Comunicados - Marcha Mundial das Mulleres

Ante o feminicidio de Andrea Yturry Alave en Ribeira

Marzo 21, 2024Marzo 20, 2024 por administradora

Ante outro crime machista no noso País, o feminismo galego responde con mobilizacións para o xoves 21 de marzo ante o feminicidio de Andrea Yturry Alave.

Listaxe de mobilizacións:

A Coruña, 20h Obelisco
A Guarda, 20:15h Praza Avelino Vicente
A Gudiña, 12:30h ao lado do Concello
As Pontes, 20:30h Praza do Hospital
Betanzos, 20:30h Palco da Música
Carnota, 19h Praza da Pedra
Catoira, 20:30h alameda do Concello
Celanova, 20h Praza Maior
Chantada, 20h Praza do Cantón
Compostela, 20:30h Praza 8M
Ferrol, 19h Praza de Armas
Lalín, 20:30h KM0
Moaña, 20h Praza do Concello
Noia, 20h diante do Concello
O Porriño, 20h diante do Concello
O Rosal, 20h praza do Calvario
Ourense, 20h Castañeira
Padrón, 20:30h enfronte do Concello
Pontedeume, 19:45h Praza do Concello
Pontevedra, 19:30h Praza da Peregrina
Ribadavia, 20h Praza Maior
Ribadeo, 20h Praza 8M
Val Miñor, 19:30h Cruce da Ramallosa
Vigo, 20:30h MARCO
Vilagarcía, 20:30 Praza de Galiza
Vilalba, 20:30h Praza da Constitución

Manifesto

manifestoAndreaYturry Descarga

Ante o feminicidio de Encarnación Regueiro en Oroso

Decembro 2, 2023 por administradora

Listaxe de mobilizacións:

A Coruña, 20h Obelisco
A Gudiña, 12:30h Concello
As Pontes, 20h Praza do Hospital
Ames, 12h Praza da Maía
Betanzos, 20h Palco da música
Carnota, 12h Praza da Pedra
Compostela, 20h Praza 8 de marzo
Ferrol, 19h diante do Concello
O Porriño, 12h diante do Concello
Ourense, 12h na Castañeira
Ponteceso, 20h Praza do Recheo
Pontevedra, 18h Audiencia Provincial
Ribadeo, 20h Praza 8 de marzo

Vilalba, 19:30h Casa da Cultura
Vigo, 19h no MARCO

manifestofeminicidio0312 Descarga

Ante o feminicidio de Beatriz Lijó en Baiona.

Febreiro 8, 2023Febreiro 8, 2023 por administradora

CONCENTRACIÓNS convocadas polo feminismo alego en resposta ao feminicidio de Beatriz Lijó, veciña de Baiona. Súma a túa localidade/colectivo e demos unha resposta galega contundente a este novo crime!

LISTAXE DE MOBILIZACIÓNS:

A Coruña, 20h Obelisco
A Fonsagrada, 20h diante do Concello
A Guarda, 20.30h Praza do Reloxo
A Gudiña, 20h fronte o Concello
As Pontes, 20.30h Praza do Hospital
Ames, 20h Praza do Concello
Betanzos, 20h detrás do Palco da música
Burela, 20h Praza da Mariña
Cabanas, 20h diante do Concello
Catoira, 20h Alameda do Concello
Carballo, 20.30h Praza do Concello
Carnota, 18h na Praza da Pedra
Celanova, 20.30h Praza Maior
Chantada, 20.30h na Praza do Cantón
Compostela, 20h Praza 8 de marzo
Ferrol, 20h Praza Amada García
Lalín, 20.30h Praza da Igrexa
Lugo, 20h diante do Concello
Melide, 20h Praza do Convento
Moaña, 19h Praza do Concello
O Porriño, 20h Praza do Concello
Ourense, 20h Castañeira
Padrón, 21h enfronte do Concello
Pontevedra, 20h Audiencia Provincial
Rianxo, 18h Praza de Padrón
Ribadeo, 20h Praza 8 de marzo
Ribadavia, 20h Praza Maior
Ribeira, 20h Praza do Concello
Val Miñor, 20h Rotonda da Ramallosa
Vigo, 20h MARCO
Vilagarcía de Arousa, 20.30h na Praza de Galiza
Viveiro, 19h Praza da Fontenova
Xinzo de Limia, 20.30h no mural do Centro de Saúde

CARTACES.

manifesto Descarga

CONSIGNAS.

consignasfeminicidio Descarga

En resposta ante o ASASINATO de Cristina Cabo Buján en Lugo

Decembro 1, 2022Novembro 30, 2022 por administradora

🔴🔴 ALERTA FEMINISTA!

