Ante outro crime machista no noso País, o feminismo galego responde con mobilizacións para o luns 7 de outubro ante o feminicidio de Fadoua Akkar en Domaio, concello de Moaña.
Listaxe de mobilizacións:
A Coruña, 20h Obelisco A Guarda, 20h Praza do Reloxo A Gudiña, 20h Casa do Concello As Pontes, 20:30h Praza do Hospital Betanzos, 20h Palco da Música Catoira, 20h na Alameda Celanova, 20h Praza Maior Chantada, 20:30h Praza do Cantón Compostela, 20h Praza 8M Ferrol, 20h Praza de Armas Lalín, 20:30h KM0 Lugo, 2oh diante do Concello Moaña, 18h Praza do Concello O Porriño, 20h diante do Concello O Rosal, 19h Praza do Concello Ourense, 20h Castañeira Ponteceso, 20:30h Praza do Recheo Pontevedra, 20h Audiencia Provincial Ribadavia, 20:30h Praza Maior Tomiño, 20h Praza do Seixo Vigo, 20:30h MARCO Vilalba, 20:30h Casa da Cultura
Ás portas do 8 de Marzo, e tras varios anos de folgas e mobilizacións masivas, ollamos atrás e compracémonos co medre da conciencia feminista, que se revelou como o catalizador dun movemento social cunha enorme capacidade mobilizadora e transformadora. Mais para afianzar e seguir agrandando os efectos deste movemento na sociedade, debemos facer avaliación dos logros e das melloras pendentes para continuarmos avanzando na conquita última da iguadade efectiva de xénero.
Hoxe en día non se entende “políticamente correcto” cuestionar a necesidade de superar a discriminación de xénero – a non ser desde a extrema dereita-, mesmo as organizacións mainstream integraron no seu discurso a igualdade de xénero como eslogan, ao igual que as marcas comerciais. Semella que o feminismo “vende”. Mais na realidade, os cambios producidos son escasos ou nulos: a violencia contra as mulleres en múltiples vertentes continúa presente, a educación segue anquilosada sen cobrar o papel relevante que debería ter na deconstrución de roles sexistas; na actividade laboral as mulleres seguimos a padecer o chan pegañento, tratadas como man de obra de segunda, o que nos leva a soportar unhas pensións un 34% inferiores ás dos homes; os servizos públicos non cobren as necesidades de atención a dependentes e seguimos asumindo as mulleres no fogar case sempre en solitario esta tarefa; quen nos goberna serve os intereses das grandes empresas depredaroras do territorio que ameazan formas máis sustentábeis de vida e de produción , únicas capaces de asentar poboación no conxunto do territorio.
Os feminismos non poder ser un termo vacío, un eslogan de campaña, unha marca comercial, debe ser idea e praxe que nos leve a transformar o mundo na súa totalidade. Os feminismos lévannos a entender que os coidados son esenciais, que todas as persoas dependemos as unhas das outras para vivir, que o benestar dunhas non pode ser a costa da explotación doutras, que o noso traballo ten o mesmo valor que o dos nosos compañeiros, que reclamar o dereito a vivir e traballar na nosa terra, que deixemos de expulsar ás mozas das noso país, que lles oferezamos condicións de traballo e vida digna, que na depredación capitalista non hai futuro, que a temos obriga de deixar unha Terra habitábel ás que veñan, que o lucro non pode estar por encima nosa supervivencia no planeta.
Ás portas do 8 de Marzo queremos insistir na historia desta data que nace a comezos do século XX como día de loita, pola consecución de dereitos laborais, pola eliminación do traballo infantil, polo dereito ao voto, contra a guerra… Tamén en Galiza a comezos do século XX as mulleres das clases populares protagonizaron revoltas reivindicando o dereito á terra para vivir do seu traballo, denunciando os impostos abusivos, a falta de alimento polo negocio dos acaparadores… Queremos seguir o exemplo destas mulleres que se puxeron á fronte, hoxe tamén temos que seguir reivindicando a paz, que pare o xenocidio do pobo palestino, a erradicación da pobreza enerxética, alimentaria…, condicións de vida digna para ese 25% da poboación galega en risco de exclusión social, traballo digno en condición de igualdade para todas as mulleres, dereitos para as migrantes, erradicación das marxinalización das expresións de xénero disidentes, erradicación da trata e explotación sexual, dereito pleno sobre o noso corpo e a vivir sen medo.
