco da Música Carnota, 19h Praza da Pedra Catoira, 20:30h alameda do Concello Celanova, 20h Praza Maior Chantada, 20.30h Praza do Cantón Compostela, 20h Praza 8M Ferrol, 20h Praza de Armas Lalín, 20:30h KM0 Laxe, 20.30h Praza Ramón Juega Lugo, 20h diante do Concello Moaña, 12h diante do Concello O Porriño, 20h diante do Concello O Rosal, 20h praza do Calvario Ourense, 20.30h Castañeira Ribadeo, 20h Praza 8M Val Miñor, 20:30h Cruce da Ramallosa Vigo, 20h MARCO Vilagarcía, 20:30 Praza de Galiza Vilalba, 20h Praza da Constitución
Diante da eliminación da Secretaría Xeral de Igualdade do organigrama do goberno da Xunta, as organizacións feministas galegas queremos manifestar:
A pesar das mostras de fortaleza do feminismo galego nos últimos tempos e do clamor social pola necesidade de políticas decididas cara á superación das discriminacións que historicamente se cometeron coas mulleres, non se albiscan por parte do goberno da Xunta políticas encamiñadas a este fin.
Desde as últimas décadas do século XX, as institucións e organizacións sociais fixéronse eco das demandas do feminismo , entre outras cousas, creando organismos encargados da aplicación de medidas conducentes á igualdade de xénero. É así como se formalizan as vocalías ou secretarías das mulleres nas organizacións sindicais, asociacións e patidos, as áreas de igualdade nos concellos, etc. Nesta liña, en 2005 o goberno galego de BNG e PSOE crea a Secretaría Xeral de Igualdade. Pois ben, ao igual que aconteceu co resto de políticas e actuacións que botaron a andar neste tempo, o Partido Popular fai desaparecer agora un organismo de goberno que no lugar que debería ocupar, dependente da Presidencia, tería que deseñar o conxunto de políticas a aplicar desde os diferentes departamentos do goberno galego. Trátase do último paso dado, até agora, após a desaparición do Sistema Galego de Igualdade, ou o vaciamento de recursos dos centros Quérote, dos CIM, dos pisos de acollida … A ideoloxía retrógrada en materia de igualdade do PP manifestouse tamén ás claras co torpedeo constante do dereito ao aborto, coas subvencións e institucionalización da Red Madre, co desvío das intervencións de interrupción do embarazo a clínicas privadas… en definitiva, impedindo o exercicio deste dereito sen estigmatizar ás mulleres que abortan.
Eliminar a Secretaría Xeral de Igualdade é un paso máis na progresión de políticas retrógradas cos dereitos das mulleres por parte do Partido Popular. É a demostración de que a igualdade perde peso nas políticas do goberno galego, rebaixando a súa importancia desde a Secretaría até a Dirección Xeral. Por outro lado, que implica que a a violencia de xénero e a igualdade se desvinculen en dous departmentos diferentes, a Dirección Xeral contra a Violencia de Xénero e a Dirección Xeral de Promoción da Igualdade? Acaso a violencia e a desigualdade non son dúas caras da mesma moeda? Cabe pór en práctica medidas efectivas contra a violencia que non ataquen as desigualdades? Non é a igualdade o verdadeiro antídoto para combater a violencia? Tampouco nos parece baladí que se poña un home á fronte da Dirección Xeral contra a violencia.
Por todo o dito, exiximos ao goberno galego que dea ás políticas de igualdade o peso que lles corresponde, coa restitución da Secreatría Xeral de Igualdade, facéndoa depender non dunha Consellaría senón da Presidencia, pois para combater a violencia contra as mulleres e avanzar na igualdade débese actuar desde todas as frontes e non só desde os servizos sociais.
Queremos que saiba este goberno que a sociedade galega do século XXI non vai consentir máis minusvaloración e discrimicación das mulleres, que as mulleres non imos consentir que se nos neguen dereitos que tanto costou conquistar.