As compañeiras de Lugo chaman a mobilizarnos masivamente para dar resposta ao asasinato de Cristina Cabo Buján o pasado domingo.

As últimas informacións que coñecemos hoxe mesmo parecen indicar que o asasinato pode ter tintes machistas e por tanto entendemos que cómpre dar resposta colectiva a este crime!

🔴🔴 MOBILIZACIÓNS ANTE O ASASINATO DE CRISTINA CABO EN LUGO

Desde o feminismo galego chamamos a mobilizarnos masivamente para dar resposta ao asasinato de Cristina Cabo o pasado domingo en Lugo

Nin un paso atrás contra a violencia! Suma a túa localidade!

LISTAXE DE MOBILIZACIÓNS: [EN ACTUALIZACIÓN]

A Coruña, 20h Obelisco
A Gudiña, diante do Concello
As Pontes, 20:30h Praza do Hospital
Ames, 20h Praza da Maia
Betanzos, 20h detrás do palco da música
Cabanas, 19:30h diante do Concello
Carnota, 19h Praza da Pedra
Celanova, 19:30h Praza Maior
Compostela, 20h Praza 8 de marzo
Ferrol, 20h Amada García
Lugo, 20h diante do Concello
Moaña, 18:30h Praza do Concello
Noia, 20:30h diante do Concello
O Porriño, 20h diante do Concello
Ourense, 20h Castañeira
Outes, 20:30h diante do Concello
Padrón, 21h fronte ao Concello
Pontevedra, 20h Audiencia Provincial
Ribadeo, 20:30h Praza 8 de marzo
San Cibrao (Cervo), 20:30h diante da casa da cultura
Vigo, 20:30h no MARCO

Manifesto

ManifestoCristinaCaboBujan Descarga

Ante o feminicidio de Jéssica Méndez en Barro.

Marzo 22, 2022 por administradora

CONCENTRACIÓNS convocadas polo feminismo alego en resposta ao feminicidio de Jessica Méndez, veciña de Barro. Súma a túa localidade/coletivo e demos unha resposta galega contundente a este novo crime!

CONVOCATORIAS:

A Coruña, 20h Obelisco

A Guarda, 20h Praza do Reloxo

As Pontes, 20h Praza do Hospital

Ames, 20h Praza da Maia

Betanzos, 20h Palco da Música

Carballo, 20h30 Praza do Concello

Carnota, 20h Praza da Pedra

Catoira, 20h Alameda do Concello

Compostela, 20h Praza 8M

Ferrol, 20h diante do Concello

Lugo, 20h diante do Concello

Moaña, 19h15 Praza do Concello

O Porriño, 20h Praza do Concello

Ourense, 20h na Castañeira

Poio, 20h Parque Rosalía de Castro – Ferreiros

Pontevedra, 20h na Peregrina

Vigo, 20h no Marco

Vilagarcía, 20h Praza de Galicia

PROTOCOLO DO FEMINISMO GALEGO: Por acordo do feminismo galego no momento en que teña lugar un feminicidio na Galiza convocaranse MOBILIZACIÓNS pasadas 24h da confirmación en presa escrita do sucedido. Este acordo ten como obxetivo respostar aos feminicidios e organizar con maior forza as mobilizacións.

CARTACES PARA IMPRIMIR.