O lema feminismo organizado para varrer o patriarcado é unha chamada á organización das mulleres para facermos xuntas unha revolución que o cambie todo, desde as conciencias ás formas materiais de vida, que nos reconcilie coas nosas iguais e nos una ás primeiras feministas e ás mulleres libres que nos sucederán. Unámonos e actuemos porque o futuro ou é feminista ou non será!
MOBILIZACIÓNS 8M: (actualizado 04/03)
A Coruña, 20h Obelisco As Pontes, 20:30h Concello Betanzos, 19:30 Palco da Música Compostela, 20h praza 8 de marzo Ferrol, 20h Praza Amada García Lalín, 20h Km0 Lugo, 20h diante da Xunta Marín, 20h Praza 8 de marzo O Porriño, 20h Rotonda do canteiro Ourense, 11h CHUO | 12:30h Concordia 20h Subdelegación Pontevedra, 20:30h Praza de España Ribadavia, 20h Praza do Concello Ribadeo, 20h Rotonda do instituto
Ribeira, 20h Porta do Sol Val Miñor, 13:30h Cruce da Ramallosa Vigo, 20h Praza dos Cabalos Vilagarcía, 20h Praza de Galiza Vilalba, 20h Praza da Constitución
A data 25 de novembro, escollida no 1981 no I Encontro Feminista Latino – Americano e do Caribe, presta homenaxe ás irmás Mirabal, vítimas do feminicidio e da ditadura. Elas foron ecarceradas, violadas e asasinadas a mando da ditadura da República Dominicana nos anos 60. En nome da memoria colectiva, o día marca as loitas polo fin das violencias contra as mulleres.
Neste 25 de novembro do 2023, desde a Marcha Mundial das Mulleres en Galiza, mobilizámonos sob o lema Organicémonos contra as violencias machistas, porque achamos máis que imprescindíbel a autoorganización das mulleres, a autoorganización da loita feminista para combater este sistema que nos condena. Porque non imos deixar de loitar até que todas sexamos libres.
Consulta as mobilizacións! [en actualización 23/11]
A Coruña, 19h Obelisco As Pontes, 18:30h Praza do Hospital Ames, 12h Praza do Concello Betanzos, 18:30h Palco da Música Carnota, 19h Praza da Pedra Catoira, 20h Alamedia do Concello Cee, 20h Praza 8M Compostela, 20h Praza 8M mani |21:30h Ruada P. Praterías Ferrol, 19h Praza do Himno Lalín, 12:30h Praza da Igrexa Lugo, 20h Multiusos da Xunta Monforte, 17h Praza de España O Porriño, 20h diante do Concello Ordes, 19h Alameda Ourense, 12:30 Acción Paseo – Concordia | 19:30h Mani Subdelegación
Padrón, 20h Praza de Macías Ponteceso, 13h Praza do Recheo Pontedeume, 12h Praza do Concello Pontevedra, 12h Praza de Ourense Rianxo, 12h Praza de Padrón Ribadavia, 20h Praza Maior Ribadeo, 19:30h Praza 8 de marzo Val Miñor, 20:30h Cruce da Ramallosa Vigo, 20h Vía Norte/Urzaiz Vilagarcía, 12h Praza de Galicia Vilalba, 18:30h Praza da Constitución
O 28 de setembro é o Día de Acción Global polo Acceso ao Aborto Legal e Seguro. Desde a Coordenadora Galega da Marcha Mundial das Mulleres revindicamos a necesidade de facer efectiva a interrupción voluntaria do embarazo en Galiza na sanidade pública.