Ante outro crime machista no noso País, o feminismo galego responde con mobilizacións para o xoves 21 de marzo ante o feminicidio de Andrea Yturry Alave.
Listaxe de mobilizacións:
A Coruña, 20h Obelisco A Guarda, 20:15h Praza Avelino Vicente A Gudiña, 12:30h ao lado do Concello As Pontes, 20:30h Praza do Hospital Betanzos, 20:30h Palco da Música Carnota, 19h Praza da Pedra Catoira, 20:30h alameda do Concello Celanova, 20h Praza Maior Chantada, 20h Praza do Cantón Compostela, 20:30h Praza 8M Ferrol, 19h Praza de Armas Lalín, 20:30h KM0 Moaña, 20h Praza do Concello Noia, 20h diante do Concello O Porriño, 20h diante do Concello O Rosal, 20h praza do Calvario Ourense, 20h Castañeira Padrón, 20:30h enfronte do Concello Pontedeume, 19:45h Praza do Concello Pontevedra, 19:30h Praza da Peregrina Ribadavia, 20h Praza Maior Ribadeo, 20h Praza 8M Val Miñor, 19:30h Cruce da Ramallosa Vigo, 20:30h MARCO Vilagarcía, 20:30 Praza de Galiza Vilalba, 20:30h Praza da Constitución
Ás portas do 8 de Marzo, e tras varios anos de folgas e mobilizacións masivas, ollamos atrás e compracémonos co medre da conciencia feminista, que se revelou como o catalizador dun movemento social cunha enorme capacidade mobilizadora e transformadora. Mais para afianzar e seguir agrandando os efectos deste movemento na sociedade, debemos facer avaliación dos logros e das melloras pendentes para continuarmos avanzando na conquita última da iguadade efectiva de xénero.
Hoxe en día non se entende “políticamente correcto” cuestionar a necesidade de superar a discriminación de xénero – a non ser desde a extrema dereita-, mesmo as organizacións mainstream integraron no seu discurso a igualdade de xénero como eslogan, ao igual que as marcas comerciais. Semella que o feminismo “vende”. Mais na realidade, os cambios producidos son escasos ou nulos: a violencia contra as mulleres en múltiples vertentes continúa presente, a educación segue anquilosada sen cobrar o papel relevante que debería ter na deconstrución de roles sexistas; na actividade laboral as mulleres seguimos a padecer o chan pegañento, tratadas como man de obra de segunda, o que nos leva a soportar unhas pensións un 34% inferiores ás dos homes; os servizos públicos non cobren as necesidades de atención a dependentes e seguimos asumindo as mulleres no fogar case sempre en solitario esta tarefa; quen nos goberna serve os intereses das grandes empresas depredaroras do territorio que ameazan formas máis sustentábeis de vida e de produción , únicas capaces de asentar poboación no conxunto do territorio.
Os feminismos non poder ser un termo vacío, un eslogan de campaña, unha marca comercial, debe ser idea e praxe que nos leve a transformar o mundo na súa totalidade. Os feminismos lévannos a entender que os coidados son esenciais, que todas as persoas dependemos as unhas das outras para vivir, que o benestar dunhas non pode ser a costa da explotación doutras, que o noso traballo ten o mesmo valor que o dos nosos compañeiros, que reclamar o dereito a vivir e traballar na nosa terra, que deixemos de expulsar ás mozas das noso país, que lles oferezamos condicións de traballo e vida digna, que na depredación capitalista non hai futuro, que a temos obriga de deixar unha Terra habitábel ás que veñan, que o lucro non pode estar por encima nosa supervivencia no planeta.
