Construíndo feminismo anticapitalista dende o 2000
8M e 25N son todos os días do ano!
Precisamos máis feminismo e máis organización para enfrontar o machismo. Queres contactar connosco? Queres organizarte? Escríbenos!
Correo electrónico: nacional@feminismo.info
Instagram: https://www.instagram.com/marchamundialmulleres/
Canle de telegram: https://t.me/mmmgaliza
Teléfono de contacto / WhatsApp: 639 78 76 26
Facebook: https://www.facebook.com/MMMGaliza/
O 28 de setembro é o Día de Acción Global polo acceso ao aborto legal e seguro. Desde a Coordenadora Galega da Marcha Mundial das Mulleres reivindicamos a necesidade de facer efectivo o dereito conquistado polo movemento feminista no ano 2010 a través da lei de interrupción voluntario do embarazo.
Coa posterior modificación do Partido Popular en 2015 as mulleres de 16 e 17 anos ven privada a súa capacidade decisión sobre os seus corpos pois deben conseguir un permiso paterno (ou xudicial) para interromper un embarazo. Neste ano 2022 sairá adiante por fin a modificación lexislativa que devolva ás mulleres de 16 e 17 anos a capacidade de decidir sobre os seus corpos e a maternidade.
Para alén diso a sanidade pública galega, amparada na incompleta lei do 2010, esta a financiar abortos en clínicas privadas debido a casos de obxección de conciencia do persoal sanitario. En casos de interrupcións voluntarias de embarazos de máis de 9 semanas no que a motivación é a saúde psicolóxica da muller a sanidada pública non é quen de garantir a realización da intervención e acaba financiando a mesma en centros privados. Así dende Ourense e Lugo as mulleres teñen que desprazarse fóra da provincia. En casos nos que se superan as 14 semanas os desprazamentos son mesmo fóra da Galiza, coa dificuldade engadida que ten o desprazamento a tantos kilómetros para unha intervención médica. Esiximos que o SERGAS garanta a IVE libre e todos os casos médicos que a lei permite.
Así o dereito ao aborto seguro e na sanidade pública aínda é hoxe unha conquista pendente no noso país. Cómpre mudar a lexislación para que o personal sanitario non poda negarse a facer unha intervención legal e impedir asi que a IVE se convirta nun negocio máis para as clínicas privadas, financiado co diñeiro de todas, incrementando o gasto que implicaría unha intervención no centro máis próximo ao lugar de residencia da muller.
Dende a Coordenadora Galega da Marcha Mundial das Mulleres reivindicamos a necesidade de facer efectivo o dereito conquistado polo movemento feminista no ano 2010 a través da lei de interrupción voluntario do embarazo e coa modificación que terá lugar neste 2022 tamén garantindo medios para que exista educación afectivo sexual nas escolas, acceso a anticonceptivos nos centros quérote e recursos e programas sobre reproducción nas institucións locais como os CIMM, más Centros de Orientación Familiar con recursos e personal co fin de colocar todas as ferramentas ao dispor das mulleres que permitan reducir as IVE, e en todo caso, garantilas na sanidade pública.
Alén de todo isto, denunciamos:
DEREITO AO ABORTO XA. ESTAMOS FARTAS DE AGARDAR. ABORTO LIBRE E GRATUITO FORA DO CÓDIGO PENAL, NA GALIZA E EN TODOS OS PAÍSES DO MUNDO!
Este venres 2 de setembro reúnese a asembleas da Coordenadora Local da Marcha Mundial das Mulleres na Louriña para continuar organizando o feminismo de base 
A asemblea da Louriña vén de constituírse hai poucos meses mais levan organizando traballo desde aquela por toda a súa comarca, suma connosco!
Os Cafés Feministas que iniciamos en Ourense a principios de 2020 estan sendo espazos de reflexión e partilla que en moitas ocasións traen ideas para acción como é o caso desta campaña que naceu na localidade mas que pretendeu chegar a todo o país.
Recollendo un lema histórico do feminismo galego como é “Na noite e na festa o machismo sempre apesta” apostamos por unha campaña de visibilización desa violencia que sufrimos as mulleres nos espazos de ocio e que tanto se naturaliza.
Hoxe cobra máis actualidade que nunca ante as numerosas denuncias e o aumento das agresións por submisión química. E logo de varios anos de pandemia e a recuperación do ocio pensamos que é bo momento para recuperala. Todas de forma individual ou colectiva trazamos estratexias de defensa e resposta ante esas violencias que toman forma de comentarios, asedios, invasión do noso espazo, violencia física ou sexual e precisamos visibilizar colectivamente que esa violencia existe e que debe ser outro dos campos de batalla que afrontemos como feministas. Se hai violencia non hai lecer nen festa.