Hai menos dun mes sinalabamos como as políticas da Xunta de Galiza agravan a saúde das mulleres. Políticas como a licitación de convenios para a derivación de abortos con clínicas privadas por 1,4 millóns de euros que poderán chegar aos 2,5 millóns.
Así, o dereito ao aborto seguro e na sanidade pública é aínda hoxe unha conquista pendente en Galiza. A administración pública debe contar con recursos suficientes na rede sanitaria pública galega para facer efectivo este dereito e non favorecer que as IVEs se convirtan nun negocio máis para as clínicas privadas, financiadas cos cartos de todas.
Hoxe saímos ás rúas de Galiza para pedir un aborto libre, seguro e garantido na sanidade pública!
Mobilizacións:
A Coruña, 20h no Materno Compostela, 19:30h diante do CHUS Ferrol, 20h diante do Arquitecto Marcide Lugo, 20h diante do HULA O Porriño, 20h diante do Centro Médico Ourense, 20h diante do CHUO Pontevedra, 20h Hospital Provincial
A Marcha Mundial das Mulleres advirte de que a Xunta agrava a saúde sexual e reprodutiva ao derivar a interrupción de embarazos á sanidade privada, ante a información da licitación de convenios con clínicas privadas por 1,4 millóns de euros.
A interrupción voluntaria do embarazo é un dereito que ten que poder exercerse con garantías de saúde integral para as mulleres e non concibirse como un negocio para as clínicas privadas. A administración pública debe contar con recursos suficientes na rede sanitaria pública galega para facer efectivo este dereito.
A consideración das autoridades sanitarias da interrupción do embarazo como un procedemento menor, sen riscos, implica un claro menosprezo da nosa saúde e impón un castigo ás mulleres que deciden abortar ao seren expulsadas do sistema público de saúde.
Os concertos con clínicas privadas obrigan moitas veces as mulleres e térense que desprazar fóra da súa área sanitaria, tendo que dispor dun medio de transporte axeitado e co conseguinte risco após unha intervención destas características.
A obxección de conciencia do persoal sanitario non pode ser motivo para que na rede pública non se conte con persoal suficiente para garantir as intervención. Unha boa forma de paliar este problema sería destinar os recursos dos convenios coa privada a aumentar os recursos públicos.
As mulleres galegas seguimos a reclamar aborto libre, gratuíto e na seguridade social para todas e demandamos que a Xunta de Galiza asuma as súas competencias e garanta:
– Educación afectivo sexual obrigatoria no currículo escolar.
– Programas de divulgación e información sobre dereitos sexuais e reprodutivos a través dos CIM, que deben incrementarse en número e recursos para poder atender as demandas do conxunto do país. Os dereitos sexuais e reprodutivos débense abordar como unha liña de traballo específica con persoal capacitado.
– Os centros Quérote +, residuais e desnaturalizados após a chegada do PP ao Goberno da Xunta deben recuperar as funcións da educación sexual e reprodutiva, a identidade afectivo sexual e o acceso a anticonceptivos.
Esiximos a dimisión de Rafel Louzán, presidente da Federación Galega de Fútbol, por apoiar a Luis Rubiales tras a agresión a Jenni Hermoso.
O pasado 20 de agosto o presidente da Federación Española de Fútbol agredía a Jenni Hermoso, xogadora da selección española, na entrega de trofeos da final do Mundial de Fútbol Feminino nun evento televisado e visto por millóns de persoas no planeta. Logo de varios días de sillencio ao ser preguntado pola agresión na homenaxe a Tere Abelleira, Rafael Louzán respostou tirando importancia do sucedido declarando que “Son erros que se cometen na vida, e xa pediu desculpas” en referencia a un video no que Rubiales non só non recoñece ter agredido á futbolista senón que minte indicando que o acto fora consentido.