Manifesto2203 Descarga

CONSIGNAS.

consignasfeminicidio Descarga

Ante o feminicidio de Mónica Marcos Piñeiro na Coruña

Setembro 17, 2021Setembro 16, 2021 por administradora

Convocatorias: (en actualización)

A Coruña, 20h no Obelisco
A Estrada, 20h diante do Concello
A Guarda, 20h na Praza do Reloxo
A Gudiña, 20h na Praza Maior
Allariz, 20h na Praza do Concello
As Pontes, 20h na Praza do Hospital
Betanzos, 20h palco da música
Cabanas, 20h diante do Concello
Cangas, 20h Punto Lilá do Concello
Carballo, 20h Praza do Concello
Carnota, 20h Praza da Pedra
Catoira, 20.30h na Alameda
Celanova, 19:30h na Praza Maior
Cerdedo-Cotobade, Praza da Chan (Carballedo)
Chantada, 20h Praza do Cantón
Compostela, 20h Praza 8 Marzo
Ferrol, 20h diante do Concello
Lalín, 20h na Praza da Igrexa
Lugo, 20h Praza do Concello
Marín, 20h diante do Concello
Melide, 20h Praza do Convento
Moaña, 20h na Praza do Concello
Monforte de Lemos, 20h Concello
Noia, 20.30h na Alameda
O Porriño, 20h Praza do Concello

Ourense, 20h na Castañeira
Pontevedra, 20h Audiencia Provincial
Ribadavia, 20h na Praza Maior
Ribeira, 20h30 Praza do Concello
Tomiño, 19h Praza do Seixo
Tui, 20h Praza da Inmaculada
Val Miñor, 20h no Cruce da Ramallosa.
Vilagarcía, 19h na Praza de Galiza
Vilalba, 20h Praza diante do templete de música
Vigo, 20h no Marco

CARTAZ

MANIFESTO

Manifesto 18S Descarga

Consignas.

consignasfeminicidio-1 Descarga

Ante o feminicidio de Soledad Rey Valverde en Gondomar

Decembro 4, 2020 por administradora

Convocatorias:

Manifesto que se lerá arredor do país:

ANTE O FEMINICIDIO DE SOLEDAD REY VALVERDE EN GONDOMAR

Denunciar a violencia machista

Compañeiras de loita, o mércores chegábanos a terrible nova dun feminicidio máis en Galiza. Esta vez no concello de Gondomar en Pontevedra.

Desde o feminismo galego activamos o noso protocolo de alarma, que ten como obxectivo organizar unha resposta contundente que se materialice en mobilizacións en repulsa aos feminicidios por todo o país.

Desde o ano 2010 son 65 as mulleres que foron asasinadas na Galiza e hoxe concentrámonos de novo en sinal de repulsa. Estas son as cifras da vergoña pero os tempos de pedir xestos remataron e os de xsixir realidades son chegados.

Na loita contra os feminicidios seguimos agardando a que o mundo institucional deixe de gardar minutos de silencio e comece a preocuparse pola vida e seguridade das mulleres, de nada serven máscaras ou lazos lilás se se amparan en políticas criminais contra as mulleres.

Nos primeiros meses da pandemia as consultas aos teléfonos de atención a muller aumentaron máis dun 35%, aliás, os centros de atención ás mulleres aínda non foron declarados polo desgoberno de Feijóo como servizos esenciais. Estamos fartas de ver como o Partido Popular fai gala dunha terrible hipocrisía, repartindo paraugas lilás pola mañá e apoiándose nunha formación negacionista da violencia cara as mulleres pola tarde para poder ter o control das institucións.

Cada día temos o rexistro dunha media de 15 denuncias nos xulgados e hai activos máis de 3500 casos de violencia machista. Temos un intento de violación diario no que vai de ano e aínda con todo moitas persoas seguen a pensar que isto é un problema privado cando realmente é público.

O emprego doméstico e o traballo dos coidados, que seguen a ser caldo de cultivo para a servidume das mulleres e a violencia, a revolta das mulleres en situación de prostitución, a mercantilización dos nosos corpos mediante ferramentas capitalistas como a xestación subrogada, a noxenta abordaxe das noticias sobre os nosos asasinatos por parte dos medios, a hipersexualización nos medios de comunicación… Todo isto é só a punta do iceberg dun virus que tamén que é letal e leva moito tempo: o machismo.