A segunda parte da campaña pretende recoller os relatos desas violencias nun mapeado dos locais e lugares onde as sufrimos para sinalar e visibilizar o que esta pasando e a necesidade de enfrontalas de forma colectiva con accións directas ou campañas específicas que as poñan en evidencia.
Na páxina www.feminismo.gal existe un cuestionario no que queremos que as mulleres denuncien esa violencia que moitas veces fica no íntimo ou no reducido círculo de amizadas e que non sae á luz. Animámosvos a todas a distribuír o material e a facer parte desta campaña.
Info na web: http://feminismo.info/…/na-noite-e-na-festa-o-machismo…/
COIDÉMONOS ENTRE TODAS.
Nos últimos días estamos tendo numerosas noticias de agresións a mulleres coa submisión química como método para o abuso. Varias denuncias no noso país póñennos en alerta e cremos que temos que falar de como nos armamos e protexemos ante estas prácticas. Se sintes que algo anda mal pide axuda, se alguén pide axuda dálla.
A maior ferramenta que temos contra o patriarcado é a sororidade.
Se notas unha picada estando de festa:
Efectos da picada:
Manifesto da Coordenadora Local da Louriña da Marcha Mundial das Mulleres ante o acontecido coa veciña do Porriño, no 28 de xullo de 2022:
Querémonos libres, sen medo e vivas. Este lema feminista non é vacuo de contido. Está vixente e por el nos volvemos concentrar hoxe aquí.
A uns escasos 500 metros deste lugar, ata o luns pasado, unha vivenda do concello do Porriño
volveuse converter, durante seis longos días, nunha caverna de terror para unha muller. Nel, un home sentiuse con dereito de privala de liberdade, de dignidade, de poder amputarlle os seus dereitos, como humana, máis básicos. Aquí, ao noso lado, un mozo de 26 anos sentiuse con lexitimidade de exercer a forza e o dominio que o patriarcado lle transmitiu que ten.
Isto demóstralle, a aqueles que o poñen en dúbida, que a violencia machista sistémica segue aquí, entre nós; e mantense nas novas xeracións. Non é algo do pasado superado; senón que se mantén con forza na nosa mocidade. Non é un acaso. Os discursos violentos ós que asistimos, o ataque frontal aos nosos dereitos e liberdades como mulleres, menosprezando as nosas denuncias, teñen estas consecuencias.
Como xa dixemos, este é un problema sistémico, do propio sistema social que construímos. E como tal debe ser tratado. E iso lévanos a facernos preguntas.
Debemos preguntarnos como un home en busca e captura por un “caso similar”, tal e como o
cualifica a prensa, podía estar na súa casa, cunha muller secuestrada. Supoño que debía estar ben aparcado e por iso a policía non o molestou.
Debemos preguntarnos como, despois de que a familia denunciase a súa desaparición, a ninguén se lle ocorrese ir chamar á porta da casa da súa exparella, un home en busca e captura por violentar unha muller.
Debemos tamén preguntarnos se esta vai ser, outra volta, unha ocasión na que o sistema xudicial patriarcal nos vai decepcionar. Unha ocasión na que humille e desprece unha muller fortemente violentada, pero que, seguramente, fixo algo que lles parece que relativiza o feito polo agresor, secuestrador, violador.
Mais sempre en toda noite aparece unha estrela que dá luz. Neste caso, como tamén é habitual, a luz vén da comunidade. Foi unha veciña quen deu a voz de alarma, quen se agouchou para recoller os papeis de socorro e quen creu. Porque é fundamental crer, apoiar, darnos a voz que nos roubaron ás vítimas. E iso só o podemos facer todas e todos nós: o poder da comunidade. A fortaleza da acción comunal é tan grande como nós queiramos que a sexa. E, neste caso, salvou unha vida.
Como somos conscientes desa forza grupal, mulleres da Louriña conformamos a Marcha Mundial das Mulleres aquí, na nosa comarca. Con forza, con vontade de que o patriarcado encontre unha parede grande e valente que lle diga: chega xa! Querémonos libres, sen medo e vivas!!!
Emprego digno · Sistema Público de Coidados · Saúde Pública de Calidade · Dereito á Vivenda · Alimentación e Suministros garantidos.