Horas despóis Luis Rubiales realizaba un discurso incendiario na Asemblea da Federación Española de Fútbol acusando á xogadora de mentir, mentindo ao decir que foi ela quen provocou a agresión e defendendo que non dimite do seu cargo. Ademáis acompañou o discurso misóxino e manipulador de insultos e acusacións ao movemento feminista por respaldar, apoiar e acompañar á futbolista na súa denuncia de agresión.
Tras este ataque a xogadora e movemento feminista Rafael Louzán e a Federación Galega de Fútbol seguen sen posicionarse na defensa da agredida e nunha sanción exemplar a Rubiales e a todos os que apoiaron e apoian o seu comportamento.
Dende a Coordenadora Nacional da Marcha Mundial das Mulleres denunciamos a complicidade co machismo por parte do máximo mandatario do futbol galego e da institución que representa e esiximos a súa inmediata dimisión. As futbolistas galegas non poden ter como máximo dirixente a quen apoia e respalda comportamentos machistas, mafiosos e violentos contra as propias xogadoras e contra os colectivos que socialmente defendemos o dereito de todas as mulleres a unha vida sen violencia. Falamos ademáis dunha persoa, Rafael Louzán, inhabilitada por prevaricación para o exercicio do cargo público na operación “Patos” e que na actualidade incumple os propios estatutos da Federación Galega de Fútbol.
O deporte galego, nomeadamente o feminino, merece o apoio social e colectivo na loita contra o machismo, hoxe máis que nunca, cando en todo o mundo o deporte feminino e as mulleres erguen a súa voz contra esta agresión e contra todas as que se veñen producindo. É responsabilidade colectiva apartar non só aos corruptos e aos que agreden senón tamén a quen cala, respalda e disculpa estes comportamentos.
A Coordenadora Nacional da Marcha Mundial das Mulleres promove esta recollida de sinaturas non como algo apenas simbólico mas para recadar forza e apoios sociais co obxetivo de presentar ante a Valedora do Pobo a esixencia de dimisión a Rafael Louzán, polas deportistas e as mulleres galegas que non imos consentir máis violencia nas nosas vidas.
Porque se tocan a unha, tócannos e respostamos todas.
Galiza, 26 de agosto de 2023
Os colectivos e cidadás asinantes apoiamos esta demanda e esiximos a inmediata dimisión de Rafael Louzán, presidente da Federación Galega de Fúbtol por apoiar a Luis Rubiales tras a agresión a Jenni Hermoso:
Colectivos
A Coruña Fillos de Breogán Amigas de Exeria ARELAS As punkiereteiras Asociación Cultural Cultura Aberta Asociación Cultural Deportiva e Ecoloxista Trezecatorze Asociación de Escritoras en Lingua Galega Asociación de Movilidad Humana Asociación de traballadoras do fogar e coidados Xiara Asociación Feminista Área Loura Asociación Feminista As Furias Asociación Polamiúda Avante LGBT+ Belesar Dixital Bloque Nacionalista Galego Carballas CASCO VELLO CELTA VIGO Celtarras Coepo Colectivo Berro Seco Colectivo cultural Ollomao Colectivo feminista A Estrada Deza Colectivo feminista As Curandeiras Vimianzo Colectivo Feminista As Pontes Colectivo Republicano de Redondela Colectivo Terra Pontedeume Colectivo TransGaliza Comité Anti-SIDA Ourense Concello de Begonte FS Executiva Confederal da CIG Federación Galega de Ecoloxistas en Acción Feminismo en pé Feminismo Unitario de Vigo Feministas de Catoira “Vikingas bravas” Fende Testas Fruga|Adega Fútbol gaélico feminino GALEGUIZA Galiza Nova Grupo de Traballo de Igualdade de Xénero F. Ciencias da Educación UDC Isca! Levedar Colectivo Feminista Vila de Cruces Marea Feminista de Nigrán Mudega – Mulleres Deportistas Galegas Mulleres en Acción da Barbanza O Refaixo de Carolina O Soño de Lilith Old Faces ORQUIGAL Ouligans Peña Cheka Peña Deportivista De Portosín Peña Deportivista de Uxes Peña Deportivista El Bierzo Peña Deportivista Faluya Peña Deportivista Tío Juan Peña Deportivista Tralla Brava Plataforma Feminista de Lugo Podemos A Coruña Ponteareas en común Rede Educativa de Apoio LGBTIQ+ de Galicia Siareirxs Granates SonDaRúa UA Drogodependencias Monforte de Lemos Vangarda Obreira
Este 28M hai eleccións municipais en Galiza en dende a Coordenadora Nacional da Marcha Mundial das Mulleres queremos chamar á reflexión sobre a necesidade de apostar por proxectos políticos que leven ás institucións un compromiso real coas políticas de igualdade.