Temos a obriga de organizarnos fronte a quen quere destruírnos, construír discursos inclusivos en todos os ámbitos nos que participamos, porque somos feministas o ano enteiro, porque sen organización e sen loita non hai dereitos para as mulleres.

O FEMINISMO GALEGO NON VAI AVALAR NINGÚN DISCURSO QUE SIGA A POÑER EN PERIGO A VIDA DAS MULLERES POR ISO, SEÑOR FEIJOO, SE REALMENTE QUERE PROTEXER ÁS MULLERES EXIXÍMOSLLE QUE APARTE DAS NOSAS VIDAS AS SÚAS POLÍTICAS PROPIAS DA DEREITA MACHISTA, RACISTA E ANTIGALEGA.

EXIXIMOS QUE DUNHA VEZ POR TODAS SE FAGA UNHA COBERTURA DOS FEMINICIDIOS CON PERSPECTIVA DE XÉNERO. QUE SE ABORDE DESDE IDADES TEMPERÁS A VIOLENCIA MACHISTA, QUE SE COMBATAN OS ESTEREOTIPOS, QUE SE CUESTIONE O PODER, AS RELACIÓNS, A VIOLENCIA MACHISTA, QUE SE FALE DAS OPRESIÓNS, DOS PRIVILEXIOS DE XÉNERO, DE EDUCACIÓN SEXUAL NAS ESCOLAS E AULAS DESTE PAÍS.

EXIXIMOS QUE A LEI GALEGA DE VIOLENCIA DE XÉNERO SEXA EFECTIVA.

EXIXIMOS RECURSOS SUFICIENTES PARA ABORDAR ESTE PROBLEMA E UN COMPROMISO DE VONTADE REAL PARA ACABAR CO TERRORISMO MACHISTA.

Somos o berro das que non teñen voz e por iso hoxe non queremos minutos de silencio porque o silencio é cómplice da violencia machista que nos asasina ano tras ano.

TEMOS DEREITO A SER LIBRE, IGUAIS E A ESTAR NO MUNDO SEN PAGAR POR ESA LIBERDADE.

QUERÉMONOS LIBRES E QUERÉMONOS VIVAS E SEGUIREMOS EN MARCHA ATÉ QUE TODAS SEXAMOS LIBRES.

Galiza, decembro de 2020

manifesto-feminicidio-Gondomar Descarga

Material para difusión:

Ante o asasinato de Clara María Expósito Vilanova, nas Gándaras en Lugo

Outubro 21, 2020Febreiro 10, 2020 por administradora

Disponibilizamos o texto que leremos nas concentracións polo feminicidio de Clara María Expósito Vilanova en Lugo este 8 de xaneiro de 2020.

COORDENADORA GALEGA DA MARCHA MUNDIAL DAS MULLERES
Ante o asasinato de Clara María Expósito Vilanova, nas Gándaras en Lugo

Aínda non pasou un mes do feminicidio de Manuela Iglesias Fernández, na Pastoriza, e sen embargo vémonos de novo nas rúas para participar dunha nova xornada de loita e reivindicación do feminismo galego dando resposta á violencia machista.

Este sábado, a nosa compañeira Clara María Expósito Vilanova, de 49 anos, era atopada no baño do seu fogar, logo de ser degolada pola súa parella, F.J.B.F., de 46 anos.

Grazas á loita feminista conseguimos visibilizar os feminicidios dun xeito global e transversal, e que non se vexan como un suceso íntimo. Conseguimos reunir á poboación neste berro conxunto, nesta denuncia colectiva de que as mulleres somos asasinadas polo feito de selo, porque hai un sistema de opresión estrutural que se filtra en todos e cada uns dos comportamentos que mantemos na nosa vida e que moitas veces leva á peor e máis tráxica das consecuencias, o asasinato.

As mulleres somos o 51% da poboación mundial e precisamos vivir cos mesmos dereitos, non somos cidadás de segunda. Non queremos vivir con medo, queremos saír á rúa sempre que nos pete, emprender relacións e dalas por rematadas cando así o consideremos, sen que se atente contra as nosas vidas, porque temos dereito a vivir libremente, e porque mentres as mulleres non sexamos libres, o mundo non vivirá en paz.