Ás portas do 8 de Marzo queremos insistir na historia desta data que nace a comezos do século XX como día de loita, pola consecución de dereitos laborais, pola eliminación do traballo infantil, polo dereito ao voto, contra a guerra… Tamén en Galiza a comezos do século XX as mulleres das clases populares protagonizaron revoltas reivindicando o dereito á terra para vivir do seu traballo, denunciando os impostos abusivos, a falta de alimento polo negocio dos acaparadores… Queremos seguir o exemplo destas mulleres que se puxeron á fronte, hoxe tamén temos que seguir reivindicando a paz, que pare o xenocidio do pobo palestino, a erradicación da pobreza enerxética, alimentaria…, condicións de vida digna para ese 25% da poboación galega en risco de exclusión social, traballo digno en condición de igualdade para todas as mulleres, dereitos para as migrantes, erradicación das marxinalización das expresións de xénero disidentes, erradicación da trata e explotación sexual, dereito pleno sobre o noso corpo e a vivir sen medo.
O lema feminismo organizado para varrer o patriarcado é unha chamada á organización das mulleres para facermos xuntas unha revolución que o cambie todo, desde as conciencias ás formas materiais de vida, que nos reconcilie coas nosas iguais e nos una ás primeiras feministas e ás mulleres libres que nos sucederán. Unámonos e actuemos porque o futuro ou é feminista ou non será!
MOBILIZACIÓNS 8M: (actualizado 04/03)
A Coruña, 20h Obelisco As Pontes, 20:30h Concello Betanzos, 19:30 Palco da Música Compostela, 20h praza 8 de marzo Ferrol, 20h Praza Amada García Lalín, 20h Km0 Lugo, 20h diante da Xunta Marín, 20h Praza 8 de marzo O Porriño, 20h Rotonda do canteiro Ourense, 11h CHUO | 12:30h Concordia 20h Subdelegación Pontevedra, 20:30h Praza de España Ribadavia, 20h Praza do Concello Ribadeo, 20h Rotonda do instituto
Ribeira, 20h Porta do Sol Val Miñor, 13:30h Cruce da Ramallosa Vigo, 20h Praza dos Cabalos Vilagarcía, 20h Praza de Galiza Vilalba, 20h Praza da Constitución
A Coruña, 20h Obelisco A Gudiña, 12:30h Concello As Pontes, 20h Praza do Hospital Ames, 12h Praza da Maía Betanzos, 20h Palco da música Carnota, 12h Praza da Pedra Compostela, 20h Praza 8 de marzo Ferrol, 19h diante do Concello O Porriño, 12h diante do Concello Ourense, 12h na Castañeira Ponteceso, 20h Praza do Recheo Pontevedra, 18h Audiencia Provincial Ribadeo, 20h Praza 8 de marzo
Vilalba, 19:30h Casa da Cultura Vigo, 19h no MARCO
A data 25 de novembro, escollida no 1981 no I Encontro Feminista Latino – Americano e do Caribe, presta homenaxe ás irmás Mirabal, vítimas do feminicidio e da ditadura. Elas foron ecarceradas, violadas e asasinadas a mando da ditadura da República Dominicana nos anos 60. En nome da memoria colectiva, o día marca as loitas polo fin das violencias contra as mulleres.
Neste 25 de novembro do 2023, desde a Marcha Mundial das Mulleres en Galiza, mobilizámonos sob o lema Organicémonos contra as violencias machistas, porque achamos máis que imprescindíbel a autoorganización das mulleres, a autoorganización da loita feminista para combater este sistema que nos condena. Porque non imos deixar de loitar até que todas sexamos libres.