Os Concellos son as administracións máis próximas ás veciñas e ferramentas fundamentais para ampliar dereitos e garantir os que xa temos acadado.
Non reclamamos ás administracións locais que suplan as carencias das políticas propias doutras institucións mas queremos que o compromiso coa loita feminista e coas políticas de igualdade sexan reais e non un mero anuncio ou slogan para captar votos.
Chamamos ao electorado a analizar os programas, cuestionar e revisar as propostas que os acompañan, fóra de actos de propaganda ou colocar mulleres nas listas ás veces cun compromiso real e outras como mero formalismo, precisamos recursos e políticas reais, proxectos con visións a medio e longo prazo e políticas transversais en concellalías de igualdade con capacidade real de intervir socialmente.
Reclamamos ademáis un compromiso maior na loita contra a violencia machista apartando das listas a machistas e agresores, estamos fartas de que se amparen os comportamentos machistas e se premie con visibilidade a agresores.
Se non hai un compromiso real coa igualdade, con orzamentos claros e políticas públicas transformadoras que non conten co noso apoio!
Que o voto deste 28M sexa outro exercicio de mobilización feminista!
Estes son os nosos mínimos:
Políticas públicas feministas
Orzamentos para igualdade
Listas sen machistas nen agresores
Compromisos reais coa igualdade
Descarga o material para as túas redes sociais e para colar pola túa vila.
Todos os días, as mulleres estamos en loita: para sobrevivir nun mundo cheo de guerra, machismo e pobreza, para vivir a vida que queremos e para transformar o mundo con xustiza. igualdade e liberdade. O 8 de marzo é o Día internacional das mulleres. Todos os anos, nesa data, saímos ás rúas organizadas para loitar.
O 2023 non é un ano calquera. Enfrontamos, a diario, ataques e agresións a un estado de benestar que se derruba por momentos. Enfrentamos tamén unha economía galega ao servizo de intereses alleos a Galiza. Como resultado das últimas crises fica desaparecido o suposto papel protector do sistema público de servizos sociais e a importancia dos servizos públicos no sistema capitalista vese relegada a un segundo, terceiro ou cuarto lugar.
Levamos moitos anos denunciando o desmantelamento dos servizos públicos fronte ao lucro do grande capital, alertamos das reformas, da queda do público fronte o privado. A resistencia feminista continua alerta na Galiza. Por iso nós, da Marcha Mundial das Mulleres, dicimos: Servizos públicos para mellorar a vida das mulleres!
Queremos axudas ás rendas mínimas na Galiza
Un bo exemplo de do desmantelamento dos servizos públicos son os datos da Xunta de Galiza nas axudas ás rendas mínimas. A aparición das axudas estatais repercutiu nunha redución en todas as comunidades autónomas, mais só se ergue Galiza como avantaxada ao ser a que menos está a gastar na parte máis vulnerábel da nosa sociedade.
Queremos unha sanidade pública.