Estamos cansas de denunciar as agresións machistas, as violencias institucionais, o acoso, as fendas salariais, a desvalorización dos traballos que realizamos as mulleres, todo aquilo que nos discrimina e que algúns non están dispostos a mudar porque lles beneficia, porque non queren perder os seus privilexios. Por iso precisamos que cada unha e cada un de nós mudemos os nosos comportamentos, que non toleremos ningún tipo de comentario nin actitude machista, violenta, discriminatoria, que non miremos para outro lado.

Temos que soterrar o patriarcado e apartalo das nosas vidas. Reclamamos medidas reais e efectivas para a prevención da violencia machista. Repetimos unha vez máis que só coa educación e con cambios radicais estaremos en disposición de dar pasos reais para acabar coas causas da violencia machista. Que seguimos estando soas cando denunciamos, que as nosas crianzas sofren as consecuencias da violencia cando se lles nega protección fronte aos maltratadores. Que a sociedade segue sen estar á altura da resposta que precisamos para que a vida das mulleres se coloque no centro e un asasinato deixe de ser apenas unha anécdota.

Non valen as boas palabras de condena pronunciadas ao día seguinte dun feminicidio, as declaracións institucionais, os minutos de silencio, queremos feitos, queremos unha lexislación con perspectiva de xénero, queremos que se apliquen medidas contundentes e reais, recursos e orzamentos que garantan que se pode avanzar na formación de todos os axentes que interveñen na educación, a sanidade e a prevención e atención das mulleres que sofren violencia machista, queremos avances e non compromisos.

Fronte aos discursos de odio que negan existencia da violencia, organicémonos e mobilicémonos, porque non podemos deixar de facelo mentres as aulas se baleiran de contidos de xénero e de metodoloxías pedagóxicas transformadoras, e se fala máis de pins parentais que de educación afectiva e sexual, mentres a sanidade se recorta e a detección da violencia na mesma se imposibilita, mentres os puntos de encontro familiar se enchen de maltratadores que visitan ás crianzas, os xulgados se ateigan de mulleres que deciden non facer efectiva a denuncia, se chegan a facela, as sentenzas deitan unha e outra vez custodias compartidas con agresores, as comisarías se baleiran de efectivos para vixiar as ordes de afastamento, os medios procuran o morbo nos feminicidios, as vítimas seguen cuestionadas, o machismo continúa ocupando o espazo público e se branquea aos reaccionarios que combaten os avances do feminismo.

A mensaxe que de verdade precisamos reiterar hoxe é que a mobilización e a loita pola transformación social dende o feminismo é unha tarefa que ten que ocupar os 365 días do ano. Que hai que organizarse para construír dende o local ao nacional un feminismo forte que procure avances reais e medidas transformadoras e non fique apenas en celebracións rutinarias ou meras medidas simbólicas. A axenda non pode ter descanso, non pode descansar tampouco na única aspiración de ocupar unhas institucións incapaces de ser transformadoras. As mudanzas e as transformacións sociais só son posíbeis dende a base, organizadas, e con poder para tensionar ao poder e arrincarlle os dereitos que queremos conquistar. Como arrincamos o voto, o dereito ao divorcio ou o aborto, teremos que arrincarlle a un poder machista os recursos e as medidas que contribúan para o fin da violencia machista.

Estamos e seguiremos na rúa porque urxe considerar a violencia machista como problema social e político de extrema gravidade, pero para esixir cambios REAIS. Estes asasinatos non poden ser considerados como un máis dunha longa lista de feminicidios. Non podemos asumir a cotidianidade dos asasinatos machistas cando nos últimos cinco anos, máis de medio cento de galegas foron asasinadas por mor da violencia machista, mais dun millar no no estado español.

Esiximos que a Lei Galega de violencia de xénero sexa efectiva, esiximos recursos e un compromiso de vontade real para acabar co terrorismo machista. Non queremos máis mulleres asasinadas. Non queremos pésames, non queremos minutos de silencio, non queremos loito. Queremos que non haxa ningunha muller máis asasinada.