Hai máis de 100 anos que o 8 de marzo é a principal data reivindicativa do calendario feminista. Esta longa traxectoria actualízase en cada lugar do mundo e en diferentes momentos da historia como un instrumento da acción e da loita colectiva das mulleres. Na Galiza de hai 104 anos, un 8 de marzo as mulleres da comarca de Ferrolterra iniciavan unha revolta fronte aos tiranos e os caciques polo pan e unha vida digna, ao berro de “Temos fame, abaixo os acaparadores” xa entón as mulleres traballadoras amosaban ao pobo o camiño da revolta.
Sabemos que hai moito máis tempo que as mulleres son parte da loita pola emancipación e xa resistian e construían alternativas ás moitas formas de dominación. Reunir ás diversas mulleres de todo o mundo en torno dunha data é esencial para construír un suxeito político colectivo que ten raíces e historia e que coloca a igualdade a liberdade como eixos de loita.
Neste 2022 as galegas enfrontamos unha fenda salarial dun 19 e o 46,7% das traballadoras cobran menos do SMI. A temporalidade, ocupamos o 76,7% dos traballos parciais, e a precariedade, moitos dos contratos asinados por mulleres duran menos dun mes, convirten ás mulleres galegas na face da pobreza no noso país. As nosas pensionistas teñen de media 10 anos menos de cotización que os homes e un 36% das desempregadas non percibe nengún tipo de subsidio por desemprego. As mulleres galegas traballamos ademáis no sector dos servizos, o 87% das asalariadas mulleres o estan neste sector, que é un dos de maior perda de dereitos laborais o que convirte a conciliación nun papel mollado na nosa realidade diaria. O 20,05% das mulleres estaban en risco de pobreza ou exclusión social en Galiza en 2020 e a cousa non mellora.
Os recortes seguen golpeando en maior medida ás mulleres no noso país e alá onde foron aplicados: recortes en programas de prevención e atención ás mulleres agredidas, recortes dos programas relacionados coa educación e a crianza, recortes na sanidade que repercuten nos tratamentos específicos relacionados coa saúde das mulleres, desmantelamento de políticas públicas de igualdade e vivenda, exclusión social e pobreza. O 94% das axudas a través das rendas de inserción social para familias monoparentais en Galiza con para mulleres.
Vivimos unha ofensiva do capital transnacional sobre os nosos territorios que tamén impactan gravemente no noso pobo e na vida das mulleres. A destrucción do medio e a explotación dos recursos naturais trae consigo a destrucción dos modos de vida e a economía tradicional que sirven de apoio a miles de mulleres para enfrontar o impacto do capitalismo e da súa economía depredadora. Esta ofensiva depredadora da minería e o extractivismo tamén tivo en fronte a organización e a loita das mulleres na defensa do territorio.
Todos estos datos económicos evidencian que a alianza patriarcado capital continúa a pór en risco a vida das mulleres e os territorios e require dun confronto social e institucional que teña no feminismo unha das súas ferramentas imprescindíbeis.
Nun estado cada día máis antidemocrático asistimos ao crecemento de sectores conservadores e a súa influencia na política e na economía. Devolver ás mulleres aos roles tradicionais é a proposta deste sector consevador para xustificar o recorte dos servizos públicos. Dende quen defende limitar o dereito ao aborto pate quen propón eliminar os programas de igualdade para manter a explotación das mulleres no ámbito doméstico. O capitalismo, o patriarcado e o racismo manteñen deste xeito ás mulleres nunha situación de desigualdade con menos acceso á renda e aos dereitos.
Tamén observamos que o feminismo se amplia e enraiza, virou unha axenda xeral da sociedade e non só dos movementos feministas organizados. Hai múltiples grupos e formas de actuar, mas tamén contidos comúns que pasan por recoñecer o carácter patriarcal e racista do capitalismo e a centralidade da axenda do coidado, a importancia de defender a diversidade afectivo-sexual, a necesidade de afirmar valores democráticos e formas horizontais de poder e a importancia da autoorganización das mulleres.
Mas fronte a este crecemento hai unha reacción do mercado para incorporar o ideal de liberdade e igualdade. Basta ver a linguaxe feminista empregada en propaganda de roupa e cosméticos vinculada ao 8M polas mesmas empregsas que explotan o traballo e a vida das mulleres ou os apelos á participación na folga de mulleres de persoeiras vinculadas ao capital e ao poder. Isto banaliza e tira radicalidade ao feminismo, como sabemos o mercado tenta facer do feminismo o “novo espírito” do capitalismo global. Pretenden converter o noso movemento político en máis un obxeto de consumo asimilando nom só a estética senón parte esa parte da mensaxe máis desvinculada da crítica profunda do sistema capitalista.