Vivimos cun sistema sanitario debilitado até a asfixia. Cal é o resultado? Listas de espera eternas nunha crise sanitaria que levamos moitos anos vivindo e que neste momento está nunha situación dramática. Somos as mulleres as que máis pagamos os recortes no sistema sanitario, como usuarias coa nosa saúde e, como traballadoras coa precariedade. A situación deficitaria da atención primaria obrigounos a asumir unha mior atención a persoas idosas, crianzas e doente ante a falta de recursos sanitarios esenciais. O atrasamento nas citas, os desprazamentos a outros centros sanitarios ou mesmo áreas sanitarias por non funcionar adecuadamente, implica que sexamos as mulleres as que teñamos que estar sempre pendentes dos coidados das persoas coas que convivimos e temos que dedicar moito do noso tempo (e da nosa carga mental) dentro e fóra da xornada laboral. Unha vez máis vémonos obrigadas a poñer a atención doutras persoas por diante dos propios autocoidados pola carencia de recursos públicos.
O noso sistema sanitario reflite a practica as desigualdades propias da sociedade patriarcal cando as doentes somos nós. A subordinación que as mulleres sufrimos na sociedade reprodúcese nun sistema sanitario deseñado con valores masculinos e por homes.
Queremos un sistema educativo público.
Os recortes tamén lastran o sistema educativo: merman os cadros de persoal, pechan escolas no rural, aumenta a impartición de materias por profesorado non especialista, a desatención ás necesidades educativas especiais, etc. Todo isto non fai máis que dificultar un ensino público de calidade para as crianzas e mocidade das clases populares.
Tamén a imposibilidade de cursar estudos superiores pola dificultade de acceso e de recebimento de bolsas en prazo, que afectan a moitas clases populares na Galiza que teñen que deixar os estudos por imposibilidade económica.
Queremos un sistema público de ensinanza con perspectiva feminista que garanta a non discriminación e unha aprendizaxe libre.
Queremos centros xeriátricos.
Calcúlase que na Galiza hai un défice de máis de 14.000 prazas nos centros de atención a idosas. A xestión da maior parte das prazas existentes está en mais privadas, igual que en moitos centros de día. Esta aposta pola privatización repercuten nas usuarias, que teñen que padecer uns servizos que priman o lucro e non a atención.
Queremos unha vida sen violencia.
A violencia non cesa na Galiza. É a violencia contra as mulleres e nenas nas cidades, vilas e aldeas do país, a violencia contra a poboación LGBT. Vivimos agresións físicas, acoso sexual no traballo, somos asasinadas. A causa desta violencia é a desigualdade e o machismo crecente na sociedade e impregnado neste sistema, na que as mulleres non temos cabida.
Queremos a fin da violencia machista: uns servizos públicos que traballen na prevención, acompañamento e atención das mulleres que sofren violencia machista. Exiximos máis recursos e programas públicos para traballar na erradicación da violencia machista.
Queremos unha vida libre e autonomía das mulleres sobre os nosos corpos e sexualidades.
Queremos que as mulleres teñamos o dereito á vida que desexemos. Isto ten que ver, inclusive, co dereito a decidir ser nais e decidir como queremos maternar, cun sistema público de escolas infantís e baixas xustas e remuneradas para a crianza e a conciliación.
Queremos os nosos dereitos sexuais e reprodutivos garantidos.
Queremos dereitos, empregos, salarios e pensións dignas.
Queremos un sistema público de protección para o desemprego con cobertura das necesidades básicas: vivenda, alimentación e subministracións.
Queremos que sexan para todas, precisamos dun sistema público que garanta os dereitos de todas, o fin dos discursos de odio e a desaparición das leis de estranxería.
Estas son as nosas exixencias inmediatas!
Somos as grandes vítimas destas políticas non-sociais. Nós debemos paliar a pobreza de recursos que ofrecen as administracións, somos nós as que máis traballos ocupamos neses servizos de coidados sobreexplotas, nós somos as empobrecidas e é o noso deber darlle resposta ás carencias do sistema.