Querémonos Libres! Querémonos Vivas!

E seguiremos en marcha, ata que todas sexamos libres!

Manifesto-Feminicidio-Clara-10-xan-2020 Descargar

Comunicado. Ante o asasinato de Manuela Iglesias Fernández na Pastoriza

Xaneiro 28, 2020Xaneiro 27, 2020 por administradora

A violencia machistra volta golpear na Galiza, este domingo coñecíamos que Manuela Iglesias Fernández de 79 anos era asasinada polo seu marido, Hortensio Ónega, quen após o feminicidio suicidouse saltando pola xanela da casa. Máis unha familia e un entorno destrozados pola barbarie machista. Máis unha xornada de loita e reivindicación do feminismo galego.

Procurar as palabras que expresen a raiba que sentimos cada vez que precisamos encher as rúas do país para respostar á violencia machista faise complexo. Máis cando constatamos que apenas existes avances na resposta social cando coñecemos un novo feminicidio. No caso de Manuela o morbo con que os medios de comunicación abordan o seu asasinato, as vergoñentas palabras das autoridades igualando a asasinada co asasino ou unha sociedade que aínda non quere ver machismo e procura agarrarse a calquera outra causa posíbel.

Por aínda se nos fai difícil afrontar coletivamente que as mulleres somos asasinadas polo feito de selo, porque hai un sistema de opresión estructural que se filtra en todos e cada uns dos comportamentos que mantemos na nosa vida e que moitas veces leva á peor e máis tráxica das consecuencias, o asasinato.

Voltamos ter a necesidade de reclamar medidas reais e efectivas para a prevención da violencia machista. Repetir incansábelmente que só coa educación e con cambios radicais estaremos en disposición de dar pasos reais para acabar coas causas da violencia machista. Que seguimos estando soas cando denunciamos, que sufren as nosas fillas cando se lles nega protección fronte aos maltratadores. Que a sociedade segue sen estar á altura da resposta que precisamos para que a vida das mulleres se coloque no centro e un asasinato deixe de ser apenas unha anécdota.

Mas a mensaxe que de verdade precisamos reiterar hoxe é que a mobilización e a loita pola transformación social dende o feminismo é unha tarefa que ten que ocupar os 365 días do ano. Que hai que organizarse para construír dende o local ao nacional um feminismo forte que procure avances reais e medidas transformadores e non fique apenas en celebracións rutinarias ou meras medidas simbólicas.

A axenda non pode ter descanso, non pode descansar tampouco na única aspiración de ocupar unhas institucións incapaces de ser transformadoras. As mudanzas e as transformacións sociais só son posíbels dende a base, organizadas, e con poder para tensionar ao poder e arrincarlle os dereitos que queremos conquistar. Como arrincamos o voto, o dereito ao divorcio ou o aborto, teremos que arrincarlle a un poder machista os recursos e as medidas que contribúan para o fin da violencia machista.

Non queremos máis xestos baleiros, non queremos ministras con camisolas de explotadores que poñan feminismo, non nos serve esta xustiza machista que nos violenta a nós e ás nosas crianzas nen unhas institucións que entenden o investimento en prevención e atención á violencia machista como unha esmola.

Non nos serve que axiten o espantallo do fascismo para pedir que nos conformemos co que queiran darnos, co pouco que queren darnos. Combateremos ao fascismo mas tamén a toda aquela institución que non aplique medidas contundentes e reais, recursos e orzamentos que garantan que se pode avanzar na formación de todos os axentes que interveñen na educación, a sanidade e a prevención e atención das mulleres que sufren violencia machista.

Organicémonos e mobilicémonos, porque non podemos deixar de facelo mentres as aulas se baleiran de contidos de xénero e de metodoloxías pedagóxicas transformadoras, mentres a sanidade se recorta e a detección da violencia na mesma se imposibilita, mentres os puntos de encontro familiar se enchen de maltratadores que visitan ás crianzas, os xulgados se ateigan de mulleres que deciden non facer efectiva a denuncia, se chegan a facela, as sentenzas deitan unha e outra vez custodias compartidas con agresores, as comisarías se baleiran de efectivos para vixiar as ordes de afastamento, os medios procuran o morbo nos feminicidios, as vítimas seguen cuestionadas, o machismo continúa ocupando o espazo público e se blanquea aos reaccionarios que combaten os avances do feminismo.