A Marcha Mundial das mulleres fai unha crítica integral ao actual modelo e aposta por un feminismo antisistema que se opoña á actual orde capitalista, patriarcal, racista, heteronormativo e colonial. Sabemos que esa aposta non é fácil nen cómoca, mas é a máis coherente coa nosa defensa dunha sociedade con novas relacións, con outras formas de organizar o traballo, de garantir a substentabilidade da vida e onde exista espazo para novas subxetividades baseadas na autonmía e a igualdade. Sabemos tamén que o horizonte de transformación e formas de loita constrúense en cada momento analizando o contexto e como as forzas dominantes operan, por iso neste momento na Galiza a loita pola democracia, polo dereito dos pobos a decidir o seu futuro, contra a guerra, pola soberanía alimentar e a defensa do territorio e contra a explotación capitalista son eixos esenciais da axenda do feminismo para crear unha axenda de mobilización e transformación social.
Por iso neste 8M de 2022 queremos que a nosa campaña fale de dereitos reais para as mulleres traballadoras galegas, defendendo a necesidade de empregos dignos para vidas dignas, dun sistema público de coidados que dé resposta as necesidades sociais e coloque os coidados no centro, o dereito a acceder a unha vivenda en condicións dignas que nos permita desenvolver os nosos proxectos de vida así como políticas que garantan os suministros e a alimentación como dereitos básicos fronte á especulación e a acumulación capitalista e unha defensa férrea da sanidade pública como outro piar básico dunha sociedade xusta na que todas vivamos dignamente.
Seguimos comprometidas en construír un feminismo que transforme o mundo e a vida das mulleres e para iso afirmar o carácter anticapitalista, antipatriarcal e antirracista do feminismo é esencial para construír unha sociedade diferente que coloque a vida no centro.
Seguimos en marcha até que todas sexamos libres.
Coordenadora Galega da Marcha Mundial das Mulleres.
8 de marzo de 2022.
CARTELERÍA
DESCARGA OS CARTAZES PARA IMPRIMIR
DESCARGA O MANIFESTO
DEMANDAS 8M 2022
CONVOCATORIAS GALEGAS 8M
A Coruña, 20h Obelisco.
As Pontes, 20h30 Concello (chegada á rúa 8 de marzo)
Allariz, 19h Campo da Barreira.
Ames, 17h Praza da Maia.
Barreiros, 20h Praza do Concello (Convocatoria da Mariña)
Betanzos, 20h30 Palco da Música (Colectivo Feminista das Mariñas)
Camariñas, 12h Praza do Concello.
Carballo, 20h Praza do Concello (Círculo Feminista de Carballo)
Chantada, 20h Praza de Santa Ana.
Compostela, 19h Praza 8 de marzo.
Ferrol, 20h Praza de España.
Lalín, 20h saída desde KM0.
Lugo, 20h Praza Horta do Seminario.
Monforte, 20h30 Praza de España.
Noia, 21h Praza do Curro.
O Porriño, 20h Praza do Concello.
Ordes, 20h Alameda.
Ourense, 20h Subdelegación do Goberno.
Pontevedra, 20h Praza do Hospital Provincial.
Ribeira, 20h Praza do Concello.
Val Miñor, 11h30 (Confluencia ás 12h30 na Ramallosa)
Vigo, 19h30 Praza dos Cabalos.
Vila de Cruces, 12h Praza do Concello.
Vilaboa, 18h diante do Concello.
Vilagarcía, 20h30 Praza de Galiza.
Lembrade que este xoves tedes unha cita en Ourense cos Cafés Feministas, desta volta e ás portas do entroido… poden ser as festas populares feministas? Participa!
Hai 65 anos Rosa Parks negaba o seu asento a un home branco. Coa súa detención daba pulo e facía aínda máis pública e mediática a loita contra o apartheid nos EUA.
Recollemos o seu legado e continuamos a loita contra o racismo en calquera das súas expresións.
A loita contra o racismo no mundo segue necesaria, e é unha loita feminista e anticolonialista. Recomendamos a leitura en Capire do texto “Transfeminismo negro, uma luta anticolonial e anticapitalista” de M. Adams.
Xa temos a disposición de todas a palestra de Karina Ochoa en Ourense falando de feminismos decoloniais, unha oportunidade única para achegarnos de primeira man a este pensamento que nos pode dar ferramentas para analizar a nosa propia realidade e actuar sobre ela para transformal.
Imaxes da Galleira o día da palestra.