O que acontece cando fallan os servizos públicos? Debemos reducir a xornada de traballo ou mesmo renunciar a ter unha vida laboral para desenolver os coidados que os gobernos non garanten. Isto ten consecuencias: a curto prazo, na capacidade económica reducida, na sobrecarga mental, nas dificultades de poder promocionar no noso posto laboral; a longo prazo, na calidade das pensións, as galegas as máis baixas do estado e de media 350€ inferiores ás dos homes.
Neste sistema non temos a posibilidade de ter unha vida digna, con dereitos e libres de violencia. Só o feminismo e a clase traballadora unida, organizada e na rúa podemos poñer fin a un sistema de miseria e retroceso.
Seguiremos en marcha até que todas sexamos libres.
A Coruña, 20h Obelisco As Pontes, 20:30h saída do Concello Allariz, 20h Praza do Concello Ames, 18h Praza do Concello Betanzos, 20h detrás do palco da música Catoira, 20h Alameda Cee, 20h Praza 8 de marzo Chantada, 20h Praza Santa Ana Compostela, 20h Praza 8 de marzo Ferrol, 20h Praza Amada García Lalín, 20h KM0 Lugo, 20h Multiusos da Xunta Monforte, 20h Praza de España Noia, 20h Coliseo Noela O Porriño, 20h diante do Concello Ordes, 20:30h Alameda Ourense, 12:30h na Praza Maior | 20h manifestación Subdelegación Padrón, 21:30h saída da Estatua Rosalía Ponteceso, 20h saída do IES Eduardo Pondal Pontevedra, 20h Praza de Ourense Ribadavia, 20:30h Praza Maior Ribadeo, 20h Aparcadoiro público na rotonda do instituto Ribeira, 19:30h Praza do Concello Val Miñor, 12:30h no cruce da Ramallosa Verín, 12h Praza do Concello Vigo, 20h Praza dos Cabalos Vila de Cruces, 20:30h Praza do Concello Vilagarcía de Arousa, 20:30h Praza de Galiza Vilalba, 20h Praza Constitución
Este martes 14 de febreiro rexistramos unha queixa ante a Subdelegación do Goberno de Ourense por identificar a compañeiras o pasado martes 8 de febreiro logo da concentración polo feminicidio que tivo lugar en Baiona.
A Marcha Mundial das Mulleres cando organiza activdades reivndicativas faino de xeito responsabel. Por exemplo a manifestación do 8 M o ano 2021 en Ourense, en plena pandemia. Manifestación moi nutrida, que arrancando de Juan XXIII, percorreu as rúas da nosa vila ate o Complexo Hospitalario. Foi un exemplo de bon proceder e así foi recollido na prensa escrita. En todo momento mantivemos as esixencias que se nos fixeron de seguridade -baixo ameaza de sanción-, como a distancia de dous metros entre todas e cada unha das numerosas persoas que participaron foran ou non foran convivintes, e toda a xente acudiu ca obrigatoria mascarilla e amosou disposición a facilitar o benestar coletivo.
Dende o ano 2010 contamos 69 mulleres asainadas por violencia machista na Galiza. Cada un deses terribles asasinatos motivou a mesma convocatoria por pate da MMM en Ourense:
“Concentración ás 20h na Castañeira”
Estas convocatorias da MMM en resposta aos feminicidios non se limitan á vila de Ourense, convocouse neste caso en 32 localidades da Galiza, noutras ocasións en máis ou menos cidades mas nos últimos 8 anos nunca en menos de 20 por convocatoria. Sabemos que co mesmo motivo outras organizacións, partidos políticos, colexios, sindicatos, concellos e institucións autonómicas e estatais convocan concentracións e minutos de silenzo na nosa cidade sen que reciban o trato que vivimos o pasado 8 de febreiro.
Estas concentracións realizadas tras un feminicidio, son de raiba e de dor, e o sentimento que nos invade ante a cara máis cruel da violencia é a desolación, a impotencia, a indignación….