Estamos e seguiremos na rúa porque urxe considerar a violencia machista como problema social e político de extrema gravedade, pero para esixir cambios REAIS. Estes asasinatos non poden ser considerados como un máis dunha longa lista de feminicidios. Non podemos asumir a cotidianidade dos asasinatos machistas cando nos últimos cinco anos, máis de medio cento de galegas foron asasinadas por mor da violencia machista. Máis de 1000 no estado español.

Querémonos Libres! Querémonos Vivas!

E seguiremos en marcha, ata que todas sexamos libres!

Texto para ler nas concentracións 27/01/2020 Descargar

Concentracións convocadas:

➡️ A Coruña, 20h no Obelisco
➡️ A Estrada, 20 :30h diante do Concello
➡️ A Guarda, 20:30h na Praza do reló
➡️ A Pastoriza, 20.30h na Praza do Concello
➡️ As Pontes, 20.30h na Praza do Hospital
➡️ Ames, 20h Praza da Maia
➡️ Allariz, 19.30h na Praza do Concello
➡️ Betanzos, 20h, a carón do Palco da Música
➡️ Bueu, 20h diante do Concello
➡️ Cabanas 19h diante do Concello
➡️ Carnota, 19h na Praza da Pedra
➡️ Cée, 20h na Praza 8 de Marzo
➡️ Celanova, 20h na Praza Maior.
➡️ Chantada, 20:15h a Rúa Leonardo Rodríguez
➡️ Compostela, 20h na Praza 8 de Marzo
➡️ Ferrol, 20h na Praza Amada García (Edificio Xunta)
➡️ Lalín, 20:30h diante do Casino
➡️ Lugo, 20h na Praza Maior diante do Concello
➡️ Miño , 20.30h na Praza do Parchís
➡️ Melide, 20h na Praza do Convento
➡️ Moaña, 20h na Praza do Concello
➡️ Monforte, 20:15h diante do Concello.
➡️ Noia, 20:30h. diantre do Concello
➡️ O Porriño, 20h na Praza do Concello
➡️ Ordes, 21h na Alameda
➡️ Ourense, 20h na Castañeira (Parque San Lázaro)
➡️ Pontevedra, 20:30h na Audiencia Provincial
➡️ Redondela, 20h na Praza do Concello
➡️ Ribadavia, 20h na Praza Maior
➡️ Ribadeo. 20.30 na Praza 8 marzo
➡️ Ribeira, 20h na Praza do Concello
➡️ Verín, 20h na Praza Maior
➡️ Vigo, 20h no MARCO
➡️ Vilagarcía, 20:30h na Praza de Galiza

Fóra do protocolo:
➡️ Nigrán, 20:00h na Rotonda da Ramallosa. Martes 28.

Ante o asasinato triple feminicidio en Valga de Sandra, María Elena e Alba

Setembro 28, 2019Setembro 17, 2019 por administradora

COORDENADORA GALEGA DA MARCHA MUNDIAL DAS MULLERES

Ante o asasinato triple feminicidio en Valga de Sandra, María Elena e Alba

A violencia machista golpeunos con dureza este luns ao coñecer o asasinato de Sandra, María Elena e Alba diante das crianzas de 4 e 7 anos de Sandra. O asasino José Luis Abet Lafuente, o seu ex-marido, disparoulle ás tres para logo entregarse á Garda Civil. Un episodio de violencia que nos conmociona e mobiliza para dar resposta en cada recuncho do país. Máis unha vez o feminismo galego é capaz de mobilizarse en case 40 localidades para rexeitar a violencia e reclamar medidas reais e efectivas na súa prevención e combate.