Consulta as mobilizacións! [en actualización 23/11]
A Coruña, 19h Obelisco As Pontes, 18:30h Praza do Hospital Ames, 12h Praza do Concello Betanzos, 18:30h Palco da Música Carnota, 19h Praza da Pedra Catoira, 20h Alamedia do Concello Cee, 20h Praza 8M Compostela, 20h Praza 8M mani |21:30h Ruada P. Praterías Ferrol, 19h Praza do Himno Lalín, 12:30h Praza da Igrexa Lugo, 20h Multiusos da Xunta Monforte, 17h Praza de España O Porriño, 20h diante do Concello Ordes, 19h Alameda Ourense, 12:30 Acción Paseo – Concordia | 19:30h Mani Subdelegación
Padrón, 20h Praza de Macías Ponteceso, 13h Praza do Recheo Pontedeume, 12h Praza do Concello Pontevedra, 12h Praza de Ourense Rianxo, 12h Praza de Padrón Ribadavia, 20h Praza Maior Ribadeo, 19:30h Praza 8 de marzo Val Miñor, 20:30h Cruce da Ramallosa Vigo, 20h Vía Norte/Urzaiz Vilagarcía, 12h Praza de Galicia Vilalba, 18:30h Praza da Constitución
O 28 de setembro é o Día de Acción Global polo Acceso ao Aborto Legal e Seguro. Desde a Coordenadora Galega da Marcha Mundial das Mulleres revindicamos a necesidade de facer efectiva a interrupción voluntaria do embarazo en Galiza na sanidade pública.
Hai menos dun mes sinalabamos como as políticas da Xunta de Galiza agravan a saúde das mulleres. Políticas como a licitación de convenios para a derivación de abortos con clínicas privadas por 1,4 millóns de euros que poderán chegar aos 2,5 millóns.
Así, o dereito ao aborto seguro e na sanidade pública é aínda hoxe unha conquista pendente en Galiza. A administración pública debe contar con recursos suficientes na rede sanitaria pública galega para facer efectivo este dereito e non favorecer que as IVEs se convirtan nun negocio máis para as clínicas privadas, financiadas cos cartos de todas.
Hoxe saímos ás rúas de Galiza para pedir un aborto libre, seguro e garantido na sanidade pública!
Mobilizacións:
A Coruña, 20h no Materno Compostela, 19:30h diante do CHUS Ferrol, 20h diante do Arquitecto Marcide Lugo, 20h diante do HULA O Porriño, 20h diante do Centro Médico Ourense, 20h diante do CHUO Pontevedra, 20h Hospital Provincial
A Marcha Mundial das Mulleres advirte de que a Xunta agrava a saúde sexual e reprodutiva ao derivar a interrupción de embarazos á sanidade privada, ante a información da licitación de convenios con clínicas privadas por 1,4 millóns de euros.
A interrupción voluntaria do embarazo é un dereito que ten que poder exercerse con garantías de saúde integral para as mulleres e non concibirse como un negocio para as clínicas privadas. A administración pública debe contar con recursos suficientes na rede sanitaria pública galega para facer efectivo este dereito.
A consideración das autoridades sanitarias da interrupción do embarazo como un procedemento menor, sen riscos, implica un claro menosprezo da nosa saúde e impón un castigo ás mulleres que deciden abortar ao seren expulsadas do sistema público de saúde.
Os concertos con clínicas privadas obrigan moitas veces as mulleres e térense que desprazar fóra da súa área sanitaria, tendo que dispor dun medio de transporte axeitado e co conseguinte risco após unha intervención destas características.
A obxección de conciencia do persoal sanitario non pode ser motivo para que na rede pública non se conte con persoal suficiente para garantir as intervención. Unha boa forma de paliar este problema sería destinar os recursos dos convenios coa privada a aumentar os recursos públicos.
As mulleres galegas seguimos a reclamar aborto libre, gratuíto e na seguridade social para todas e demandamos que a Xunta de Galiza asuma as súas competencias e garanta:
– Educación afectivo sexual obrigatoria no currículo escolar.
– Programas de divulgación e información sobre dereitos sexuais e reprodutivos a través dos CIM, que deben incrementarse en número e recursos para poder atender as demandas do conxunto do país. Os dereitos sexuais e reprodutivos débense abordar como unha liña de traballo específica con persoal capacitado.
– Os centros Quérote +, residuais e desnaturalizados após a chegada do PP ao Goberno da Xunta deben recuperar as funcións da educación sexual e reprodutiva, a identidade afectivo sexual e o acceso a anticonceptivos.