O pasado día 8 de febreiro por desgraza houbo que convocar xa que Beatriz Lijó Gesteira, de 47 anos foi asasinada diante das súas fillas menores. En Ourense non foi das concentracións máis numerosas que temos realizado, e ao remate, cando a xente xa andaba medio dispersa, dous axentes uniformados pedíronnos a nosa identificación.
Repítesenos cada vez que hai ocasión que non hai efectivos suficientes dos corpos de seguridade do Estado para garantir a seguridade das mulleres con ordes de afastamento… semella que si son abondo para presentarse ao finalizar unha concentración e ocupar o seu tempo e o noso identificando activistas feministas.
Hai moito tempo que a policia non interviña nunha das nosas actividades/accións e menos para identificar a compañeiras. Perplexas, preguntamos o motivo obtendo como resposta que ao ser máis de vinte persoas e non termos tramitado o permiso tiñan que proceder á identificación.
Negámonos a que a ocupación dunha acera (onde realizamos as concentracións) teña que estar tutelada polo Estado, e xa temos manifestado en máis ocasións que a ocupación de espazos que non implican alteración algunha da cidade non deben ser obxeto da actuación policial. Nunca antes se nos requerira a identificación ao finalizar a concentración ante un feminicidio e agardamos que non volte reptirs
Mas non só a policia uniformada nos pediu identificarnos senón que de entre a xente que aínda quedaba arredor da Castañeira, apareceron dous axentes máis, sen uniforme que insistiron en identificarnos, e un deles recoñece ser él o que dá a orde.
Ante isto a nosa queixa na Subdelegación do Goberno de Ourense, en mans do PSOE para coñecer os motivos que levan a esta actitude cara o feminismo organizado na cidade. Que provocou este cambio de actitude na policía, que motivou que viñeran a interceptar a tres mulleres da organización, con que finalidade?
Non comprendemos esta acción policial cando estamos fartas de escoitar que contamos cun Pacto de Estado pola Igualdade que compromete a todas as Institucións a volcarse na loita contra a violencia de xénero, e que as Forzas e Corpos de Seguridade do Estado están especialmente implicados nesta loita.
Esiximos saber por que se envían axentes de paisano ás nosas mobilizacións.
As compañeiras de Lugo chaman a mobilizarnos masivamente para dar resposta ao asasinato de Cristina Cabo Buján o pasado domingo.
As últimas informacións que coñecemos hoxe mesmo parecen indicar que o asasinato pode ter tintes machistas e por tanto entendemos que cómpre dar resposta colectiva a este crime!
🔴🔴 MOBILIZACIÓNS ANTE O ASASINATO DE CRISTINA CABO EN LUGO
Desde o feminismo galego chamamos a mobilizarnos masivamente para dar resposta ao asasinato de Cristina Cabo o pasado domingo en Lugo
Nin un paso atrás contra a violencia! Suma a túa localidade!
LISTAXE DE MOBILIZACIÓNS: [EN ACTUALIZACIÓN]
A Coruña, 20h Obelisco A Gudiña, diante do Concello As Pontes, 20:30h Praza do Hospital Ames, 20h Praza da Maia Betanzos, 20h detrás do palco da música Cabanas, 19:30h diante do Concello Carnota, 19h Praza da Pedra Celanova, 19:30h Praza Maior Compostela, 20h Praza 8 de marzo Ferrol, 20h Amada García Lugo, 20h diante do Concello Moaña, 18:30h Praza do Concello Noia, 20:30h diante do Concello O Porriño, 20h diante do Concello Ourense, 20h Castañeira Outes, 20:30h diante do Concello Padrón, 21h fronte ao Concello Pontevedra, 20h Audiencia Provincial Ribadeo, 20:30h Praza 8 de marzo San Cibrao (Cervo), 20:30h diante da casa da cultura Vigo, 20:30h no MARCO