Mas precisamos desta mobilización durante todo o ano, precisamos construír dende o local ao nacional um feminismo forte que procure avances reais e medidas transformadores e non fique apenas en celebracións rutinarias ou meras medidas simbólicas. A axenda non pode tomar descanso no verán e voltar co ritmo da pugna polo poder nas institucións ou para servir de apoio a medidas que non se constatan como útiles ou que non se comprometen a revisar o que falla e pór recursos ao servizo desta causa.

Fronte a este crime machista temos que lembrar que dúas das asasinadas, María Elena e Alba, non aparecerán para o estado como víctimas de violencia machista, pois pese a que este ten suscrito o convenio de Estambul e colocado a vontade de trasladar o mesmo á lexislación no Pacto de Estado, nada diso foi efectivizado ate hoxe. Segue no papel. A lexislación na Galiza, por contra, si considera estes crimes como crimes machistas, e sitúanos en posicións avanzadas para reclamar dende a nosa acción melloras ao que xa temos cunha axenda propia que tensione ás nosas institucións e dote de recursos as ferramentas das que xa dispomos.

O tempo de pedir xestos rematou, é momento de conquistar realidades.

O tan reclamado Pacto de Estado asignaba este ano ao Concello de Valga 1766,48€ para a realización de reforzo dos servizos municipais, prevención, sensibilización, atención ás víctimas… unha cantidade de miseria que amosa a absoluta falta de compromiso dese documento co combate real da violencia machista. Estamos fartas de fotos e promesas, de accións cara á galería, de minutos de silencio, condenas enérxicas e iluminacións. Queremos e reclamamos medidas contundentes e reais, recursos e orzamentos que garantan que se pode avanzar na formación de todos os axentes que interveñen na educación, a sanidade e a prevención e atención das mulleres que sufren violencia machista.

Tres mulleres asasinadas, e a normalidade continúa tras colgar a pancarta ou realizar a declaración institucional de turno, mentres as aulas se baleiran de contidos de xénero e de metodoloxías pedagóxicas transformadoras, mentres a sanidade se recorta e a detección da violencia na mesma se imposibilita, mentres os puntos de encontro familiar se enchen de maltratadores visitan ás crianzas, os xulgados se ateigan de mulleres que deciden non facer efectiva a denuncia, se chegan a facela, as sentenzas deitan unha e outra vez custodias compartidas con agresores, as comisarías se baleiran de efectivos para vixiar as ordes de afastamento, os medios procuran o morbo nos feminicidios, as vítimas seguen cuestionadas, o machismo continúa ocupando o espazo público e se blanquea aos reaccionarios que combaten os avances do feminismo.

O tempo de pedir xestos rematou, é momento de conquistar realidades.

Estamos fartas de que se use o feminismo para dar cor á acción política sen que iso redunde en melloras ou avances reais. Estamos fartas da hipocresía da dereita que recorta leis e orzamentos ao tempo que di sumarse á repulsa da violencia. Sen recursos non hai combate da violencia. Sen educación en equidade e diversidade non hai combate da violencia.

Mas non son só as institucións as resposábeis, isto tamén é tarefa de todas. En ningún tema como neste o persoal é tan político. Temos que cuestionar os cimentos mesmos da nosa educación para construirnos como suxeitos nunha sociedade na que a vida, das mulleres e de todas, debe estar no centro. Porque estamos fartas de que non se aille aos agresores nos nosos entornos máis próximos, onde nace e se perpetúa a violencia. De que se reproduza a educación machista e a discriminación que marca a lume o noso rol social a través das familias. A sociedade non pode mirar para outro lado. Todas aquelas persoas que negan a violencia machista, ou ben que a xustifican negando que o único motivo dos asasinatos é o patriarcado, é cómplice de cada asasinato.

Estamos na rúa porque urxe considerar a violencia machista como problema social e político de extrema gravedade, pero para esixir cambios REAIS. Estes asasinatos non poden ser considerados como un máis dunha longa lista de feminicidios. Non podemos asumir a cotidianidade dos asasinatos machistas cando nos últimos cinco anos, máis de medio cento de galegas foron asasinadas por mor da violencia machista. Máis de 1000 no estado español.

Querémonos Libres! Querémonos Vivas!

E seguiremos en marcha, ata que todas sexamos libres!